همسر نیکول، مادری با پنج فرزند که در منطقه منچستر بزرگ در شمال غرب انگلستان زندگی می‌کند، تمام وقت کار می‌کند، اما درآمد خانواده کفاف گذران ماه را نمی‌دهد.

او می‌گوید اگرچه نیازهای اساسی فرزندانش تامین می‌شود، اما خانواده برای تامین همه نیازهای خود ناچار به مراجعه به بانک‌های غذا شده‌اند.

این در حالی است که در بریتانیا، با وجود نیاز شدید، فشار و قضاوت اجتماعی از سوی کسانی وجود دارد که به کمک‌های اجتماعی برای فقیرترین اقشار با بدبینی نگاه می‌کنند.

نیکول در گفت‌وگویی با بی‌بی‌سی و در ارتباط با احتمال افزایش کمک‌های اجتماعی برای خانواده‌های دارای بیش از دو فرزند گفت: «از استفاده از بانک‌های غذا شرم‌زده بودم، به‌ویژه چون همسرم شاغل است. اما بعضی‌ها متوجه نیستند که خانواده‌ها حتی با وجود اشتغال هم ممکن است با مشکلات اقتصادی روبه‌رو شوند.»

او افزود: «آن‌ها درک نمی‌کنند که شرایط همه یکسان نیست و این کودکان هستند که از آن آسیب می‌بینند؛ چطور مردم می‌توانند چنین چیزی را نادیده بگیرند؟»

خانواده نیکول تنها خانواده‌ای نیست که با این مشکل روبه‌رو است.

بر اساس برآوردهای دولت،۱۴/۲ میلیون نفر پس از پرداخت هزینه‌های مربوط به مسکن زیر خط فقر قرار دارند.

در همین حال، شمار کودکان فقیر در بریتانیا به بالاترین سطح خود از سال ۲۰۰۲، زمان آغاز ثبت آمارهای مقایسه‌ای، رسیده است.

بر اساس معیار رسمی دولت برای تعریف فقر، تا آوریل ۲۰۲۴ حدود ۴/۵ میلیون کودک در خانوارهایی با درآمد نسبتا پایین زندگی می‌کردند.

این رقم که توسط وزارت کار و امور بازنشستگی منتشر شده، نشان می‌دهد تعداد کودکان در خانوارهای فقیر نسبت به سال قبل ۱۰۰ هزار نفر افزایش یافته و این تعداد معادل ۳۱ درصد از کودکان کشور است.

این آمار از سال ۲۰۲۱ به‌طور چشمگیری افزایش یافته و گروه مبارزه با فقر کودکان، سازمانی غیردولتی فعال در زمینه پژوهش درباره فقر کودکان در بریتانیا، پیش‌بینی می‌کند که تا پایان دوره دولت کنونی حزب کارگر در ۲۰۲۹–۲۰۳۰، شمار کودکان فقیر به ۴/۸ میلیون نفر برسد.

آدام کورلت، اقتصاددان اندیشکده بنیاد رزولوشن، در ماه مارس به بی‌بی‌سی گفت: «تازه‌ترین داده‌ها نشان‌دهنده گستردگی شدید محرومیت در میان خانواده‌هاست؛ به‌طوری که اکنون نزدیک به یک‌ سوم کودکان در بریتانیا در فقر زندگی می‌کنند.»

کریسمس در معرض خطر

دنیل، مادر چهار کودک، پس از ۱۵ سال زندگی مشترک با پدر فرزندانش، در ماه ژانویه از او جدا شد.

او اکنون تنها و بیکار است؛ کارش را ترک کرده تا از یکی از فرزندان خردسالش که دارای معلولیت است مراقبت کند.

او در ماه نوامبر در گفت‌وگویی با بی‌بی‌سی گفت که ناچار شده فرزندانش را از این احتمال آگاه کند که شاید نتواند برای کریسمس هدیه چندانی برایشان تهیه کند.

او گفت: «حالا تنها هستم و شرایط سخت است».

پس از جدایی دنیل از شریک زندگی‌اش، او و فرزندانش که بین ۲ تا ۱۳ سال سن دارند، از حمایت سازمان خیریه‌‌ای که به افراد بی‌خانمان کمک می‌کند، برخوردار شدند.

ریچل ریوز، وزیر دارایی بریتانیا، اعلام کرد دولت حزب کارگر محدودیت دریافت کمک‌های اجتماعی برای خانواده‌های دارای بیش از دو فرزند را برمی‌دارد.

دنیل، ۳۲ ساله، افزود: «حالا در شرایطی هستم که نمی‌توانم سر کار بروم، اما امیدوارم روزی بتوانم دوباره به کار برگردم».

این زن گفت فرزندانش از «خیلی چیزها» محروم هستند و همین موضوع باعث نگرانی او درباره تعطیلات کریسمس و سال نوی میلادی شده است.

