پیتر آرنت، روزنامه‌نگار و خبرنگار جنگی برنده جایزه پولیتزر، در ۹۱ سالگی درگذشت.

آرنت در سال ۱۹۹۶ به خاطر پوشش جنگ ویتنام در خبرگزاری آسوشیتدپرس، جایزه گزارشگری بین‌المللی را از آن خود کرد. او همچنین به خاطر کارش در شبکه سی‌ان‌ان و در جریان گزارش جنگ اول خلیج فارس به نامی آشنا تبدیل شده بود.

او طی دهه‌ها خبرنگاری، چندین جنگ را در کشورهایی از جمله عراق، ویتنام و السالوادور پوشش داد.

پسرش به خبرنگاران گفت که این روزنامه‌نگار متولد نیوزیلند روز چهارشنبه در کالیفرنیا در کنار خانواده و دوستانش درگذشت. او به دلیل سرطان پروستات تحت مراقبت‌ بود.

آرنت از سال ۱۹۶۲ تا پایان جنگ ویتنام در سال ۱۹۷۵ به عنوان خبرنگار خبرگزاری آسوشیتدپرس در ویتنام کار می‌کرد و اغلب سربازان را در ماموریت‌ها همراهی می‌کرد.

در یک سخنرانی در سال ۲۰۱۳، او لحظه‌ای را به یاد آورد که شاهد تیراندازی به یک سرباز در ویتنام بود، در حالی که برای خواندن نقشه مکث کرده بود.

آرنت به انجمن کتابخانه آمریکا گفت: «همانطور که سرهنگ به نقشه نگاه می‌کرد، صدای چهار شلیک بلند را شنیدم، گلوله‌ها از نقشه عبور کردند و در چند سانتی‌متری صورت من، به سینه‌اش اصابت کردند. او در مقابل پاهای من به زمین افتاد.»

این روزنامه‌نگار در سال ۱۹۸۱ خبرگزاری آسوشیتدپرس را ترک کرد و به شبکه آمریکایی سی‌ان‌ان پیوست، جایی که بعدها به خاطر کارش در مورد جنگ اول خلیج فارس شناخته شد.

او یکی از معدود خبرنگاران غربی بود که در بغداد ماند و صدای موشک‌ و آژیر حمله هوایی در یکی از اولین گزارش‌هایش شنیده شد.

او یک بار در پخش زنده یک گزارش گفت: «انفجاری درست در نزدیکی من رخ داد، شاید شنیده باشید.»

او با صدام حسین، رئیس‌جمهور وقت عراق، مصاحبه کرد. آرنت در مورد این تجربه در روزنامه رونوک تایمز نوشت: «تصمیم گرفته بودم تا جایی که شرایط اجازه می‌دهد در پرسش‌هایم سخت‌گیر باشم.»

در ادامه این مطلب آمده: «از احتمال مواجهه با مردی که بسیاری او را "قصاب بغداد" می‌نامیدند، نترسیدم. فکر می‌کردم او نمی‌تواند بیشتر از بمباران مداوم بغداد، مرا بترساند.»

در سال ۱۹۹۷، آرنت اولین روزنامه‌نگار غربی بود که چند سال قبل از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ به آمریکا، با اسامه بن لادن در یک مخفی‌گاه در افغانستان مصاحبه کرد.

طبق گزارش‌ رسانه‌های آمریکا، در پاسخ به سوالی درباره برنامه‌هایش، بن لادن به آرنت گفت: «انشاءالله آنها را خواهید دید و در رسانه‌ها درباره آنها خواهید شنید.»

آرنت بعد به شبکه ان‌بی‌سی پیوست و پس از انتقاد از استراتژی نظامی آمریکا در مصاحبه‌ با تلویزیون دولتی عراق از این شبکه اخراج شد.

او ظرف چند ساعت بعد به استخدام روزنامه بریتانیایی «دیلی میرور» در آمد و گفت که از اخراجش «شوکه» شده است.

آرنت در این روزنامه نوشت: «من حقیقت آنچه را که اینجا در بغداد اتفاق می‌افتد گزارش می‌دهم و به خاطر آن عذرخواهی نخواهم کرد.»

پیتر آرنت در سال ۱۹۳۴ در شهر ریورتون نیوزیلند به دنیا آمد و بعدها تابعیت آمریکایی گرفت و از سال ۲۰۱۴ در جنوب کالیفرنیا زندگی می‌کرد.

ادیت لدرر، همکار سابق او که هنوز در آسوشیتدپرس کار می‌کند، گفت: «پیتر آرنت یکی از بزرگترین خبرنگاران جنگی نسل خود بود؛ جسور، بی‌پروا و نویسنده و روایت‌گری توانا. گزارش‌های او چه به صورت چاپی و چه در مقابل دوربین، میراثی برای روزنامه‌نگاران و مورخان نسل‌های آینده خواهد بود.»

در همین حال، نیک اوت، عکاس بازنشسته‌ای که با آرنت در ویتنام کار می‌کرد، گفت که او «مانند یک برادر» بود.

او به آسوشیتدپرس گفت: «مرگ او خلاء بزرگی در زندگی من ایجاد خواهد کرد.»

از آرنت، همسرش نینا نگوین و فرزندانشان، اندرو و السا، به یادگار مانده‌اند.