اختراع این بانوی ایرانی عوارض فیزیوتراپی را کنترل میکند
یک بانوی پژوهشگر ایرانی با طراحی و ثبت اختراع پزشکی، گامی مؤثر در افزایش ایمنی بیماران و کاهش خطاهای درمانی برداشته است؛ اختراعی که حاصل سالها فعالیت علمی و تجربه میدانی در حوزه فیزیوتراپی و درمان است و میتواند در فرایندهای بالینی کاربرد عملی داشته باشد.
خلاصه خبر
خبرگزاری فارس -سرخه: فاطمه احسانی متولد دیماه ۱۳۵۸ در شهر سرخه، دارای مدرک دکترای فیزیوتراپی است. او بانوی موفقی است که تمام تلاش خود را برای ایجاد تعادل بین مسئولیتهای اجتماعی و خانوادگی به کار گرفته و با ثبت اختراعات، ارائه مقالات علمی، عضویت در هیئتعلمی دانشگاه و دستاوردهای دیگر، الگویی برجسته برای دختران و بانوان این سرزمین است.فارس: از دوران تحصیل خود بگویید؛ علاقه شما به تحصیل از چه زمانی شکل گرفت و خانواده چه نقشی در تقویت این علاقه داشت؟ احسانی: تحصیلات ابتدایی تا دبیرستان را در شهر سرخه گذراندم. سال ۱۳۷۷ در کنکور شرکت کردم و با رتبه ۹۳۷ در رشته فیزیوتراپی دانشگاه علوم پزشکی سمنان پذیرفته شدم. همزمان با ورود به دانشگاه ازدواج کردم و تحصیلات دانشگاهی خودم را پس از ازدواج ادامه دادم. دوره کارشناسی را تا سال ۱۳۸۳ در سمنان گذراندم. در این مدت در سال ۱۳۷۹، فرزند اولم (یک دختر) به دنیا آمد. پس از فارغالتحصیلی، دوره طرح را در دانشگاه علوم پزشکی در رشته فیزیوتراپی شروع کردم و بعد از ۲ تا سه سال آن را به پایان رساندم؛ در تمام دوران تحصیل از دانشآموزان با نمرات برتر بودم.علاقه بسیار زیادی به تحصیل داشتم و خدا را شاکرم که در خانوادهای بزرگ شدم که این عشق و علاقه را در فرزندانش ایجاد کرده بود. یکی از خواستههایم ادامه تحصیل در رشتههای دانشگاهی بود و با یاری خدا و همکاری خانواده توانستم این مسیر را تا انتها طی کنم.
با برنامهریزی دقیق، دوره طرح را به پایان بردم و برای مقطع کارشناسی ارشد آماده شدم. با وجود پایینبودن ظرفیت پذیرش و دشواری ورود به این مقطع، با تلاش جدی و برنامهریزی مناسب موفق شدم در مقطع کارشناسی ارشد ادامه تحصیل دهم. در حین تحصیل، دختر دومم در سال ۱۳۸۶ متولد شد و در سال ۱۳۸۸ در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی تهران پذیرفته شدم و تحصیل را آغاز کردم؛ حضور اساتید خبره مرا به ادامه تحصیل علاقهمندتر کرد.در ترم چهارم کارشناسی ارشد، ضمن دفاع از پایاننامه، طرحهای تحقیقاتی انجام دادم و مقالاتی نوشتم که در همان دوره به چاپ رسید. سال ۱۳۹۰ از این مقطع فارغالتحصیل شدم و بلافاصله به مدت سه ماه بهصورت فشرده خود را برای آزمون دکترا آماده کردم. در آبانماه ۱۳۹۰ در آزمون شرکت کردم و خوشبختانه در مصاحبه پذیرفته شدم؛ مقطع دکترا را نیز در دانشگاه علوم توانبخشی تهران ادامه دادم و تا سال ۱۳۹۴ (دقیقاً چهار سال) به طول انجامید.فارس: ادامه تحصیل همزمان با ازدواج و مادر شدن چه چالشهایی برای شما به همراه داشت؟احسانی: با وجود ازدواج و داشتن فرزند، مشکلاتی در مسیر وجود داشت و من بهخوبی از آنها آگاه بودم. اما وقتی پای علاقه و اشتیاق در میان باشد، انگیزه و پشتکار نیز همراه آن میآید.در اینجا قدردان زحمات خانوادهام هستم، چرا که اگر بانویی بخواهد به موفقیتی دست یابد، قطعاً حامیانی دارد که در طول مسیر همراهیاش میکنند و به او دلگرمی میدهند. در همه مراحل، ابتدا مادر و پدر مرحومم و پس از ازدواج، همسرم حامی من بودند و در کنارم حضور داشتند.باتوجهبه اینکه چند روز از هفته را برای تحصیل در تهران بودم، فرزندانم نزد مادرم بودند و از این بابت خیالم راحت بود.
