یک نشریه اسرائيلی در گزارشی مینویسد حمله تروریستی در سیدنی استرالیا نمیتوانسته بدون هماهنگی ایران صورت گرفته باشد و احتمالا شبکهای از نیروهای وفادار به جمهوری اسلامی در آن نقش داشتهاند.
اسرائيل هیوم در این گزارش خود با اشاره به اقداماتی که جمهوری اسلامی در سالهای اخیر در نقاط مختلف دنیا برای ضربه زدن به اسرائيلیها انجام داده مینویسد: حمله در سیدنی از نظر دامنه، نوع سلاحها و میزان برنامهریزی، حملهای استثنایی بود، اما در عین حال نقطه اوج موجی از تروریسم یهودیستیز به شمار میرود که استرالیا را هدف قرار داده؛ موجی که در برخی موارد، نقش عوامل خارجی در آن بهطور مستند اثبات شده است.
یافتههای اولیه حاکی از ارتباط این حمله با داعش است، نه ایران؛ با این حال ایران پیشتر در به آتش کشیدن کنیسهها و کسبوکارهای یهودیها در استرالیا نقش داشته است. با این حال، تمایز میان جریانهای مختلف اسلامگرایی افراطی از شدت تهدید نمیکاهد. الگوی عملیاتی ایران گاه در شبکههای نفوذ دیگر، چه دولتی و چه غیردولتی، بازتولید میشود و در هر صورت، زمینه و «کود» لازم برای حمله به زندگی یهودیان را فراهم میکند.
حملات پیشین به یهودیان در استرالیا
در ماه اوت، نهادهای اطلاعاتی استرالیا به این نتیجه رسیدند که ایران پشت دو حمله قرار داشته است: آتشزدن یک اغذیهفروشی در سیدنی و به آتش کشیدن یک کنیسه در ملبورن.
بررسیها نشان داد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای انجام این حملات، از مجرمان محلی استفاده کرده و آنها را برای حمله به نهادهای یهودی به کار گرفته است. در واکنش به این اقدامات، استرالیا سفیر ایران را اخراج کرد، سفارت خود در تهران را بست و سپاه پاسداران را یک سازمان تروریستی اعلام کرد؛ اقدامی که برای نخستین بار از زمان جنگ جهانی دوم، به اخراج یک سفیر در استرالیا انجامید.
تهران در کنار این اقدامات، از سازوکارهای «قدرت نرم» نیز بهره میبرد؛ سازوکارهایی که به ایران و حزبالله امکان میدهد نفوذ خود را در کشورهایی با جمعیت قابل توجه شیعه گسترش دهند. از جمله این ابزارها میتوان به نقشآفرینی در تعیین امامان مراکز مذهبی، فعالیت شاخههای دانشگاه المصطفی، مراکز فرهنگی وابسته به سفارت و فعالیتهای رسانهای صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران اشاره کرد.
در استرالیا، ایران نفوذ خود را در قالب سفرهایی به لبنان، دیدار با مقامهای حزبالله و همچنین انتقال پول از طریق موسسه قرضالحسنه، بانک وابسته به حزبالله، نشان داده است؛ موضوعی که پس از نفوذ به سامانههای این نهاد فاش شد.
نادیده گرفتن «زیرساختهای تسهیلکننده» ایران و حزبالله در استرالیا، به اسلامگرایان این احساس را داده که میتوانند بدون مزاحمت در این کشور فعالیت کنند.
مشابه الگوی عملیاتی ایران در جذب مجرمان استرالیایی برای انجام ماموریتهای نیابتی سپاه پاسداران، در گذشته نیز شواهدی از ارتباط میان عناصر جنایتکار و نهادهای مذهبی شیعه وجود داشته است. همچنین چهرههایی از دنیای زیرزمینی استرالیا به شبکهای برای پولشویی به نفع حزبالله مرتبط بودهاند.
در نتیجه، مراکز مذهبی شیعه پس از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ به محور اصلی تظاهرات ضداسرائیلی تبدیل شدند؛ تظاهراتی که در آن پرچمهای گروههای تروریستی بدون هیچ مداخلهای به اهتزاز درآمد. در همین حال، احمد صادقی، سفیر وقت ایران، آشکارا از حسن نصرالله، رهبر کشتهشده حزبالله، تمجید کرد و همزمان سفارت ایران نظارت و فشار بر مخالفان جمهوری اسلامی در استرالیا را تشدید کرد.
نبرد تازه آغاز شده است
ایران شبکههای مشابهی را در سراسر جهان به کار گرفته است: از برنامهریزی نیروی قدس برای حملهای از خاک ونزوئلا علیه سفارت اسرائیل در مکزیک گرفته، تا جذب نوجوانان سوئدی برای حمله به سفارت اسرائیل در استکهلم و تلاش برای آسیب زدن به روابط اسرائیل و تایلند از طریق فشار بر کارگران تایلندی.
در بریتانیا، حسابهای کاربری وابسته به ایران افشا شدند که برای تضعیف این کشور از درون، از استقلال اسکاتلند حمایت میکردند.
در ایتالیا، عناصر مرتبط با ایران از مرکز فرهنگی این کشور در رم برای ردیابی مخالفان استفاده کردند و در آلمان، دولت این کشور اذعان کرد که شاخه دانشگاه المصطفی در برلین به یک مرکز جاسوسی تبدیل شده است.
تمرکز صرف بر تهدید ایران از زاویه اسرائیل، باعث میشود فرصتی مهم از دست برود. در حالی که اسرائیل بر ساختار قدرت ایران، یعنی برنامه هستهای و موشکها، تمرکز دارد، تهران در خارج از خاورمیانه از آزادی عمل گستردهای برخوردار است. با این حال، همین تحولات زمینهای مناسب برای همکاری میان کشورهایی فراهم میکند که با نفوذ منفی ایران روبهرو هستند؛ کشورهایی که گاه از میزان این تهدید آگاه نیستند.
کشورهای غربی با موجهای گسترده مهاجرت مواجهاند و همین امر آنها را در معرض انواع نفوذ خارجی قرار میدهد. افشای شیوهای که ایران از دیاسپورای شیعه و نفوذ مذهبی درون آن استفاده میکند، میتواند الگویی برای مقابله با دیگر شبکههای افراطی باشد؛ از شبکههای آنلاین و حزبی داعش گرفته تا اتحادیههای مساجد تحت کنترل دولتهای دیگر خاورمیانه و حتی نفوذ دولتیِ غیرمذهبی.
در یک سال گذشته، نشانههایی از بیداری دیده شده است. در کنار اقدامات استرالیا، آلمان شاخه دانشگاه المصطفی در برلین را تعطیل کرد و امام مسجد آبی هامبورگ را که به دریافت مستقیم دستور از دفتر رهبر جمهوری اسلامی متهم بود، اخراج کرد. واکنش «هیستریک» حکومت ایران به هرگونه ضربه به این سازوکارها، هم اهمیت آنها را نشان میدهد و هم این واقعیت را که نبرد تازه آغاز شده است.
به کانال تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
چه ایران مسئول مستقیم حمله سیدنی باشد یا نه، تجربه تاریخی نشان میدهد مقابله با زیرساختهای تسهیلکننده این اقدامات، ضرورتی انکارناپذیر است.
