به گزارش ایسنا، هادی کیادلیری در جشنواره تجلیل از پژوهشگران و فناوران سازمان حفاظت محیط زیست که صبح امروز (اول دیماه) در سازمان حفاظت محیط زیست برگزار شد، اظهار کرد: پژوهش ستون فقرات توسعه است. در واقع تصمیمگیری بدون پشتوانه پژوهشی، اغلب بر پایه حدس و گمان است اما پژوهش هزینههای اجرایی را کاهش میدهد و علاوه بر مستندسازی تجربهها، امکان آموزش آنها را فراهم میکند.
وی بیان به اینکه پژوهش باید از زبان علم به زبان سیاست، برنامه و اجرا ترجمه شود، افزود: پژوهشهای فاقد این ویژگی اغلب منجر به درونگرایی مراکز تحقیقاتی و پژوهشی میشود و نتایجی محدود به مصرف درون سیستم این مراکز را به همراه دارد. در این شرایط سیاستها نیز بر اساس حدس و گمان یا مصلحت کوتاهمدت اتخاذ میشود. در نتیجه با وجود انباشت پژوهشها، به دلیل نبود گفتمان و زبان مشترک، خطاهای مدیریتی پرتکرار و اعتماد عمومی به نظام تصمیمگیری و موسسههای تحقیقاتی و پژوهشی کمرنگ میشود.
کیادلیری تعهد اخلاقی به حقیقت را مهمترین ویژگی پژوهش دانست و تصریح کرد: پژوهشگر به دانشی فراتر از منافع و باورهای شخصی خود متعهد است. پژوهشگر در مسیری حرکت میکند که نتیجه و پایانش را از پیش نمیشناسد بنابراین ورود آگاهانه او به مسیر، نقطه تمایز پژوهش با دیگر فعالیتهاست. این تمایز پذیرش حاکمیت واقعیت در ذهن پژوهشگر است.
وی افزود: پژوهشگر به روشهای علمی، داده و شواهد متعهد است و حتی اگر نتایج پژوهش با خواست یا انتظار شخصی او همخوانی نداشته باشد، آن را میپذیرد. پژوهشگر سازنده نتیجه نیست بلکه پذیرنده نتیجه است. بر همین اساس فشار و اجبار میتواند مسیر پژوهش را منحرف کند. در این مواقع علم دیگر ابزار فهم نیست بلکه ابزاری برای مشروعیت بخشیدن به نظریات است.
کیادلیری ادامه داد: ارزش یک پژوهشگر نه در میزان موفقیتهای ظاهری و نه در تعداد مقالات اوست بلکه ارزش او بر اساس تعهدش به حقیقت سنجیده میشود.
معاون آموزش و مشارکتهای مردمی سازمان حفاظت محیطزیست همچنین به شکاف ساختاری عمیق میان پژوهش و اجرا اشاره کرد و گفت: بسیاری از تحقیقات، به مرحله اجرا نمیرسند. این شرایط به دلیل نبود ارتباط مؤثر میان دانشگاهها و دستگاههای اجرایی است. بسیاری از این تحقیقات از نیاز سازمانهای اجرایی نشات نگرفتهاند بلکه از دل آیین نامهها بیرون آمدهاند. زمانی که سازمان اجرایی از ابتدا در تعریف مسئله پژوهشی، روش کار و حتی سؤال تحقیق نقش ندارد، طبیعیست که نتایج حاصل از به کارگیری این تحقیقات را نیز نپذیرد.
وی تاکید کرد: زمانی که یک دستگاه اجرایی مصرفکننده است و شریک در تولید پژوهش نیست، مشخص است که از ابتدا دو مسیر جدا انتخاب شده است.
معاون آموزش و مشارکتهای مردمی سازمان حفاظت محیط زیست در ادامه اظهار کرد: تا زمانی که سازمانهای اجرایی و تحقیقاتی دولتی هستند، در این ساختار نه سازمان اجرایی خود را مکلف به بهرهگیری از تحقیقات و نه تحقیقات خود را موظف به حل مسئله اجرا میداند. در این ساختار نه سازمان اجرایی بابت نادیده گرفتن نتایج پژوهش پاسخگوست و نه پژوهش مسئولیت شکستهای اجرایی را بر عهده میگیرد. برهمین اساس تا زمانی که هزینههای بیتوجهی به پژوهش، برای بخشهای اجرایی واقعی نشود و تا زمانی که موفقیت پژوهشگر صرفاً با تعداد مقالات سنجیده شود، این چرخه معیوب ادامه خواهد داشت.
کیادلیری در پایان تاکید کرد: با نزدیکتر شدن بخشهای اجرایی و دانشگاهی، شکاف میان پژوهش، آموزش و اجرا از میان برداشته میشود.
انتهای پیام
