جنگ دوم؟ اگر ایران پشت حمله تروریستی استرالیا باشد، پاسخ اسرائیل چه خواهد بود

نوید اکرم ۲۴ ساله و ساجد اکرم، پدر ۵۰ ساله‌اش در حال تیراندازی که منجر به کشته شدن ۱۵ فرد بی‌گناه شد، فیلمبرداری شدند و پس از پیدا شدن پرچم داعش در وسیله نقلیه آنها، وفاداری آنها به این گروه شبه‌نظامی نیز روشن شد.

اگرچه آنتونی آلبانیزی، نخست‌وزیر استرالیا در یک کنفرانس مطبوعاتی روز دوشنبه ادعا کرد که این دو نفر به تنهایی عمل کردند اما تحقیقات پلیس استرالیا و مقامات اسرائیل دخالت یک بازیگر بزرگتر را رد نکردند.

در ویدیوهای حمله، سرعت و مهارتی که نوید در تیراندازی از خود نشان داده، بسیاری را به این باور رساند که چنین تیراندازی نیاز به آموزش ویژه دارد و همین موضوع احتمال وجود یک «بازیگر دولتی» را تقویت کرد.

یک مقام ارشد آمریکا نیز به فاکس نیوز گفت که اگر جمهوری اسلامی دستور این حمله را داده باشد، ایالات متحده حق اسرائیل را برای حمله به ایران در پاسخ، به طور کامل به رسمیت می‌شناسد.

«حملات قبلی ایران» در خاک استرالیا

پیش از این در ماه اوت، آلبانیزی و مقامات پلیس استرالیا تایید کرده بودند که ایران مغز متفکر دست‌کم دو حمله بزرگ یهودستیزانه در آن کشور بوده و احتمالا مسئول حوادث بیشتری در میان موجی از وقایع یهودستیزانه در استرالیا از زمان قتل عام ۷ اکتبر نیز بوده است.

آنتونی آلبانیزی اعلام کرد که در نتیجه این وقایع، سفیر ایران در استرالیا اخراج و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به عنوان یک سازمان تروریستی تعیین خواهد شد.

سازمان اطلاعات امنیتی استرالیا در آن زمان اطلاعات کافی در دست داشت تا تایید کند که ایران حمله به کنیسه آداس اسرائیل در ۶ دسامبر ۲۰۲۴ در ملبورن همچنین حمله به آشپزخانه کانتیننتال لوئیس در ۲۰ اکتبر ۲۰۲۴ در سیدنی را هدایت کرده است. جروزالم پست در تحلیلی نتیجه می‌گیرد که بنابراین منطقی است احتمال دست داشتن ایران در این حمله را نیز نادیده نگیریم.

احمد قدیری ابیانه، پسر محمدحسن قدیری ابیانه، سفیر سابق ایران در استرالیا تنها چند ساعت قبل از حمله روز یکشنبه، پیامی یهودستیزانه در شبکه ایکس منتشر کرد. او جشن‌های حنوکا را آیین‌های شیطانی خواند و خواستار «دفاع» شد.

کانال سپاه مدیا، مرتبط با سپاه پاسداران نیز پیامی در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد که در آن آمده بود: «پس هر که بر شما تعدی کرد، شما هم به مثل آن بر او تعدی کنید.»

اسماعیل بقایی، وزیر امور خارجه ایران صرفا «خشونت تروریستی و کشتار جمعی» را بدون اشاره به یهودیان، یهودیت یا یهودستیزی محکوم کرد و رسانه‌های دولتی ایران این قتل عام را از دریچه جنگ اسرائیل و حماس روایت کردند.

جرازالم پست می‌نویسد که حتی یک روزنامه‌نگار مرتبط با حکومت ایران، این سوال را مطرح کرده بود که آیا افراد مسلح واقعاً تروریست بودند؟ زیرا «افرادی را که همچنان از اسرائیل حمایت می‌کنند» هدف قرار دادند.

این روزنامه نتیجه می‌گیرد که اگر موساد و بازرسان استرالیایی، همدستی ایران در این حمله را چه از طریق کنترل مستقیم عملیاتی، بودجه، تهیه سلاح و چه تحریک عاملان اثبات کنند، پاسخ اسرائیل باید سریع و شدید باشد.

این واقعیت که ایالات متحده قبلا تمایل خود را برای مجاز دانستن تل‌آویو برای اقدام، در صورت اثبات مسئولیت ایران اعلام کرده، نشان دهنده شدت نگاه واشنگتن به این حمله و اعتبار اطلاعات احتمالی است که به تهران اشاره دارد. با این حال، این موضوع باید بطور قطعی ثابت شود و اسرائیل باید به شواهد غیرقابل انکاری دست یابد تا هیچ شکی در مورد دخالت ایران وجود نداشته باشد.

ایران دیگر تهدید بزرگی نیست

جروزالم پست همچنین در موضوع احتمال از سر گیری حملات اسرائیل به ایران می‌نویسد، ایران با زرادخانه بزرگ موشک‌های بالستیک خود همچنان بزرگترین تهدید برای اسرائیل است؛ اما به تهدیدی که قبل از جنگ ۱۲ روزه ژوئن بود، حتی نزدیک هم نیست.

پیش از جنگ ۱۲ روزه، اگر اسرائیل به ایران حمله می‌کرد، هیچ کس شکی نداشت که تهران با یک حمله کامل موشک‌های بالستیک پاسخ می‌داد اما اکنون ایران می‌داند که اگر سعی در انجام چنین کاری داشته باشد، اسرائیل میلیاردها دلار خسارت اضافی به ارتش ایران وارد خواهد کرد که کشته شدن بسیاری از فرماندهان جدید ایرانی که جایگزین حدود ۳۰ فرمانده‌ای شدند که اسرائیل قبلاً آنها را کشته، یکی از پیامدهای آن است.

این روزنامه همچنین به اظهارنظر حسن روحانی، رئیس جمهور سابق ایران اشاره می‌کند که گفته بود حتی شش ماه پس از حمله اسرائیل، پدافند هوایی جمهوری اسلامی به وضعیت آنچنان اسفناکی دچار است که توان رقابت با قدرت هوایی اسرائیل را ندارد.

این نشریه سپس به تحلیلی از یورام شوایتزر، مقام سابق ضد تروریسم دفتر ‌نخست‌وزیر اسرائیل و عضو اندیشکده مطالعات امنیت ملی اسرائیل (INSS) اشاره دارد که در ماه ژوئیه نوشته بود. به نوشته او، ایران از سال ۲۰۲۰ میلادی حجم و تنوع تلاش‌های خود برای کشتن یهودیان و اسرائیلی‌های خارج از خاک اسرائیل را افزایش داده و این اقدامات تقریبا به هر قاره‌ای گسترش یافته است.

شوایتزر می‌نویسد: «در سال‌های اخیر، ایران نه تنها برای تأمین مالی عملیات خود و حمایت از سازمان‌های نیابتی خود به نهادهای جنایی متکی بوده، بلکه آنها را به عنوان مجریان مستقیم حملات تروریستی نیز به کار گرفته است. این روند در حملات ناموفق در آلمان، سوئد و ترکیه مشهود بوده است.»