بزرگسالان بریتانیایی مبتلا به دیابت به‌طور چشمگیری الگوهای غذایی ساده و قابل انطباق را به جایگزین‌های غذایی کم‌کالری و سختگیرانه ترجیح می‌دهند که این امر نشان می‌دهد، انتخاب شخصی ممکن است کلید پایبندی طولانی‌مدت و پیامدهای بهتر سلامت باشد.
محققان رویکردهای غذایی مورد علاقه بزرگسالان بریتانیایی مبتلا به دیابت نوع ۲ و دلایل این علایق را بررسی کردند. آنان دریافتند که بیشتر شرکت‌کنندگان، رژیم‌های غذایی با محدودیت کالری متوسط یا کم کربوهیدرات را ترجیح می‌دهند و سهولت پیروی از دستورالعمل‌ها و سادگی را به‌عنوان مهمترین ویژگی‌هایرژیم غذایی مناسب در اولویت قرار می‌دهند.
رابطه بین دیابت نوع ۲ و مدیریت رژیم غذایی
دیابت نوع ۲ ارتباط نزدیکی با چاقی و اضافه وزن دارد و کاهش وزن از طریق رژیم غذایی همچنان در مدیریت آن نقش اساسی دارد، با این حال، بسیاری از افراد به‌دلیل موانعی مانند شیوه‌های فرهنگی غذایی، روال‌های اجتماعی و ساختارهای پیچیده رژیم غذایی در پایبندی به رژیم‌های غذایی تجویز شده مشکل دارند.
توصیه‌های فعلی بریتانیا برای رژیم‌های غذایی کم‌انرژی
در بریتانیا، رژیم‌های غذایی کم‌انرژی مستمر توصیه می‌شوند که از جایگزین‌های غذایی مبتنی بر فرمول (۸۰۰ تا ۹۰۰ کیلوکالری در روز به‌مدت ۱۲ هفته) استفاده می‌کنند و بزرگسالانی که اضافه وزن یا چاقی دارند در عرض ۶ سال پس از تشخیص دیابت به بهبودی می‌رسند. در حالی که رژیم‌های غذایی کم‌انرژی مستمر، کاهش وزن و بهبود قابل‌توجه قند خون را در آزمایش‌های بالینی نشان داده‌اند، میزان جذب و تکمیل برنامه به‌دلیل چالش‌های اجتماعی و عملی همچنان پایین است.
رژیم‌های غذایی کم‌کالری متناوب به‌عنوان یک جایگزین
رژیم‌های غذایی کم‌کالری متناوب به‌عنوان یک جایگزین شامل دو روز کالری کم در هفته و تغذیه سالم معمولی در روزهای دیگر هستند که انعطاف‌پذیری بیشتر و پایبندی بالقوه بهتری را ارائه می‌دهند. نتایج تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که رژیم‌های غذایی کم‌کالری متناوب می‌توانند به بهبود وزن و قند خون قابل مقایسه‌ای نسبت به رژیم‌های غذایی کم‌انرژی مستمر دست یابند، هرچند بررسی حاضر به‌طور مستقیم این پیامدها را اندازه‌گیری نکرده است.
طراحی نظرسنجی و جذب شرکت‌کنندگان
نظرسنجی مقطعی آنلاین در میان بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع ۲ انجام شد، این افراد از قبل برای کنترل وزن از طریق رژیم غذایی تلاش کرده بودند. تعداد ۶۲۲ شرکت‌کننده از طریق پایگاه‌های داده، پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی و ثبت تحقیقات پراکنده جذب شدند.
نقش مشارکت بیمار و عموم در توسعه نظرسنجی
این نظرسنجی با همکاری گروهی از افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ از گروه مشاوره مشارکت و تعامل بیمار و عموم (PPIE)، انجام شده است. این افراد عوامل کلیدی موثر بر انتخاب رژیم غذایی، کاهش مصرف دارو، بهبود سلامت، سرعت کاهش وزن، کنترل قند خون، انعطاف‌پذیری غذایی، سادگی، سازگاری اجتماعی و حمایت حرفه‌ای را شناسایی کردند.
