میان ناپل و کازرتا، منطقهای بدنام قرار گرفته است: سرزمینآتشها که به مثلثمرگ نیز معروف است. در این منطقه با نزدیک به سه میلیون نفر جمعیت، نرخ سرطان از بالاترینها در ایتالیا است.
برای دههها، پسماندهای سمی، شامل پسماندهای صنعتی، شیمیایی و گاه رادیواکتیو، در اینجا دفن، سوزانده یا بهطور غیرقانونی دفع شدهاند. پشت این قاچاق گسترده، کامورا، مافیای محلی قرار دارد که توسط شبکههای اقتصادی و نهادی فاسد حمایت شده است.
«دولت خود را به کامورا، به تاجران فاسد و به قضات فاسد فروخت. سرزمین آتشها اینگونه متولد شد.» این را ماریلنا ناتاله، روزنامهنگار تحقیقی که پس از تهدید به مرگ از سوی مافیا تحت حفاظت پلیس زندگی میکند، میگوید.
در حالی که مسیرهای اصلی قاچاق تا حدی تغییر کردهاند، انباشتگاههای غیرقانونی زباله همچنان در منطقه گسترش مییابند و شرکتهای پنهانی بهطور منظم با سوزاندن زبالهها دودهای سمی در هوا پخش میکنند؛ با پیامدهایی بهداشتی ویرانگر.
وضعیت اضطراری سلامت
«در ایتالیا، یک پزشک عمومی با ۱۵۰۰ بیمار، بهطور متوسط سالانه نُه بیمار مبتلا به سرطان میبیند. من اکنون پانزده مورد مبتلا به سرطان دارم.» این را لوئیجی کاستانتزو، پزشک خانواده در فراتّا ماجوره، در قلب سرزمین آتشها میگوید.
آلودگی خاک، آب و هوا همچنین به افزایش بیسابقه بیماریهای تنفسی و تحلیلبرنده، ناباروری و ناهنجاریهای مادرزادی منجر شده است.
تأثیر سلامتمحور این آلودگی جنایی برای اولین بار در سال ۲۰۲۱ بهطور رسمی توسط مقامات ایتالیا به رسمیت شناخته شد.
مارسیا کاچوپولی میگوید: «پسرم در سکوت توسط دولتی که حقیقت را میدانست، کشته شد.» پسرش آنتونیو در سال ۲۰۱۴، هنگامی که نُه سال و نیم داشت، بر اثر تومور مغزی جان باخت. او از جمله خانوادههایی است که از سال ۲۰۱۳ این موضوع را به دادگاه حقوق بشر اروپا کشاندند.
در ژانویه سال جاری، دادگاه ایتالیا را به دلیل بیعملی طولانیمدت و به خطر انداختن زندگی ساکنان محکوم کرد. این امر به دولت دستور داد تا یک برنامه اقدام زیست محیطی، از جمله نظارت مستقل و یک پلتفرم اطلاعات عمومی را اجرا کند.
پاکسازی آلودگی: وعدههایی مورد تردید
کمیسر ویژهای که در ماه فوریه منصوب شد، اکنون عملیات پاکسازی و ایمنسازی صدها سایت آلوده را هماهنگ میکند. اما جدول زمانی اعلامشده، تا ده سال، و بودجهای که ناکافی دانسته میشود، هنوز خشم عمومی را شعلهور میکند.
در واکنش به این پیشرفت کند، ساکنان و فعالان به فعالیت در قالب دهها جمعیت محلی ادامه میدهند. انجمن Le Mamme di Miriam به نام دختر یکی از اعضایش نامگذاری شده است؛ او از یک سرطان نادر دستگاه عصبی جان سالم بهدر برده است. مادر او، آنتونیتا موچیا، همراه با دیگر زنان در منطقه گشت میزنند تا تخلیه غیرقانونی زبالهها را ثبت کنند و مقامات را به واکنش وادارند. او میگوید: «دیگر به نهادهایی که ما را رها کردند، اعتماد ندارم.» آنا لو مِله، رئیس انجمن، سخنان او را تکرار میکند: «آنها میگذارند بمیریم، و همچنان میگذارند بمیریم. این بومکشی است.»
