به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، «لباس‌های عرضه شده در نمایشگاه‌های مد و لباس کشور بیشتر به درد فرش قرمز مراسم اسکار در هالیوود می‌خورد نه اینکه آن را مردم کشورمان در خیابان بپوشند.» این را نایب‌رئیس اتحادیه پوشاک الهه شفق‌نیا می‌گوید و تاکید دارد که برخی طراحان دلشان با فرهنگ غرب است، ولی نام دین را یدک می‌کشند.
سال گذشته در نمایشگاه مد و لباس فجر هم مدل‌هایی عجیب، بلند و پرزرق‌وبرق که تنها در عکس‌ها می‌درخشیدند به نمایش گذاشته شد؛ کت‌هایی تا زانو، پیراهن‌هایی که از نام ایرانی اسلامی وقتی بته جقه آن را داشتند و بیشتر به بالاپوش‌های تئاترهای خیابانی شباهت داشتند تا لباس روزمره.
در کشور حدود ۲ هزار تولیدکننده و عرضه‌کننده حجاب فعالیت می‌کنند اما هنوز نتوانسته‌اند بازار پوشاک را در دست بگیرند. به همین دلیل، بسیاری از مردم به خرید از آنلاین‌شاپ‌های ترکیه و مزون‌هایی که لباس قاچاق عرضه می‌کنند، روی آورده‌اند.
در هفته مد شانگهای، میلان و پاریس، برخی مدل‌های روی صحنه به سرعت به محصول نهایی و پوشیدنی تبدیل می‌شوند و طرح‌ها دیده و اگر ایرادی داشته باشد همان جا اصلاح و فروخته می‌شوند. این در حالی است که در ایران طرح‌های ارزشی و مبتنی بر هویت دینی به تولید نمی‌رسند.
طراح لباس نرگس زارعی می‌گوید که «همه طرح‌ها قرار نیست به تولید برسند گاهی جریان هنری مهم‌تر است.» در مقابل، فعال حوزه پوشاک اسدالله سلیمانی می‌گوید که «طراحی بدون تولید هیچ فایده‌ای ندارد. اگر طرحی فقط در عکس دیده شود، این دیگر پوشاک نیست نمایش است. لباس برای تن مردم خلق می‌شود، نه برای ویترین.»
کارشناسان می‌گویند که برای اینکه طرح‌های ایرانی اسلامی به تولید برسد باید علاوه بر ایجاد کارگروه‌های مشترک میان اتحادیه‌ها، دانشگاه‌ها و طراحان مستقل به سلیقه و نیاز مخاطب توجه شود. همچنین حمایت از تولیدکننده‌های داخلی و توسعه صنعت پوشاک اسلامی باید مد نظر مدیران قرار گیرد.
منبع: فارس