هرچند که یک مادر همیشه نگران فرزندانش است و من این سختی را با جانودل احساس میکردم. در کنار این، همه اعضای خانواده مرا به ادامه مسیر تشویق میکردند و حتی فرزندانم نیز همراهیام میکردند که از این بابت خدا را شکر میگویم. هماکنون فرزندانم نیز به تحصیلات دانشگاهی علاقهمندند هستند و در این زمینه موفق بودهاند.خوشبختانه من همیشه حضور خدا را در همه مراحل زندگی احساس میکنم و اعتقاد دارم اگر از او کمک بخواهیم، خودش یاریمان میکند. این مسیر با همه سختیهایی که داشت، با حمایت خانواده پشت سر گذاشتم. من موفقیت را هرگز ۱۰۰ درصدی نمیبینم و آن را نسبی میدانم. هر فرد در هر مرحلهای که باشد، میتواند خود را ارتقا دهد. ارتقای ما هیچگاه کامل نیست. من تا اینجای کار، موفقیتهایم را مدیون خانوادهام میدانم؛ چون آنها همواره در کنارم بوده و حامی من بودند.فارس: چطور مشغول به کار شدید؟احسانی: ۲ سال از دوره دکترا گذشته بود که دانشگاه علوم پزشکی سمنان بهعنوان هیئتعلمی، پیشنهاد تعهد خدمت به من داد و من پذیرفتم و در آنجا مشغول به کار شدم.در اسفندماه سال ۱۳۹۴ در دانشگاه علوم پزشکی سمنان مشغول به کار شدم. باوجوداینکه دانشگاه علوم توانبخشی تهران نیز باتوجهبه رزومهام از من خواسته بود در آنجا بمانم و حتی یکی از اساتید مشاورم (دکتر جابر زاده، استاد دانشگاه موناش استرالیا) پس از فارغالتحصیلی از من خواست رزومهام را برای ادامه تحصیل و کار به دانشگاه موناش ارسال کنم، اما با مشورت اعضای خانواده تصمیم گرفتم در استان سمنان بمانم و در اینجا خدمت کنم.در سال ۱۳۹۴ عنوان هیئتعلمی در حکم من ثبت شد و در حال حاضر نزدیک به ۱۰ سال از فعالیتم در دانشگاه میگذرد.
فارس: از سایر فعالیتهایتان برایمان بگویید.احسانی: در سال ۱۳۹۹ سردبیر مجله «توانبخشی سلامت» در خاورمیانه شدم که یک مجله معتبر اسکوپوس است. در کنار فعالیتهای آموزشی، پژوهشی و فرهنگی بهعنوان عضو هیئتعلمی، مسئولیت سردبیری این مجله را نیز بر عهده دارم. از سال ۱۳۹۷ به مدت هفت سال مدیر توسعه تحقیقات دانشگاه بودم و در حال حاضر نیز مدیر تحصیلات تکمیلی دانشگاه هستم.در این ۱۰ سال، در کنار فعالیتهای اجرایی، سطح فعالیتهای پژوهشیام نیز قابلقبول بود. باتوجهبه رزومه، فعالیتهای گسترده و اثرگذار و ثبت نزدیک به ۷۸ مقاله در مجلات آیاسآی، بلافاصله پس از چهار سال از مرتبه استادیاری به دانشیاری ارتقا یافتم. مجموعه این فعالیتها موجب شد هیئت ممیزه، باوجوداینکه جوانترین استاد دانشگاه بودم، مرتبه استادی را به من اعطا کند. در سه دوره مختلف بهعنوان استاد نمونه انتخاب شدم و همچنین بهعنوان پژوهشگر برتر دانشگاه و دانشکده و مخترع برتر (با ثبت ۲ اختراع) مورد تقدیر قرار گرفتهام.در حال حاضر بهواسطه اختراعات، در حال تأسیس یک شرکت دانشبنیان هستیم و انشاءالله با یاری خدا آن را تجاریسازی خواهیم کرد.
