به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، روز پنجشنبه ۲۴ آذر ۱۳۴۵، جهان یکی از بزرگترین قصهپردازان خود را از دست داد: والت دیزنی، خالق دنیایی از شادی و خیال که نسلها را به خنده واداشت. او در ۶۵ سالگی بر اثر نارسایی حاد گردش خون ناشی از سرطان ریه درگذشت، اما میراثش—دنیایی که در آن خوبی بر بدی و زیبایی بر زشتی پیروز میشد—برای همیشه زنده ماند.
دیزنی باور داشت: «اگر بچههای امروز بانشاط باشند، دنیای آینده شاد و فعال خواهد بود.» او این فلسفه را در فیلمهای کارتونی بینظیرش تجسم بخشید—آثاری که «سینمای منهای سکس» را احیا کردند و ثابت کردند بشر تنها در پی غرایز جنسی نیست. قهرمانان او میکی ماوس (موشی زیرک)، اردک دونالد، گوفی، دامبو (فیلی که با گوشهایش پرواز میکرد) و فیگارو بودند—همه حیواناتی که با طنز و مهربانی، قلبها را تسخیر کردند.
عشق دیزنی به طبیعت و شناخت عمیقاش از دنیای حیوانات در فیلمهایی مانند «صحرای زنده» جلوه کرد. او نهتنها هنرمند، که کارآفرینی نوآور بود: دیزنیلند—شهر رویاییای که در ۱۹۵۴ در کالیفرنیا ساخت—با وجود تمسخر هالیوود، به نمادی جهانی از شادی بدل شد و سودهای کلانی آفرید.
دیزنی با آمیختن نقاشی و کارگردانی، شاهکارهایی مانند «مری پاپینز» (۱۹۶۵) را خلق کرد که نیمی کارتون و نیمی بازیگر زنده بود و جوایز اسکار را ربود. او در طول زندگیاش بیش از ۱۳۰ فیلم بلند و صدها فیلم کوتاه ساخت، ۲۹ جایزهٔ اسکار گرفت و درآمد کمپانیاش از ۳۴۵ درصد فراتر رفت—رکوردی بیهمتا در هالیوود.
«جای او هرگز پر نمیشود»—این را موریس شوالیه، هنرمند بزرگ، در سوگش گفت. دیزنی در آستانهٔ کریسمس از دنیا رفت، درست زمانی که بسیاری از کودکان او را «بابا نوئل» میشناختند. او رفت، اما دنیای شاد و پر از امیدی که آفرید، برای همیشه در خاطرهها خواهد ماند.
متن کامل این گزارش دیزنی را از اینجا بخوانید.
۲۵۹
