بر اساس یک بررسی جدید که میتواند به درک بهتر روند پیری منجر شود، صدسالههای ایتالیایی، در مقایسه با جمعیت عمومی، نسبت بالاتری از دیانای به ارث رسیده از انسان شکارچیـگردآورنده باستان دارند.
مطالعات پیشین نشان دادهاند که این ژنهای «خوب»، که از نیاکان فرد به ارث رسیدهاند، همراه با عوامل دیگری مانند محیط و عادتهای روزانه، به افراد کمک میکنند عمر طولانیتری داشته باشند.
در حالی که پژوهشهای پیشین نشان دادهاند ایتالیا یکی از کشورهایی است که بیشترین تعداد افراد صدساله را در جهان دارد، دلایل دقیق این موضوع همچنان نامشخص باقی مانده است.
دانشمندان برای درک این موضوع، ژنوم بیش از ۳۰۰ فرد صدساله و نزدیک به ۷۰۰ فرد بزرگسال سالم با سن حدود ۵۰ سال را تحلیل کردند.
پژوهشگران سپس دیانای این افراد را با ژنومهای باستانی چهار گروهی که ایتالیای امروزی را شکل میدهند مقایسه کردند.
این گروهها شامل نوادگان شکارچیـگردآورندگان غربی، ساکنان اولیه اروپا پس از عصر یخبندان، همچنین کشاورزان نوسنگی آناتولی، گروههای کوچنشین عصر برنز و گروههای باستانی از مناطق ایران و قفقاز هستند.
دانشمندان دریافتند افرادی که به سن صدسالگی رسیدند، در مقایسه با فرد معمولی، مقدار بیشتری دیانای شکارچیـگردآورنده غربی «دبلیواچجی» (WHG) داشتند.
پژوهشگران در این مقاله، که در مجله «جرو ساینس» (GeroScience) منتشر شده است، نوشتند: «این مقاله برای نخستین بار نشان میدهد که تبار دبلیواچجی... در طول عمر در جمعیت ایتالیا نقش دارد.»
در حالی که ایتالیاییهای نمونهبرداریشده در این بررسی، ترکیبی از دیانای هر چهار گروه باستانی را در خود داشتند، تنها ماده ژنتیکی دبلیواچجی با طول عمر ارتباط داشت.
یافتههای این بررسی نشان داد که با هر افزایش کوچک در [میزان] دیانای شکارچیـگردآورنده، احتمال اینکه فرد صدساله شود، ۳۸ درصد افزایش مییابد.
بر اساس این پژوهش، زنانی که نسبت بالاتری از این دیانای باستانی را داشتند، در مقایسه با مردان بیش از دو برابر احتمال داشت به سن صدسالگی برسند.
دانشمندان نوشتند: «ما پیشنهاد میکنیم که گونههای مرتبط با این ویژگی [طول عمر] ممکن است در زمانی بسیار باستانی وارد ذخیره ژنی ایتالیا شده باشند.»
پژوهشگران گمان میبرند این ژنها احتمالا در آخرین عصر یخبندان، یعنی در زمانی برگزیده شده بودند که نیاکان ما ناچار بودند در شرایطی بسیار سخت و با منابع غذایی محدود زنده بمانند.
گمان دانشمندان این است که برخی از این ژنها ممکن است به بهبود سوختوساز کمک کنند تا غذا به شکل کارآمدتری پردازش شود و بدن را در برابر استرسهای مرتبط با افزایش سن محافظت میکنند.
پژوهشگران نوشتند: «ما نشان دادیم که تبار مرتبط با شکارچیـگردآورنده غربی در صدسالههای ایتالیایی سهم بیشتری دارد، و بدین ترتیب پیشنهاد میکنیم که این مولفه ژنتیکی پیشا-نوسنگی، که با جابهجاییهای جمعیتی رخداده در اروپا پس از آخرین بیشینه یخبندان مرتبط شده است، ممکن است امروز برای طول عمر سودمند باشد.»
© The Independent