فارس: در مورد اختراعات خود بیشتر توضیح دهید.احسانی: یکی از اختراعاتم در زمینه فیکساتور پروب سونوگرافی بود که برای تهیه تصاویر سونوگرافی در شرایط ایستاده استفاده میشود.دومین اختراع «لامپ مادونقرمز فیزیوتراپی با سنسور غیرتماسی تنظیم دما» در حوزه فنی تجهیزات پزشکی، فیزیوتراپی، سوختگی و اختلالات حسی کاربرد دارد و بهمنظور کنترل مودالیتیهای گرمایی در بیماران دارای اختلالات حسی و کودکان مراجعهکننده به درمانگاههای فیزیوتراپی مورداستفاده قرار میگیرد.در مودالیتیهای گرمایی موجود، به دلیل بروز برخی عوارض جانبی ناخواسته برای بیمار و باتوجهبه محدودیتهای فعلی این ابزارها ـ از جمله نبود کنترل دقیق دمای ناحیه تحت درمان، عدم تنظیم صحیح فاصله چراغ مادونقرمز از محل درمان و همچنین نبود تنظیم مناسب مدتزمان درمان ـ احتمال بروز آسیبهای حرارتی و سوختگی وجود دارد. ازاینرو، برای پایش دقیق دما، از یک حسگر غیرتماسی مبتنی بر لیزر استفاده شده است که امکان پایش لحظهای دمای سطح پوست را فراهم میکند.درصورتیکه دمای پوست با دمای تعیینشده توسط کاربر دستگاه مطابقت نداشته باشد، دستگاه با کنترل منبع تولید حرارت (لامپ مادونقرمز)، فرایند تنظیم دما را در محدوده مجاز و تعریفشده بهصورت خودکار انجام میدهد؛ این اختراع باعث تنظیم دمای خودکار و افزایش ایمنی دستگاه میشود.
فارس: بهعنوان مادری موفق در حوزه علمی، چه رویکردی در تربیت فرزندان داشتید؟احسانی: به لطف حمایت خانوادهام، دغدغهای برای تربیت و آموزش فرزندانم نداشتم و اکنون آنها مستقل شدهاند و میتوانند روی پای خود بایستند و به خواستههایشان برسند. دختر اولم با رتبه ۱۶۷ کنکور در رشته پزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد و دختر دومم نیز باتوجهبه علایق خود، رشته مدیریت بازرگانی را انتخاب کرده است.در این مسیر هیچ اجباری برای فرزندانم در نظر نگرفتم و مطمئنم هرکسی در هر زمینهای که انگیزه و علاقه دارد، مسیرش را تعیین کند، موفق خواهد شد.فارس: آیا کودکی شما تأثیری در موفقیت امروزتان داشت؟احسانی: خوشبختانه من در خانوادهای بزرگ شدم که تحصیل برایشان بسیار مهم بود. پدرم با اینکه خیاط بود و تحصیلات آکادمیک نداشت، فردی فوقالعاده روشنفکر و اهل مطالعه بود. همیشه در خانه حافظخوانی داشتیم و او برای ما داستانهای پندآموز میخواند.در فصل تابستان، وقتی پدرم این داستانها را روایت میکرد، من با ذوق فراوان دفترچهای میآوردم و همه را یادداشت میکردم. پدرم همواره بابت گرفتن نمرات عالی مرا تشویق میکرد و از کودکی احساس میکردم آنچه پدر و مادرم را خوشحال میکند، این است که تحصیلاتم را ادامه دهم و در این زمینه موفق باشم. در این مسیر، نقش پدرم بسیار پررنگ بود.
خواهر و برادرم نیز هرکدام در عرصهای موفق هستند و به اهداف موردنظر خود رسیدهاند. آنچه امروز داریم، نتیجه زحمات و پشتیبانی پدر و مادرم بوده است. الگوبرداری از پدر و مادر در این راه بسیار اثرگذار است. الگویی که فرزندان از پدر و مادر میگیرند را از هیچکس دیگر نمیگیرند. اگرچه نقش مؤثر معلمان مدرسه را که همیشه مشوق من بودند، انکار نمیکنم، اما من از صمیم قلب سپاسگزار پدر و مادرم هستم.البته ایجاد محیطی آرام و بهدور از نگرانی برای رشد و شکوفایی استعدادهای فرزندان نیز بسیار اثرگذار است؛ چرا که در چنین فضایی، آنها خواهند توانست مسیر خود را بهدرستی پیدا کنند.این محیط آرام در زندگی من، خواهر و برادرم بهوضوح وجود داشت. پدرم برای مادرم فوقالعاده احترام قائل بود و من اصلاً بهخاطر ندارم که پدرم از موضوعی عصبانی شده باشد یا اتفاقی در خانواده رخداده باشد که موجب تنش بین آنها شود. آنها همیشه همراه و در کنار هم بودند و هیچ اختلافی نداشتند.
