به گزارش همشهری‌آنلاین، غلامرضا فرخی، کشتی‌گیر آماده و جسور تیم ملی کشتی فرنگی، سالی را پشت سر گذاشته که خودش آن را بهترین سال ورزشی‌اش می‌داند؛ سالی که با ۳مدال طلای ارزشمند در ۳میدان معتبر جهانی و بین‌المللی همراه شد. او ابتدا در مسابقات جهانی کرواسی در وزن ۸۲کیلوگرم به‌عنوان قهرمانی رسید، سپس در امیدهای جهان دوباره طلا گرفت و این بار در وزن ۸۷کیلوگرم، او این اواخر هم در بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی روی سکوی نخست ایستاد. با فرخی درباره این موفقیت‌ها، فشارهای ذهنی، برنامه آینده و یک تصمیم معنوی زیبا گفت‌وگو کرده‌ایم.
*از مسابقاتی که در این چند وقت اخیر داشتی صحبت کنیم، سخت‌ترین مسابقه کدام بود؟
بعد از مسابقات جهانی می‌دانستم که قرار است به ۲رقابت دیگر هم اعزام شوم و ذهنم آماده بود، اما اگر بخواهم صادقانه بگویم، سخت‌ترین مسابقه‌ام فینال جهانی کرواسی بود. فینال همیشه حساسیت بالایی دارد؛ هم فشار روانی زیادی روی ورزشکار است و هم فشار بدنی. حریف گرجستانی‌ام بسیار آماده بود و در طول مبارزه چندبار به لحظه‌هایی رسیدم که باید در اوج تمرکز و فشار، تصمیم درست می‌گرفتم، لحظه‌هایی که با خودم می‌گفتم نکند شکست بخورم، نکند شرمنده مردم شوم. اما خدا را شکر توانستم فکرم را جمع کنم و مبارزه را با برد و مدال طلا به پایان برسانم. آن لحظات، هیجان و استرس را با هم داشتم و برایم تجربه‌ای فراموش‌نشدنی بود.
*مسابقات کشورهای اسلامی هم برایتان چالش‌های خاص خودش را داشت.
بله، مخصوصاً نیمه‌نهایی با حریف قرقیزستانی که واقعاً قوی و سرسخت بود. کشتی بسیار دشواری بود و فشار ذهنی بالایی داشت، اما از قبل می‌دانستم که امسال سال من است و نمی‌خواستم هیچ فرصتی را از دست بدهم. در همان مبارزه، بارها لحظه‌هایی پیش آمد که باید تصمیم‌های سریع و درست می‌گرفتم. تمرکز و کنترل ذهنی در این مسابقه بسیار مهم بود و خوشبختانه توانستم با تمرکز کامل، نتیجه دلخواهم را بگیرم.
*گفتی امسال بهترین سال ورزشی‌تان بوده است. از قبل پیش‌بینی چنین سالی را کرده بودی؟
بله، از قبل برایش آماده بودم و حس خوبی داشتم. اما واقعاً فکر نمی‌کردم که بتوانم با ۳طلای پشت سر هم سال را تمام کنم. این برای خودم هم یک اتفاق خاص و غیرمنتظره بود. هر طلایی که به‌دست می‌آوردم، انگیزه‌ام برای مسابقه بعدی بیشتر می‌شد و همین باعث شد تا در هر ۳ میدان با تمام توان حاضر باشم و بهترین نتیجه ممکن را بگیرم.
*تصمیمی که برای اهدای هر ۳مدال به حرم امام رضا(ع) گرفتی، بازتاب زیادی داشت. کمی درباره آن صحبت می‌کنی؟
بله، قرار است من هر ۳ مدال طلا را همزمان به حرم امام رضا(ع) تقدیم کنم. روزهای آینده همراه خانواده به مشهد می‌رویم و این مدال‌ها را تقدیم می‌کنم. این کار برای من جنبه‌ای معنوی دارد؛ احساس می‌کنم بخشی از انرژی و آرامش ذهنی‌ام از همین ارادت به امام رضا(ع) ناشی می‌شود. این یک نذر و عهد قلبی است و امیدوارم بتوانم با این کار، محبت و قدردانی خود را نشان دهم.
*قرار است در ۸۷کیلوگرم بمانی یا به ۸۲بازمی‌گردی؟
هنوز مشخص نیست و تصمیم نهایی با کادر فنی است. من آمادگی کامل دارم و در هر وزنی که لازم باشد با تمام توان روی تشک می‌روم. هدفم همیشه ارائه بهترین عملکرد و کسب نتیجه برای کشورم است، بدون توجه به تغییر وزن. تمرکز و انگیزه برای مسابقات آینده، برای من مهم‌تر از هر چیز دیگری است.
*و اینکه لقب «شاه غلام» از کجا آمد؟
این لقب را دوستان و دکتر رنگرز در سفر کربلا روی من گذاشتند. از سر محبت و احترام بود و برای من ارزش معنوی خاصی دارد. هر بار که این لقب را می‌شنوم، یاد تلاش‌ها و حمایت‌های اطرافیانم می‌افتم و انرژی بیشتری برای ادامه مسیرم می‌گیرم.
