به گزارش الجزیره، حمله اخیر خطر آغاز مجدد خصومت‌ها را به همراه دارد و در حالی رخ می‌دهد که آتش‌بس شکننده بین دو کشور به مویی بند است و هر طرف دیگری را به خاطر بن‌بست در مذاکرات سرزنش می‌کند. مجاهد در پستی در ایکس نوشت: «نیروهای مهاجم پاکستانی خانه یک ساکن غیرنظامی محلی، ولیات خان، پسر قاضی میر را بمباران کردند.» وی افزود: «در نتیجه، ۹کودک [پنج پسر و چهار دختر] و یک زن شهید شدند و خانه‌اش ویران شد.» مجاهد گفت حملات هوایی دیگری در استان‌های کنر در شمال شرقی و پکتیکا در شرق رخ داد که منجر به زخمی شدن حداقل چهار غیرنظامی شد.بمباران در افغانستان یک‌روز پس از حمله انتحاری به مقر نیروی شبه‌نظامی فدرال پلیس پاکستان در پیشاور رخ داد.
«جماعت الاحرار» - که یک گروه انشعابی از طالبان پاکستان است و با نام اختصاری TTP شناخته می‌شود - مسوولیت آن حمله را بر عهده گرفت. شبکه تلویزیونی دولتی PTV گزارش داد که مهاجمان تبعه افغانستان بودند و آصف زرداری، رئیس‌جمهور، «فتنه خوارج» (اصطلاح اسلام‌آباد برای جنگجویان «جماعت الاحرار» که متهم به فعالیت از خاک افغانستان هستند) را مقصر دانست.یک حمله انتحاری دیگر در اسلام‌آباد، پایتخت پاکستان، در اوایل این ماه حداقل ۱۲نفر را کشت و همچنین جناحی از طالبان پاکستان مسوولیت آن را بر عهده گرفت.
پاکستان گروهی را که «در هر مرحله توسط... فرماندهی عالی مستقر در افغانستان هدایت می‌شد» مسوول حمله به پایتخت دانست. روابط بین پاکستان و افغانستان از زمان بازگشت طالبان به قدرت در سال۲۰۲۱ پرتنش بوده و پس از درگیری‌های مرزی مرگبار در ماه اکتبر که منجر به کشته شدن حدود ۷۰نفر از هر دو طرف شد، بدتر شده است. این درگیری با میانجی‌گری قطر و ترکیه با آتش‌بس پایان یافت؛ اما مذاکرات در استانبول به توافق پایداری منجر نشد و مسائل امنیتی، به‌ویژه درخواست پاکستان برای مهار جنگجویان گروه «تحریک طالبان پاکستان» توسط کابل، به یک نقطه اختلاف تبدیل شد.
پاکستان، طالبان را به پناه دادن به این گروه متهم می‌کند. افغانستان این اتهام را رد می‌کند. «ثنا خان» هم در گزارشی دیگر نوشت، حمله‌ای که منجر به کشته شدن ۹کودک و یک‌زن شد، پس از حملات هوایی مرگبار و نبرد زمینی ماه گذشته، بدترین درگیری از زمان به قدرت رسیدن طالبان در سال۲۰۲۱ بود. شکاف نظامی رو به گسترش نشان می‌دهد که چگونه هرگونه رویارویی پایدار به شدت به نفع پاکستان (یک کشور مسلح به سلاح هسته‌ای با زرادخانه مدرن) و حمایت قوی چین خواهد بود. طالبان که با تحریم‌ها، عدم به رسمیت شناخته شدن و تجهیزات خارجی رو به زوال مواجه است، با محدودیت‌های ساختاری در توانایی خود برای اعمال قدرت روبه‌رو هستند. شعله‌ور شدن مداوم تنش‌های مرزی، خطر بی‌ثبات کردن منطقه‌ای را که از قبل بی‌ثبات بوده، به همراه دارد و محاسبات امنیتی پاکستان را در بحبوحه تهدیدهای شبه‌نظامیان داخلی پیچیده می‌کند.
