نسل زد که خود را نماینده نسل جوان می‌داند، خواستار برگزاری راهپیمایی همزمان در روز شنبه در ۵۲ شهر مکزیک و همچنین در کشورهایی مانند ایالات متحده، کانادا، هلند و آلمان شد.
اعتراض مسالمت‌آمیزی که در منطقه فرشته استقلال آغاز شد، با درگیری‌های خشونت‌آمیز در نمادین‌ترین میدان کشور پایان یافت.
محرک این اعتراضات در مکزیک، قتل کارلوس مانزو، شهردار «اوروآپان»، در اول نوامبر بود. او بارها از دولت فدرال خواسته بود به جرایم سازمان‌یافته در ایالت «میچوآکان» توجه کند، اما درخواست او نادیده گرفته شد. این جنایت جرقه خشم جوانان علیه سیستمی شد که آنها آن را فاسد، خشن و بی‌اعتنا نسبت به خواسته‌های شهروندان می‌دانند.
این تظاهرات هزاران مکزیکی از تمام گروه‌های سنی را گرد هم آورد: دانشجویان، روستاییان، اعضای احزاب مخالف و شهروندانی که از چرخه خشونت خسته شده‌اند. به گفته پابلو واسکز، دبیر امنیت شهروندی مکزیکوسیتی، در این راهپیمایی ۲۰ غیرنظامی و بیش از ۱۰۰ مأمور پلیس زخمی و حدود ۲۰ نفر دستگیر شد.
راهپیمایی به‌صورت مسالمت‌آمیز آغاز شد، اما هنگامی که به منطقه «زوکالو» رسید، گروهی به نام «بلوک سیاه»(black bloc) شروع به پرتاب سنگ و ضربه زدن با چکش به حصارهای کاخ ملی، مقر قوه مجریه، کرد.
حصارها فرو ریخت و این باعث درگیری مستقیم با پلیس پایتخت شد که با گاز اشک‌آور وارد عمل شدند.
درمیان پرسنل زخمی‌شده، ۶۰ نفر در محل درمان شدند و ۴۰ نفر به بیمارستان منتقل شدند که ۴ نفر نیاز به مراقبت فوری داشتند. ۲۰ غیرنظامی زخمی نیز توسط امدادگران در محل درمان شدند.
افراد دستگیرشده به دادستانی معرفی شدند و تحت اتهام «اقدامات خشونت‌آمیز» قرار گرفتند. ۲۰ نفر دیگر به اتهام تخلفات اداری در حال پیگیری هستند.
کلودیا شین‌باوم، رئیس‌جمهوری مکزیک، از تاباسکو از تداوم اعتراض‌ها «به‌صورت مسالمت‌آمیز» حمایت کرد و گفت: «هرگز نباید از خشونت برای ایجاد تغییر استفاده کرد.»
«نسل زد» در مکزیک خود را یک حرکت مدنی و غیرحزبی معرفی می‌کند. آنها خود را نه معتلق به چپ و نه راست، بلکه «نسلی که دیگر حاضر به خم کردن سر نیست» می‌دانند.
در ۱۴ نوامبر، پیش از راهپیمایی ملی، این گروه ۱۲ خواسته خود را تحت شعار «ما متعلق به هیچ حزبی نیستیم. ما برای مکزیک هستیم» منتشر کرد.
به کانال تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
این حرکت مختص به مکزیک نیست. اعتراضات نسل زد پدیده‌ای جهانی است که در کشورهای نپال، مغولستان، توگو، ماداگاسکار، مراکش، پاراگوئه، پرو، بنگلادش و اندونزی نیز رخ داده است.
این جوانان از پلتفرم‌هایی مانند تیک‌تاک، اینستاگرام و ایکس برای سازمان‌دهی خود استفاده می‌کنند و از رسانه‌های سنتی عبور کرده اند.
دلایل متعددی برای این اعتراضات وجود دارد از جمله نارضایتی از عملکرد دولت، مشکلات اقتصادی، کاهش استانداردهای زندگی، فساد و فرصت‌های محدود شغلی. در برخی کشورها مانند نپال، اعتراضات به سقوط دولت‌ها منجر شده است. در مکزیک، این حرکت خواستار تغییر بنیادین در نحوه حکومت‌داری کشور است.
