کمبود تجهیزات برای مهار آتش «الیت»
آتشسوزی در جنگلهای منطقه صخرهای و صعبالعبور «الیت» شهرستان چالوس، از ۱۱ آبان ادامه دارد. معاون سازمان حفاظت محیط زیست مازندران با اشاره به دلایل تداوم این حریق، از استقرار نیروهای محیطبان، بومی و هلالاحمر خبر داد و گفت: «خاک این مناطق که میلیونها سال تشکیل آن زمان برده، در معرض تهدید است».
به گزارش گروه رسانهای شرق،
ایلنا: آتشسوزی در جنگلهای منطقه صخرهای و صعبالعبور «الیت» شهرستان چالوس، از ۱۱ آبان ادامه دارد. معاون سازمان حفاظت محیط زیست مازندران با اشاره به دلایل تداوم این حریق، از استقرار نیروهای محیطبان، بومی و هلالاحمر خبر داد و گفت: «خاک این مناطق که میلیونها سال تشکیل آن زمان برده، در معرض تهدید است». علیاکبر یداللهی به تشریح جزئیات و دلایل تداوم آتشسوزی جنگلهای منطقه «الیت» در مرزنآباد چالوس پرداخت. او با اشاره به اقدامات انجامشده برای تجهیز نیروها، گفت: «در دو سه سال اخیر، تجهیزات لازم اطفای حریق از جمله تراکتور، کانکس، مخزن آب، لودر و تجهیزات انفرادی برای کلیه محیطبانان مستقر در شهرستانهای مختلف استان مازندران خریداری و توزیع شده است». او با تشریح طرح همکاریهای منطقهای افزود: «مناطق را به گونهای ساماندهی کردهایم که هر شهرستان دارای انواع تجهیزات باشد تا در مواقع ضروری به یاری شهرستان همجوار بشتابد». یداللهی با اشاره به آتشسوزی فعلی در منطقه «الیت» مرزنآباد چالوس، ویژگیهای جغرافیایی این منطقه را عامل اصلی تداوم آتش عنوان کرد و گفت: «منطقه الیت، منطقهای بسیار صعبالعبور و صخرهای است. در این منطقه، پوشش متراکم جنگلی و لایهای از برگهای به ارتفاع ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر وجود دارد که با وجود رطوبت نسبی، بهطور تدریجی میسوزد و با کوچکترین وزش باد، شعلهور میشود». او از ناموفقبودن مأموریت هلیکوپتر برای اطفای حریق به دلیل شدت باد خبر داد و گفت: «روز دوشنبه بالگرد برای خاموشکردن آتش به منطقه اعزام شد اما متأسفانه به دلیل شدت باد، نتوانست مأموریت خود را به پایان برساند». معاون سازمان محیط زیست مازندران خاموشکردن این نوع آتش را بسیار دشوار توصیف کرد و توضیح داد: «در برخی موارد، آتش به داخل کندههای درختان نفوذ کرده و به صورت نهفته باقی میماند. پس از مدتی، ذغالهای حاصل از سوختن، روی برگهای خشک دیگر میریزد و آتشسوزی مجددا آغاز میشود. این آتشسوزی از تاریخ ۱۱ آبان آغاز شده و تاکنون ادامه دارد». یداللهی از چالشهای انتقال آب به منطقه برای اطفای حریق گفت: «برای انتقال آب به کانونهای آتش، از هر قاطر برای حمل چهار مخزن ۲۰ لیتری آب استفاده میشود. بخشی از مسیر را قاطر میتواند برود اما برای ادامه مسیر، هر یک از نیروهای ما با گرفتن یک دبه آب، به سمت کانون آتش حرکت میکنند. دسترسی به منابع آب در منطقه بسیار محدود است و چشمههای اطراف اکثرا خشک شدهاند. تنها یک چشمه به نام «دراکینگ» وجود دارد». او افزود: «برای تقویت نیروهای حاضر، از محیطبانان شهرستانهای جویبار، بابل، آمل، عباسآباد، رامسر و تنکابن درخواست کردهام تا هر کدام ۵ تا ۶ نیرو اعزام کنند؛ به شرطی که این انتقال باعث خالیماندن منطقه تحت حفاظت خودشان نشود، چراکه دیروز نیز شاهد یک آتشسوزی در منطقه شهرستان نور بودیم که به سرعت مهار شد». معاون توسعه مدیریت، منابع و حقوقی سازمان حفاظت محیط زیست مازندران، در پاسخ به این سؤال که چرا از سیستمهای هشدار زودهنگام در مناطق صعبالعبور استفاده نمیشود، توضیح داد: «این سیستمها بسیار گرانقیمت هستند. هزینه نصب یک دکل به همراه دوربین حرارتی حدود چهار میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد». او با اشاره به نمونههای موفق اجرای این سیستم گفت: «به عنوان مثال، ما در پناهگاه حیات وحش میانکاله و دشت ناز، دوربینهای حرارتی نصب کردهایم که خیال ما را از بابت آن مناطق راحت کرده است. این دوربینها میتوانند حرارت را تا شعاع پنج کیلومتری تشخیص دهند». یداللهی سپس به محدودیت استفاده از این فناوری در منطقه کوهستانی «الیت» پرداخت و افزود: «اما در مناطق کوهستانی مانند الیت که محل آتشسوزی فعلی است، این دوربینها کارایی کمتری دارند. برای رسیدن به کانون آتش، باید حداقل از سه دامنه و یال عبور کنید. در چنین محیطی، دوربین در بهترین حالت تنها میتواند نوک یال را پوشش دهد و شعاع مؤثر آن به حداکثر یک و نیم تا دو کیلومتر کاهش مییابد. در نتیجه، برای پوشش یک منطقه کوهستانی، به تعداد بیشماری از این دوربینها و دکلها نیاز داریم»
آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.