فارس: بزرگترین چالشی که در طول فعالیت علمیتان با آن روبهرو شدید، چه بود و چگونه بر آن غلبه کردید؟احسانی: بزرگترین چالش من، انتخاب رشته تحصیلی بود. من با رتبه ۹۳۷ کنکور میتوانستم در رشته پزشکی پذیرفته شوم که آرزوی دیرینهام بود؛ اما به دلیل وابستگیهای خانوادگی و شغل همسرم، خودم را محدود به دانشگاههای شهر سمنان کردم. برای مثال، پزشکی دانشگاه سمنان نیز یکی از گزینههای من بود. در نهایت در رشته فیزیوتراپی قبول شدم و اگر به گذشته بازگردم، باز هم همین مسیر را انتخاب میکنم.حتی زمانی که در مقطع کارشناسی ارشد پذیرفته شدم و مجبور به رفتوآمد به تهران بودم، دوری از خانواده و فرزندان برایم بسیار سخت بود. در این مسیر، کمک خدا را در لحظهبهلحظه زندگیام احساس کردم. آنچه این دغدغه دوری را برایم آسانتر کرد، رضایت اساتیدم از عملکردم و همچنین حمایت بیچشمداشت پدر، مادر و همسرم بود که مرا به ادامه راه دلگرم میکرد.فارس: مهمترین دستاورد علمی شما چیست و چرا آن را تأثیرگذار میدانید؟احسانی: دستاورد علمی برای یک عضو هیئتعلمی ابعاد مختلفی دارد؛ از جمله فعالیتهای تحقیقاتی و پژوهشی که فرد را در رشته تخصصیاش به جامعه علمی معرفی میکند. من در حوزه تخصصی خودم، جزو ۱۰ درصد اساتید برتر کشوری هستم و این را یک موفقیت مهم میدانم.
جالب است که با وجود سابقه کمتر نسبت به برخی اساتید پیشکسوت، توانستهام در سامانههای علمسنجی جایگاه بالاتری کسب کنم. دلیل این امر را تمرکز بر اهداف پژوهشی مشخص و حرکت در مسیری معین میدانم.موضوع دیگر، رضایت دانشجویان از شیوه تدریس من است؛ بهطوری که متقاضی برداشتن واحدهای بیشتری با من هستند و این اثرگذاری آموزشی، برایم بسیار دلگرمکننده است.اما دستاوردی که در این مسیر برایم از همه مهمتر است، فرزندانم هستند. احساس میکنم از لحاظ تربیتی و شخصیتی، فرزندان خوب و موفقی دارم.فارس: چه توصیهای به بانوان جوانی دارید که میخواهند در حوزه علمی پیشرفت کنند؟احسانی: توصیه من این است که از آینده نترسند و آرزو یا هدفی را که در ذهن دارند، باتوجهبه شرایط موجود، غیرقابلدسترس نبینند. با توکل بر خدا برای آن برنامهریزی کنند و گامبهگام پیش بروند، حتی اگر با شکست مواجه شوند. برای من هم چنین موقعیتهایی پیشآمده و برای قبولی در آزمون کارشناسی ارشد، سه سال متوالی شرکت کردم، اما با پشتکار و اصرار بر اهدافم، موفق شدم. همسرم حتی به فرزندانمان میگوید: «اگر مادرتان موفق بوده، به دلیل عزم راسخ و پشتکار زیاد او در اجرای تصمیمهایش است.»
