رهآورد میلاد مسیح (ع)
ولادت حضرت عیسی مسیح(ع)، صرفاً یک مناسبت مذهبی برای پیروان آیین مسیحیت نیست؛ بلکه رخدادی تمدنی است که حامل پیامی جهانشمول برای بشریت خسته از خشونت، تبعیض و بیعدالتی است. مسیح(ع) در تاریخ، پیامآور صلح، محبت، کرامت انسانی و ایستادگی در برابر ریاکاری قدرت بوده است؛ مفاهیمی که امروز بیش از هر زمان دیگری، جهان به آنها نیازمند است.
خلاصه خبر
صلحی که حضرت مسیح(ع) از آن سخن میگفت، صلحی سطحی و تزئینی نبود؛ بلکه آرامشی ریشهدار در عدالت، اخلاق و ایمان الهی بود. او صلح را نه محصول سازش قدرتها، بلکه نتیجه حاکمیت ارزشهای الهی بر رفتار انسان و ساختار جامعه میدانست. از همین منظر، ولادت مسیح(ع) یادآور این حقیقت است که صلح جهانی بدون حاکمیت دینیِ اصیل، صلحی شکننده و موقتی خواهد بود.در جهانی که مدعیان نظم نوین، با ابزار رسانه و قدرت نظامی، جنگ را به نام صلح و اشغال را به نام آزادی توجیه میکنند، بازخوانی پیام مسیح(ع) یک ضرورت فرهنگی است. مسیح در برابر ظلم سکوت نکرد، اما شمشیر نظامی هم نکشید؛ او وجدانها را بیدار کرد و انسان را با سلاح فرهنگ به بازگشت به فطرت الهی فراخواند. این همان نقطهای است که ادیان الهی، از جمله اسلام و مسیحیت، در آن به هم میرسند.حاکمیت دینی، آنگونه که در اندیشه پیامبران ترسیم شده، به معنای تحمیل نیست؛ بلکه به معنای هدایت جامعه بر اساس عدالت، اخلاق، مسئولیتپذیری و کرامت انسان است. ولادت حضرت مسیح(ع) نماد تولد امید در دل تاریکی است؛ امید به اینکه میتوان جهانی ساخت که در آن قدرت، خادم انسان باشد نه حاکم بر او.امروز، پیام فرهنگی ولادت مسیح(ع) میتواند پلی باشد برای گفتوگوی ادیان، بازتعریف صلح جهانی و مقابله با قرائتهای تحریفشدهای که دین را یا به حاشیه راندهاند یا به ابزاری به ظاهر برای اعمال خشونت تبدیل کردهاند. جهانی که در آن ایمان از سیاست حذف شود، به صلح پایدار نخواهد رسید؛ همانطور که جهانی که دین را از اخلاق جدا کند، به عدالت نخواهد رسید.ولادت مسیح(ع) یادآور این پیام بزرگ است: صلح، فرزند ایمان است و حاکمیت حقیقی، از دل ارزشهای والا و الهی زاده میشود. یعنی اخلاق در صدر قدرت است.
09:15 - 4 دی 1404
نظرات کاربران
