به گفته یک تحلیل جدید، بسیاری از کشورهای اروپایی در تلاش‌ها برای شناسایی بیماری‌های تهدیدکننده جان از جمله HIV و هپاتیت عقب مانده‌اند.
در سال ۲۰۱۸، مرکز اروپایی پیشگیری و کنترل بیماری‌ها (ECDC) دستورالعمل‌های تازه‌ای درباره آزمایش HIV و هپاتیت B و C منتشر کرد تا افراد سریع‌تر وارد درمان شوند و از انتقال بیماری به دیگران جلوگیری شود؛ با توجه به اینکه بروز علائم ممکن است سال‌ها طول بکشد.
با این حال، طبق گزارش این نهاد که ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا و همچنین ایسلند، لیختن‌اشتاین و نروژ را در بر می‌گرفت، سیاست‌های آزمایش در بسیاری از کشورها «قدیمی» و «همسو با توصیه‌های ECDC» نیستند.
در سراسر این منطقه ابتلا به HIV در بیش از ۶۵۰ هزار نفر تشخیص داده شده است؛ از جمله نزدیک به ۲۵ هزار نفر در سال ۲۰۲۳. برآورد می‌شود ۵٫۴ میلیون نفر به هپاتیت مزمن B یا C مبتلا باشند.
در ۲۶ کشوری که داده در دست است، حدود ۹۲ درصدِ افراد مبتلا به HIV واقعاً تشخیص داده شده‌اند؛ اما به طور کلی، بنا بر گزارش، بیش از نیمی از افراد مبتلا به HIV دیر تشخیص داده می‌شوند.
ECDC گفت این بیماران به طور میانگین سه تا پنج سال بدون آن‌که بدانند HIV دارند زندگی می‌کنند و همین آن‌ها را در معرض «افزایش خطر ابتلا به عوارض بیماری، مرگ‌ومیر، پیامدهای ضعیف‌تر درمان و انتقال ویروس به دیگران» قرار می‌دهد.
تشخیص دیرهنگام در بیماران هپاتیت B و C نیز رایج است. بسیاری از افراد زمانی متوجه آلودگی خود می‌شوند که دچار عوارض تهدیدکننده جان مانند سرطان کبد و نارسایی کبد ناشی از سیروز می‌شوند.
بر اساس اهداف جهانی سلامت، ۹۵ درصدِ افراد مبتلا به HIV و ۶۰ درصدِ مبتلایان به هپاتیت مزمن B و C باید از وضعیت خود آگاه باشند تا بتوانند به‌موقع به درمان دسترسی پیدا کنند.
ECDC اعلام کرد دستیابی به این هدف درباره HIV در سال‌های پیشِ رو ممکن است، اما رسیدن به هدف در مورد هپاتیت B و C «چالش‌برانگیزتر خواهد بود».
قابل توجه است که آزمایش HIV در ۲۴ کشور رایگان است، در حالی که آزمایش هپاتیت در ۱۷ کشور رایگان است. تنها ۲۲ کشور می‌گویند برای مقابله با هپاتیت برنامه ملی دارند.
بیش از نیمی از کشورها از سال ۲۰۱۸ توصیه‌های مرتبط با آزمایش HIV یا هپاتیت خود را به‌روزرسانی نکرده‌اند.
ECDC توصیه کرد کشورها دسترسی به آزمایش را به‌ویژه برای گروه‌های در معرض خطر بالاتر افزایش دهند؛ از جمله مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند، افرادی که مواد مخدر تزریق می‌کنند، افراد تراجنسیتی و زندانیان.
HIV و هپاتیت B عمدتاً از طریق مایعات بدنِ فردِ آلوده، برای نمونه در هنگام رابطه جنسی، منتقل می‌شوند. هپاتیت C ویروسی منتقل‌شونده از طریق خون است که می‌تواند در محیط‌های درمانی ناایمن یا هنگام استفاده مشترک از سوزن میان مصرف‌کنندگان مواد مخدر منتشر شود.
این گزارش تازه نخستین بار نیست که مقام‌های بهداشتی هشدار می‌دهند کشورهای اروپایی از مسیر تحقق این اهداف خارج شده‌اند.
اوایل سال جاری، آن‌ها گفتند اروپا بدون سرمایه‌گذاری چشمگیر در بهداشت عمومی به اهداف خود برای مقابله با HIV، هپاتیت، سایر عفونت‌های منتقله جنسی (STI) و سل (TB) دست نخواهد یافت.