ساختار نظرسنجی و روش‌های تحلیلی
نظرسنجی نهایی با ۱۶ سوال، جزئیات جمعیت‌شناختی، سلامت و درمان را جمع‌آوری کرد و از شرکت‌کنندگان خواست تا اهمیت این عوامل را هنگام انتخاب رژیم غذایی ارزیابی کنند. به شرکت‌کنندگان توضیحات کوتاهی در مورد رژیم‌های غذایی کم‌انرژی مستمر و رژیم‌های غذایی کم‌کالری متناوب داده شد و از آنان خواسته شد تا بیان کنند کدام یک را ترجیح می‌دهند و چرا. این افراد همچنین ترجیح خود را از بین چهار نوع رژیم غذایی (رژیم‌های غذایی کم‌انرژی مستمر، رژیم‌های غذایی کم‌کالری متناوب، با کالری متوسط یا کم کربوهیدرات) نشان دادند و توضیحات کیفی ارائه کردند. از یک مدل رگرسیون لجستیک دوگانه سه مرحله‌ای برای شناسایی پیش‌بینی‌کننده‌های ترجیح بین رژیم‌های غذایی کم‌انرژی مستمر و رژیم‌های غذایی کم کالری متناوب، با کنترل عوامل جمعیت‌شناختی، سلامت و سبک زندگی، استفاده شد. پاسخ‌های متن آزاد با استفاده از تحلیل محتوا و هدایت دسته‌بندی‌های از پیش تعریف شده از گروه مشاوره مشارکت و تعامل بیمار و عموم تجزیه‌وتحلیل شدند.
مشخصات جمعیت‌شناختی و سلامت شرکت‌کنندگان
بیشتر شرکت‌کنندگان زن (۵۹ درصد)، سفیدپوست (۸۸ درصد) و دارای میانگین سنی ۵۵ سال بودند. اکثر آنان دارای اضافه وزن یا چاقی (۸۸ درصد) بودند و درآمد سالانه خانوار آنان کمتر از ۴۰ هزار پوند گزارش شده بود. میانگین مدت ابتلا به دیابت حدود ۱۱ سال بود که اکثر آنان از طریق قرص یا ترکیبی از رژیم غذایی و قرص، آن را کنترل می‌کردند.
پیش‌بینی‌کننده‌های ترجیح غذایی؛ رژیم‌های غذایی کم‌انرژی مستمر در مقابل رژیم‌های غذایی کم‌کالری متناوب
هنگام مقایسه رژیم‌های غذایی کم‌انرژی مستمر و رژیم‌های غذایی کم‌کالری متناوب، ۵۷ درصد رژیم‌های غذایی کم‌کالری متناوب را ترجیح دادند. رگرسیون لجستیک، ۱۰ پیش‌بینی‌کننده مهم ترجیح را شناسایی کرد. شرکت‌کنندگان جوان‌تر (افراد زیر ۶۵ سال) بیشتر احتمال داشت رژیم‌های غذایی کم‌انرژی مستمر را ترجیح دهند، در حالی که بزرگسالان مسن‌تر (۷۵ سال به بالا) رژیم‌های غذایی کم‌کالری متناوب را ترجیح می‌دادند. افرادی که کاهش وزن سریع یا کاهش وابستگی به دارو را در اولویت قرار می‌دادند، تمایل داشتند رژیم‌های غذایی کم‌انرژی مستمر را ترجیح دهند، افرادی که انعطاف‌پذیری، سازگاری اجتماعی با وعده‌های غذایی و سهولت پایبندی را ارجح می‌دانستند، رژیم‌های غذایی کم‌کالری متناوب را ترجیح می‌دادند. متغیرهای سلامت و درمان به‌طور مستقل انتخاب رژیم غذایی را پیش‌بینی نکردند، هرچند در الگوی کلی نقش داشتند.
