چرا هیبریدها تنها ترمز اضطراری نیستند، بلکه مسیر اجباری ایران‌اند

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

جهان در حال عبور از یک «تاراج زمان» است؛ رقابتی بین سرعت تغییر اقلیم و سرعت جایگزینی زیرساخت‌های انرژی. در این میان، خودروهای الکتریکی (BEV) با وعده صفر انتشار، همچنان در دام “اضطراب بُرد” و کاستی‌های شارژ گرفتارند. اینجاست که بازیگران منطقی میدان را می‌شناسند: هیبریدها (HEV/PHEV)، نه یک راه‌حل میانی، بلکه هوشمندانه‌ترین “بیمه ژئوپلیتیکی” در برابر نوسانات بازار نفت و چالش‌های تولید باتری. آمار نیمه اول ۲۰۲۵ نشان می‌دهد که بخش قابل توجهی از بازار، به خصوص در مناطق با زیرساخت متزلزل، به این مدل‌های دوگانه ایمان آورده‌اند.

ستون‌های سه‌گانه فرار جهانی

 فشار اتمسفری: محدودیت‌های کربن بیش از آنکه ابزاری محیط‌زیستی باشند، مُهری بر جواز فعالیت صنایع بزرگ شده‌اند. هیبریدها، با کاهش ۳۰ تا ۵۰ درصدی مصرف سوخت فسیلی در ترافیک شهری، کارکردی دیپلماتیک در میز مذاکرات اقلیمی دارند.

چراغ سبز اضطراب: مصرف‌کننده جهانی از تعهد کامل به شارژ وحشت دارد. هیبریدها این زنجیر را پاره می‌کنند؛ با باک بنزین به عنوان شبکه پشتیبانی نامرئی، آن‌ها آزادی حرکت را تضمین می‌کنند.

پیچیدگی تکنولوژی: در عصر شتاب، زیرساخت‌های شارژ در بسیاری از مناطق توسعه‌نیافته‌ی جهان (و ایران) پتانسیل پاسخگویی به میلیون‌ها خودروی برقی را ندارند. هیبریدها با تکیه بر دانش فعلی (موتورهای احتراقی) و افزودن یک لایه هوشمند برقی، یک گذار هموار را ممکن می‌سازند.

ایران: معماری اجبار

برای ایران، گرایش به هیبریدها فراتر از یک انتخاب لوکس است؛ این یک تعدیل فشار اقتصادی و محیط زیستی است.

آلایندگی، خفه‌کننده شهر: کلان‌شهرهای ما با تنفس آلودگی دست و پنجه نرم می‌کنند. هر مدل هیبریدی که در خیابان‌های تهران حرکت کند، مستقیماً در حال کاهش بار مالی و بهداشتی ناشی از آلاینده‌ها بر دوش دولت و مردم است.

یارانه سوخت: اهرم کاهش هزینه: یارانه‌های سنگین سوخت، یک چاه عمیق برای بودجه عمومی است. کاهش مصرف سوخت توسط فناوری هیبریدی، یک صرفه‌جویی عملیاتی است که می‌تواند مستقیماً به کاهش کسری بودجه دولت کمک کند.

جایگاه طبقاتی تکنولوژی: نسل جدید، که با فناوری بیگانه نیست، هیبرید را به عنوان تکنولوژی دسترس‌پذیر و هوشمند می‌بیند؛ نه یک عقب‌نشینی (مانند خودروهای قدیمی)، بلکه یک گام منطقی به جلو که محدودیت‌های بُرد برقی را ندارد.

داده و رقم

بر اساس گزارش‌های نیمه اول ۲۰۲۵، سهم مدل‌های پلاگین هیبریدی (PHEV) در فروش جهانی خودروهای نو در بازارهای کلیدی، به طور متوسط حدود ۱۸ تا ۲۰ درصد را تشکیل می‌دهد که نشان‌دهنده پذیرش سریع آن‌ها به عنوان گام اول پیش از ورود کامل به عرصه BEV است. ۲. امنیت انرژی و نوسانات ژئوپلیتیک وابستگی اقتصادهای بزرگ به نوسانات قیمت نفت و گاز، یک آسیب‌پذیری استراتژیک محسوب می‌شود. هرگونه تنش ژئوپلیتیک فوراً بر قیمت سوخت تأثیر می‌گذارد. خودروهای هیبریدی، با کاهش مصرف سوخت تا ۳۰ تا ۵۰ درصد در مدل‌های HEV و قابلیت پیمایش ده‌ها کیلومتر با برق در مدل‌های PHEV، «پوشش بیمه‌ای» در برابر این نوسانات فراهم می‌کنند.

نتیجه‌گیری حکم‌گونه

ایران نمی‌تواند برای گذار کامل به انرژی‌های صفر منتظر بماند. هیبریدها دروازه ورود منطقی و حیاتی ما به آینده هستند. هر تأخیری در تشویق تولید داخلی و تسهیل واردات این پلتفرم، به معنای امضای مجدد تعهد به آلودگی بیشتر و هدر رفت منابع سوختی است که می‌توانند صرف توسعه زیرساخت‌های بلندمدت شوند. حرکت به سمت هیبریدها، تنها راه مطمئن برای بستن شکاف بین آرزوهای زیست‌محیطی و واقعیت‌های اقتصادی-زیرساختی در کشور است.

آخرین اخبار اقتصادی را از طریق این لینک پیگیری کنید.