اظهارات فائزه هاشمی، فعال سیاسی و دختر اکبر هاشمی رفسنجانی، در ویدئویی که در آن می‌گوید «زندان اوین هتل است و برای زنان امکانات خوبی دارد»، با واکنش‌های منفی فعالان و زندانیان سابق روبرو شده است.

از جمله مریم ابراهیم‌وند، فیلم‌ساز و زندانی سیاسی سابق در واکنش به این ویدئو که در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود، نوشته است: «اگر منظورتان از هتل دو میز و صندلی پلاستیکی است، پس شما آگاهانه یا ناآگاهانه دارید شکنجه، فشار روانی، فروپاشی ذهنی و حذف تدریجی انسان را به اشیاء پلاستیکی تقلیل می‌دهید.»

او خطاب به خانم هاشمی افزوده است: «می‌دانستید من در همان 'هتل اوین' شما، به‌دلیل فشار امنیتی، روایت‌سازی‌های دروغین، عدم دسترسی به وکیل، شاکیان خصوصیِ ساخته‌شده، و منزوی‌کردنم در میان زندانیان سیاسی، به مرز خودکشی رسیدم؟»

« چطور می‌شود سرکوب نرم، حذف تدریجی، و قتل روانی رابا یک برچسب عوام‌فریبانه مثل 'هتل اوین' تطهیر کرد؟»

هدیه کیمیایی، خبرنگار، هم در پستی در شبکه ایکس نوشته است: «فائزه هاشمی در تمام این سال‌ها‌ یک بار نسبت به جنایت‌های پدرش موضع‌گیری نکرده و همواره از او که در قتل و اعدام مردم بی‌گناه‌ ایران نقش اصلی را داشت دفاع کرده است.»

حسین یزدی، خبرنگار ایرانی هم با اشاره به اظهارات خانم هاشمی نوشته است: «سوالی که از او دارم اینکه پس چرا به خودت را خفت و خواری انداختی که از آن بیرون بیایی!»

صفحه «کنشگران حقوق بشر ایران» نیز به نقل از بهنام ابراهیم‌زاده، زندانی سابق نوشته است: «نامیدن زندان اوین به‌عنوان هتل، فقط یک اشتباه لفظی نیست؛ این تحقیر عریان رنج زندانیان سیاسی و تقلیل آگاهانه یا ناآگاهانه‌ یک جنایت سیستماتیک به چند امکان ظاهری است.»

در ادامه هم از آقای ابراهیم‌زاده نقل شده که نوشته است: «زندان، سازوکار فرسایش انسان است: سرکوب نرم، فشار امنیتی مداوم، انزوا، پرونده‌سازی، حذف اجتماعی، و فروپاشی تدریجی روان؛ شکنجه‌ای که بی‌نیاز از خون‌ریزی، انسان را از درون نابود می‌کند.»

او ضمن بیان این که «من این جهنم را زندگی کرده‌ام» خانم هاشمی را به «سفیدشویی» متهم کرده و افزوده است که در جریان حبس در این زندان حق تماس با خانواده نداشته است و «زیر شکنجه» بوده است.

برخی دیگر از کاربران در شبکه‌های اجتماعی نیز به شکنجه و اعدام در زندان اوین اشاره کرده‌اند و از خانم هاشمی به شدت انتقاد کرده‌اند.

سپیده حجامی نوشته است: «وقتی شما زندان زنان اوین را هتل می‌نامید، فقط یک جمله‌ نسنجیده نگفته‌اید؛ شما رنج صدها زن زندانی سیاسی را کوچک، بی‌اعتبار و تحقیر کرده‌اید. اوین برای شما شاید به دلیل برخورداری از امکانات خاص، قابل تحمل بوده باشد، اما برای زنان زندانی سیاسی، اوین جایی‌ است که در آن بدن و روان شکسته می‌شود، کرامت انسانی لگدمال می‌شود، و زندگی به تعلیق درمی‌آید. تجربه‌ شخصیِ شما، معیار حقیقت نیست.»

به گفته فعالان، بند زنان زندان اوین، بندی با تبعیض‌های مضاعف در معروف‌ترین زندان ایران است، جایی که تنها یک هواخوری کوچک دارد با دیوارهای آجری و نمای محدود از تپه‌های خشک و مین‌گذاری شده اطراف اوین.

حکایت‌ زنان زندانی در این زندان همواره سرشار از تجربه‌های تلخ، شکنجه‌، انفرادی‌های طولانی و بازجویی‌های خشن بوده است.