مایک پومپئو در این مقاله با اشاره به اقدامات دونالد ترامپ و اسرائیل برای تضعیف نیروهای نیابتی جمهوری اسلامی ایران و همچنین جنگ ۱۲ روزه نوشت: «جمهوری اسلامی دیگر آن قدرت منطقهای سابق نیست و اکنون در هر جبههای با بحران روبهروست. زیرساخت نظامی ایران بهشدت تضعیف شده و برنامه هستهای آن بهطور جدی ضربه خورده است. شبکه نیروهای نیابتیاش هم در سراسر خاورمیانه در حال فروپاشی است.»
او افزود: «وضعیت داخلی نیز تیره است. به دلیل سوءمدیریت مزمن اقتصادی، فساد و انزوای بینالمللی، اقتصاد در هم ریخته و کشور با کمبود آب روبهروست. رژیم که از مشروعیت مردمی بیبهره است و نمیتواند نیازهای مردم را برآورده کند، تنها ابزار باقیماندهاش برای کنترل، حکومت از طریق ترس است.»
آقای پومپئو با نقد نگرشی مبنی بر این که جایگزینی برای حکومت فعلی ایران وجود ندارد، گفت: «این برداشت از هر نظر نادرست است. آرزوهای میلیونها ایرانی را که برای مطالبه تغییر، جان خود را به خطر انداختهاند نادیده میگیرد و وجود اپوزیسیون سازمانیافته و دموکراتیک را انکار میکند.»
مایک پومپئو که وزیر خارجه دولت نخست دونالد ترامپ بود، گفت: «مردم ایران در موجهای پیاپی قیامها، ترجیح خود را کاملا روشن کردهاند. آنها نه حکومت دینی میخواهند و نه سلطنت. آنها جمهوری آزاد، دموکراتیک و پاسخگو در برابر شهروندان میخواهند.»
آقای پومپئو با اشاره به فروپاشی دیوار برلین و سقوط ناگهانی حکومت بشار اسد، گفت که جمهوری اسلامی امروز «همان نشانههای کلاسیک فرسودگی» را بروز میدهد.
مایک پومپئو که یکی از طراحان اصلی کارزار «فشار حداکثری» دولت آقای ترامپ است، گفت: «وظیفه سیاستگذاران آمریکایی این نیست که لحظه دقیق فروپاشی رژیم را پیشبینی کنند، بلکه این است که محیط را طوری شکل دهند که وقتی سقوط رخ داد، نتیجه ثبات باشد نه هرجومرج. این امر نیازمند رویکردی واقعگرایانه است که حاضر باشد از فرمولهای دیپلماتیک شکستخورده گذشته عبور کند.»
او افزود: «همین ویژگی دوم، سیاستهای دونالد ترامپ در قبال ایران را هم در دولت اول و هم در دولت دوم او مشخص کرده است. اکنون او این فرصت را دارد که دستاوردهای تاریخیاش در خاورمیانه را با موفقیتی واقعا تحولآفرین تکمیل کند و به تسریع زوال رژیم ایران کمک کند.»
آقای پومپئو تاکید کرد که هیچ نیروی خارجی نمیتواند و نباید تغییر نظام در ایران را رقم بزند و این کار مردم ایران است.
او افزود: « ما میتوانیم با افزایش فشار از بیرون و حمایت از مردمی که به دنبال آیندهای مسالمتآمیز، دموکراتیک و طرفدار غرب هستند، به خواست آنها برای تغییر کمک کنیم. وظیفه ما ساده است؛ کنار مردم ایران بایستیم، چشمانداز دموکراتیکی را که آنها انتخاب کردهاند به رسمیت بشناسیم و پول، مشروعیت و مصونیتی را که روحانیون حاکم برای بقا به آن متکیاند از آنها دریغ کنیم.»
