همشهری آنلاین، فاطمه عباسی: خیابان «باب همایون» که امروز میشناسیم، شناسنامهای پربارتر از یک بورس اغذیهفروشی در دل منطقه ۱۲دارد. این گذرگاه که زمانی نامش «خیابان الماسیه» بود، در عصر قاجار حکم فرش قرمزی اختصاصی را داشت که فقط زیر پای شاه و شاهزادگان پهن میشد تا بیدغدغه به کاخ گلستان برسند. زیبایی و سرسبزیاش چنان چشمنواز بود که تهرانیهای قدیم به آن لقب رویایی «دالان بهشت» داده بودند و «سردر الماسیه» چون نگینی در آن میدرخشید.
اما نقطه عطف تاریخ این خیابان به سال ۱۳۱۰بازمیگردد. در آن سال، خیابان الماسیه همپای میدان توپخانه و لالهزار، پیشگام مدرنیته شهری شد و عنوان «اولین خیابان آسفالت شده تهران» را به نام خود سند زد. این تصاویر تاریخی، لحظه گذار تهران از سنت به مدرنیته را ثبت کردهاند؛ کارگرانی که با غلتکهای دستی و دود قیر، چهره شهر را برای همیشه تغییر دادند. امروز اگرچه این خیابان در حصار طرح ترافیک و هیاهوی شهر گم شده، اما هنوز زیر لایه ضخیم آسفالتش، خاطرات کالسکههای سلطنتی و قدمهای نخستین تهران مدرن نفس میکشد.