ترجیحات غذایی گسترده‌تر فراتر از رژیم‌های غذایی کم‌انرژی
هنگامی که گزینه‌های غذایی بیشتری ارائه شد، ۳۶.۵ درصد رژیم غذایی با محدودیت کالری متوسط و ۲۹ درصد رژیم غذایی کم‌کربوهیدرات را در مقایسه با ۱۷.۷ درصد برای رژیم‌های غذایی کم‌انرژی مستمر و ۱۲.۴ درصد برای رژیم‌های غذایی کم‌کالری متناوب ترجیح دادند. نتایج تجزیه‌وتحلیل محتوا نشان داد که سادگی، انعطاف‌پذیری و تناسب شخصی، دلایل رایج برای انتخاب رژیم غذایی بودند، در حالی که سایر عوامل موثر شامل ملاحظات مالی، تجربیات قبلی رژیم غذایی و کنترل بیماری‌های همراه بود.
تاثیر سن و تناسب سبک زندگی بر انتخاب رژیم غذایی
نتایج این نظرسنجی در مقیاس بزرگ نشان داد که ترجیحات غذایی در بین افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ با توجه به سن، اهداف و تناسب سبک زندگی متفاوت است. شرکت‌کنندگان جوان‌تر، رژیم‌های غذایی کم‌انرژی مستمر را به‌دلیل نتایج سریع و قالب ساختاریافته‌اش ترجیح دادند، در حالی که افراد مسن‌تر، رژیم‌های غذایی کم‌کالری را به‌دلیل انعطاف‌پذیری و سازگاری اجتماعی، به‌ویژه توانایی به اشتراک گذاشتن وعده‌های غذایی با خانواده، ترجیح دادند.
پیامدهایی برای تغذیه شخصی و کنترل دیابت
ترجیحات برای رژیم‌های غذایی کم‌کربوهیدرات با محدودیت کالری متوسط از هر دو رژیم‌های غذایی کم‌انرژی مستمر و رژیم‌های غذایی کم‌کالری متناوب پیشی گرفت که بر اهمیت استقلال غذایی و سهولت پایبندی تاکید دارد. این یافته‌ها با نتایج تحقیقات قبلی که مزایای بالینی قابل مقایسه‌ای را بین رژیم‌های غذایی کم‌انرژی مستمر و رژیم‌های غذایی کم‌کالری متناوب نشان می‌دهند، اما پذیرش و پایداری آنها متفاوت است، همسو بود.
نقاط قوت، محدودیت‌ها و مسیرهای تحقیقات آینده
یکی از نقاط قوت اصلی، حضور گروه مشاوره مشارکت و تعامل بیمار و عموم (PPIE) بود که اعتبار و شفافیت نظرسنجی را تضمین می‌کرد. محدودیت‌ها شامل تنوع قومی محدود، اتکا به داده‌های خودگزارش‌دهی و عدم وجود داده‌های هموگلوبین گلیکوزیله (HbA۱c) که از نظر بالینی تایید شده باشند، بود. از آنجا که این تحقیق مقطعی بود، نمی‌توان روابط علّی بین ترجیحات و ویژگی‌های شرکت‌کنندگان را استنباط کرد. تحقیقات آینده باید داده‌های گلیسمی را تایید کنند، تاثیر تطبیق انواع رژیم غذایی با ترجیحات بیمار را ارزیابی کنند و نقش تاثیرات فرهنگی را بررسی کنند.
مدیکال‌نت گزارش کرد، به‌طور کلی، این نتایج بر اهمیت توصیه‌های غذایی فردی و بیمارمحور تاکید می‌کند که می‌تواند پایبندی طولانی‌مدت و پیامدهای سلامتی را افزایش دهد.
نتایج این تحقیق به‌تازگی در مجله «تغذیه و رژیم غذایی انسان» (Human Nutrition and Dietetics) منتشر شده است.
انتهای پیام