فارس: چگونه بین مسئولیتهای علمی و نقش خانوادگی خود تعادل برقرار میکنید؟احسانی: فکر میکنم کلید ایجاد تعادل در همه امور، برنامهریزی درست است. اگر برنامهریزی دقیقی داشته باشیم، خداوند نیز توانایی مدیریت آن را به ما میدهد؛ بهشرط آنکه خودمان بخواهیم و شخصیتی منظم داشته باشیم. البته گاهی در برههای خاص ممکن است توازن کمی به هم بخورد، اما برنامهریزی خود یک مهارت اکتسابی است. علاوه بر این، تعامل و ارتباط مؤثر با بزرگان و اساتید برجسته نیز میتواند عاملی مهم در مسیر موفقیت باشد.فارس: آیا زمانی بود که احساس کنید باید بین علم و خانواده، یکی را انتخاب کنید؟احسانی: بله؛ در اوایل عضویتم در هیئتعلمی، حجم کار بسیار سنگین بود و مجبور بودم حتی بعدازظهرهای پنجشنبه و جمعه را هم به کار اختصاص دهم تا اینکه یک روز، یکی از دخترانم حرفی به من زد که عمیقاً بر من تأثیر گذاشت و سبککاریام را تغییر داد. من معمولاً یک رایانهٔ کیفی داشتم که همیشه همراهم بود (و هنوز هم دارم، با این تفاوت که اکنون فقط در محیط کار از آن استفاده میکنم).ماجرا ازاینقرار بود که یک روز رایانهٔ کیفی من در خانه روشن بود و دختر کوچکم که کمی شیطنت داشت، آن را از روی میز به زمین انداخت. من با نگرانی گفتم: «ایوای! همه کارهایم در این رایانهٔ کیفی بود!» و بسیار ناراحت شدم (هرچند بهندرت با فرزندانم دعوا میکنم). در آن لحظه، دخترم برگشت و گفت: «مامان، تو انگار لپتاپت را بیشتر از من دوستداری!» این جمله عمیقاً دلم را لرزاند. از همان روز که حدود هشت سال پیش بود، به خودم قول دادم که پنجشنبهها و جمعهها که وقت خانواده است، رایانهٔ کیفی را روشن نکنم. این تلنگر دخترم، به من کمک کرد تا تعادل واقعی را در زندگی ایجاد کنم.
فارس: پیام شما به دختران و زنان امروز چیست؟احسانی: خودتان را دستکم نگیرید. من همیشه به دختران میگویم که خداوند هر انسانی را با قابلیتهای فراوان آفریده است. حتی خود من احتمالاً هنوز نتوانستهام یک درصد از استعدادهایی که خدا به من داده را به مرحله عمل برسانم.همیشه تلاش کنید و مطالعه را فراموش نکنید. مطالعه ذهن را روشن و باز میکند، حتی اگر امکان تحصیلات دانشگاهی را ندارید. مطالعه زیاد مادران، هم در الگوبرداری فرزندان بسیار مؤثر است و هم باعث افزایش سطح مطالعه در خانواده و تقویت جایگاه مادر میشود.اگر مادری اهل دانش و اندیشه باشد، همه به او احترام میگذارند؛ همسرش حرمت او را نگه میدارد و این امر جایگاه مادر را در خانواده استوار میکند. در نتیجه، سایر اعضای خانواده نیز بهتر رشد میکنند و دختران خانواده اعتمادبهنفس بالایی پیدا میکنند.من همیشه به دختران دانشجو میگویم: کاری کنید و چنان مهارتها و رفتاری داشته باشید که فردا بتوانید مادران موفقی برای فرزندان خود باشید. دختران باید بیاموزند که قرار است در آینده مادران شایستهای باشند، بنابراین تا آنجا که میتوانند باید پختگی کسب کنند. پختگی در رفتار، اخلاق و عملکرد و نیز مطالعه دوستی، در مسیر موفقیت بسیار تأثیرگذار است.
فارس: چگونه یک زن میتواند به استواری و پایداری خانواده کمک کند؟احسانی: همیشه پیش از آنکه برای فرزندانم دعا کنم، برای همه دختران و بانوان دعا میکنم. امیدوارم جامعهای داشته باشیم که همگان با دلهای شاد و در سلامت به موفقیت برسند.نباید شرایطی پیش آید که فرزندی آرزوی موفقیت در دل داشته باشد، اما به هر دلیل نتواند به آن دست یابد. برای همه دختران آرزوی موفقیت دارم و دوست دارم به خواسته دلهایشان برسند تا جامعهای استوار داشته باشیم. وقتی زنان و دختران استوار و محکم باشند، جامعه نیز استوار خواهد بود.متأسفانه امروز شاهد رواج سطحینگری و ظاهربینی در جامعه هستیم. در چنین شرایطی، لازم است فرزندان، بهویژه دختران ما، هوشیار باشند و دلبستگی عمیقی به بنیان خانواده داشته باشند. خانواده نخستین و امنترین تکیهگاه هر انسان است و هر میزان تلاش و توجه برای حفظ و تقویت آن، باز هم کم است. به باور من، زنی که همزمان آگاه، مسئولیتپذیر و متعهد به خانواده باشد، میتواند نقش تعیینکنندهای در آرامش، پایداری و رشد خانواده ایفا کند و این پایداری، بهتدریج به کل جامعه منتقل میشود.#بانوی_موفق#مخترع_پزشک#خانواده_موفق#فعال_اجتماعی#خبر_خوباخبار استان سمنان را اینجا بخوانید.
08:58 - 29 آذر 1404
نظرات کاربران
