این مستند با نام «ترانه» پگاه آهنگرانی، بازیگر پیشین سینمای ایران ساخته شده است. خانم آهنگرانی پیشتر هم مستندهای سیاسی و اجتماعی از جمله «کودک سرباز» را ساخته بود که بسیار مورد توجه قرار گرفته بود.
ترانه علیدوستی در جریان جنبش «زن، زندگی، آزادی»، بعد از آنکه تصویری از خود بدون حجاب اجباری منتشر کرد، از سوی نیروهای امنیتی بازداشت و روانه زندان اوین شد. خانم علیدوستی در این مستند، برای نخستین بار روایتی از لحظه بازداشت و همچنین روزهایی که در زندان اوین بوده، ارائه کرده است.
خانم علیدوستی بعد از انتشار تصویری از خود بدون حجاب اجباری، در شبکههای اجتماعی جملهای به نقل از نوید افکاری، کشتیگیری که به جرم قتل اعدام شده بود، بازنشر کرد و نوشت: «سکوت شما یعنی حمایت از ظلم و ظالم. حالا بنشینید و منتظر عواقب این خونخواری باشید.»
ترانه علیدوستی میگوید مطمئن بوده که به سراغش خواهند آمد و در نهایت مقابل خانهاش او را دستگیر کردند. این برنده پیشین جایزه سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر همچنین توصیف میکند که لحظه دستگیری او تا چه اندازه برای دختر خردسالش دشوار بوده است.
او در فیلم درباره بیماری خود هم توضیح میدهد؛ یک بیماری خودایمنی نادر که باعث شد پوست او آسیب ببیند و به همین دلیل هم برای مدتی خود را در خانه حبس کرده بود. ترانه میگوید نمیخواسته کسی او را در چنین وضعیتی ببیند، اما حالا شرایطش بهتر شده و تصمیم گرفته از آن حبس خودخواسته خارج شود.
خانم علیدوستی که با فیلم «من ترانه، ۱۵ سال دارم» به سینمای ایران معرفی شد، همچنین روایت میکند که چگونه در زندان، همبندیهایش تلاش داشتند به او روحیه بدهند. ترانه با اشاره به اینکه در زندان انفرادی بازداشت بوده، میگوید پشت در سلول پای صحبت کسانی نشسته که مدتها بوده از خانوادههایشان خبر نداشتند. او میگوید دیگر زندانیان، بعد از اینکه میفهمیدند کسی که با آنها حرف میزند ترانه علیدوستی، بازیگر است، سعی میکردند به شکلهای مختلف به او روحیه بدهند.
ترانه در بخشی از این مستند میگوید: «سعی میکردند با خواندن ترانه «سرود زن» ساخته مهدی یراحی، خبر بازداشت او را به سایرین بدهند. مخصوصا به قسمتی که شعر میگوید: «به جای او به قلب من بزن، جهان ترانه میشود»، قسمت «ترانه» را بلندتر میخواندند تا من روحیه بگیرم.»
او در بخشی از این مستند میگوید هرگز بعد از آن اتفاق احساس بدی نداشته و خوشحال است که توانسته در همراهی با جامعه چنین تصمیمی بگیرد. این بازیگر سرشناس سینمای ایران در این خصوص میگوید: «من هرگز نمیخواستم یک فعال مدنی باشم، اما وقتی این اتفاق افتاد و دیدم مردم از چیزی صحبت میکنند که من همیشه آرزو داشتم به آن فکر کنند، چطور میتوانم نقشی نداشته باشم؟»
علیدوستی همچنین میگوید هرگز تا این اندازه احساس امنیت نداشته، چرا که دیگر چیزی برای پنهان کردن ندارد و به راحتی با مردم ارتباط برقرار میکند.
به کانال تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
ترانه در بخش دیگری از این مستند میگوید سینما به شکلی که او قبلا بازی میکرده دیگر به پایان رسیده و هرگز حاضر نخواهد شد بار دیگر در چنین فضایی و با حجاب اجباری جلوی دوربین ظاهر شود.
