غلامرضا بنی‌اسدی، روزنامه‌نگار و فعال فرهنگی به بهانه برگزاری «رویداد بین المللی جام رسانه امید»، در یادداشتی که در اختیار ایسنا قرار داده، آورده است: «امید، جانمایه حیات است. نباشد، حیات نیست، بالندگی نیست و خاکستر مرگ بر همه جا پاشیده می شود. این را در حکایت‌ها خوانده‌ایم که مردی عرق ریزان دل زمین را می شکافت برای افشاندن بذری. گفتند به چه نیرویی چنین زمین‌شکنی می‌کند؟ گفتند امید. گفته شد امید را از او بگیرید! همین که چنین شد مرد گفت بس است هرچه تا به حال کار کردم. گفت و نشست. دوباره که امید به او بازگشت با قدرت برخاست و محکم‌تر بیل در خاک کرد.
بله امید، کلیدِ قفل‌های زنگ زده است. راه عبور از تنگناهاست. پیشرفت، بیش از هر چیزی نیازمند بایستگی امید است. نه فقط زمین، که انسان هم با امید احیا می شود. انسان احیا شده است که زندگی را در جهان جاری می کند. امید هم البته زمانی قد می‌کشد که سر زدن جوانه‌ای را ببیند. عطر گلی را استشمام کند و تصویری زیبا را فرادید داشته باشد. در حقیقت جانمایه امید هم، بهاری است که با آغاز، افق‌های تازه را فرادید می‌گذارد. هندسه این بهار را هم«روایت» تشکیل می‌دهد.
روایت درست، دامنه امید را چنان می‌گستراند که شکوفایی مثل گل بر پیراهن ایران نقش بندد. این هم تکلیف رسانه نگاران است و هم هنری است که خداوند در نگاه و کلمه آنان قرار داده است. زیبا ببینند و نیکو روایت کنند. این، روی دیگر سکه رایجی است که روی دیگر آن انتقاد است.«خطِ» انتقاد را با «شیرِ» شکوفندگی باید کامل کرد.
ایران با رسمی چنین به دنیا درس موفقیت خواهد داد.«رویداد بین المللی جام رسانه امید» الفِ آغازین الفبایی است که با روایت به توسعه امید دامن می زند. این هم فضا را برای کامل شدن الفبا در کتاب شکوفایی ایران کامل خواهد کرد و ما خود را در بهشتی خواهیم دید که به لطف الهی در پهنه این خاک خدا باور تشکیل می‌شود. ما می‌توانیم بهشت‌آفرینی کنیم با امید و با روایتِ صادق.»
انتهای پیام