او گفت: «این روزها هیچ‌ چیز ارزان نیست».

او افزود: «به آن‌ها گفتم فقط می‌توانند چیزهایی را داشته باشند که از عهده خریدش برمی‌آیم و بیشتر از آن کاری از دستم ساخته نیست».

دنیل و نیکول در مصاحبه‌هایی جداگانه گفتند سیاست تازه‌ای که از سوی دولت حزب کارگر به رهبری کی‌یر استارمر مطرح شده، می‌تواند کمک بزرگی به خانواده‌هایشان باشد.

اما این طرح تا سال ۲۰۲۶ به اجرا درنخواهد آمد.

افزایش حمایت‌های دولتی

از سال ۲۰۱۷ و بر اساس سیاستی که در دوران دولت محافظه‌کار دیوید کامرون تصویب شد، خانواده‌های کم‌ درآمد در بریتانیا امکان دریافت کمک‌های اجتماعی برای بیش از دو فرزند را ندارند.

داده‌هایی که بی‌بی‌سی در ماه نوامبر منتشر کرده نشان می‌دهد این سیاست باعث شده ۱/۶ میلیون کودک در خانواده‌های پرجمعیت امکان دریافت کمک‌های اجتماعی را نداشته باشند.

ریچل ریوز، وزیر دارایی فعلی، اعلام کرد این محدودیت از آوریل ۲۰۲۶ و همزمان با ارائه بودجه جدید لغو خواهد شد.

سازمان خیریه تراسل، که شبکه‌ای از بانک‌های غذا را اداره می‌کند، اعلام کرد محدودیت دو فرزند «عامل اصلی گسترش فقر کودکان» است و حذف آن «کار درستی» خواهد بود.

این سازمان اعلام کرد این محدودیت میلیون‌ها خانواده را به شرایط معیشتی سخت‌تری سوق داده و مانع از آن می‌شود که کودکان «شروع خوبی در زندگی» داشته باشند.

هلن بارنارد، مدیر سیاست‌گذاری بنیاد تراسل، گفت: «بانک‌های غذای شبکه تراسل هر هفته از والدینی حمایت می‌کنند که تمام تلاش خود را کرده‌اند تا فرزندانشان را از گرسنگی در امان نگه دارند».

او افزود: «آن‌ها هفته‌ها از خوردن وعده‌های غذایی می‌گذرند تا کودکان غذای کافی داشته باشند، برای روشن نکردن وسایل گرمایشی، پیچیدن در پتو را به بازی تبدیل می‌کنند و تلاش می‌کنند وانمود کنند همه‌ چیز خوب است، در حالی که اصلا چنین نیست».

دولت حزب کارگر در پارلمان با انتقادهای مخالفان روبه‌رو شده است؛ مخالفانی که می‌گویند این دولت کنترل نظام رفاه اجتماعی را از دست داده و هزینه این سیاست در نهایت بر دوش مالیات‌دهندگان خواهد افتاد.

ریچل ریوز تاکید می‌کند که این طرح «به‌طور کامل تامین مالی شده است»، زیرا دولت او با تقلب و خطاهای موجود در نظام رفاه اجتماعی مقابله کرده، با فرار مالیاتی برخورد کرده و مالیات بر شرط‌بندی و قمار را اصلاح کرده است.

برداشتی نادرست

نیکول می‌گوید درباره خانواده‌هایی که از کمک‌های دولتی استفاده می‌کنند «برداشتی نادرست» وجود دارد.

او می‌گوید همین تصور نادرست باعث می‌شود مشکلات این خانواده‌ها تشدید شود.

او می‌گوید: «از ۱۳ سالگی کار کرده‌ام و همیشه سهمم را پرداخته‌ام، اما حالا که به حمایت نیاز دارم، احساس می‌کنم این ساختار حمایتی کنار ما نیست».

بر اساس اعلام وزارت کار و امور بازنشستگی، ۵۹ درصد از خانوارهایی که مشمول محدودیت دریافت کمک‌های دولتی برای دو فرزند شده‌اند، خانواده‌هایی هستند که دست‌کم یک نفر شاغل دارند.

نیکول می‌گوید از زمانی که کوچک‌ترین فرزندش به دنیا آمده، هزینه‌های زندگی بالا رفته و حالا مدام نگران مسائل مالی زندگی است.

او می‌گوید احساس می‌کند به‌خاطر داشتن بیش از دو فرزند «مجازات» شده است.

او می‌گوید: «نیازهای اصلی بچه‌ها را همیشه تامین می‌کنیم، اما فشار و نگرانی هزینه‌ها مدام با ماست؛ از خوراک گرفته تا کتاب و لباس مدرسه».

این زن ۳۰ ساله می‌گوید: «۱۲ سال است که همین لباس‌ها را می‌پوشم».