اقتصاد چین که سال‌ها پایه اصلی مشروعیت سیاسی حزب کمونیست بوده، اکنون با بدهی‌های انباشته، کاهش بهره‌وری و محدودیت‌های مدل توسعه مبتنی بر املاک مواجه است. روند منفی جمعیت و پیرشدن نیروی کار نیز ظرفیت رشد بلندمدت را تحت فشار قرار می‌دهد. در حوزه بازار، مداخله گسترده دولت در فعالیت شرکت‌های خصوصی، فضای کسب‌وکار را غیرقابل پیش‌بینی کرده و احتیاط سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی را افزایش داده است.
از سوی دیگر، جامعه شهری با نااطمینانی اقتصادی، مهاجرت معکوس و محدودیت آزادی بیان روبه‌روست؛ مسائلی که تصویر رسمی از رضایت عمومی را پیچیده‌تر می‌کند.
در عرصه خارجی، روابط چین و آمریکا که زمانی آمیزه‌ای از رقابت و همکاری بود، اکنون به مرحله‌ای رسیده که هزینه‌های اقتصادی و سیاسی برای هر دو طرف ایجاد می‌کند. واشنگتن تلاش می‌کند دسترسی پکن به فناوری‌های حساس را محدود کند و چین نیز میان نیاز به ثبات اقتصادی و تمایل به حفظ استقلال راهبردی گرفتار است.
این مجموعه نشان می‌دهد که نه تصویر ابرقدرت باثبات چین کامل است و نه روایت واگرایی مهارناپذیر آن؛ آینده چین بیش از هر چیز به توانایی‌اش در مدیریت همین تناقض‌ها، در داخل و در رابطه با آمریکا، وابسته است. پرونده امروز باشگاه اقتصاددانانِ «دنیای اقتصاد» به بررسی برخی از چالش‌های چین پرداخته است.
