آلمان در سال ۲۰۲۵ میلادی، ۲۴ میلیارد یورو صرف تدارکات نظامی کرده و در حالی که روی فروشندگان اروپایی تمرکز داشته، همزمان به سامانههای آمریکایی متکی است، زیرا توانمندیهای داخلیاش برای مدرنسازی سریع کافی نیست.
صورتحساب تدارکات ارتش آلمان در سال ۲۰۲۵ نشان میدهد که با وجود تقاضای زیاد، مدرنسازی پیش رفت چون مراحل اداری سادهتر شد و بوندستاگ تصمیمهایی در این زمینه گرفت.
ارتش آلمان با تأمین مالی عمدتاً از طریق صندوق ویژه، ۱۴۹ پروژه تدارکاتی را اجرا کرده است. تعداد زیادی از سامانههای جدید تحویل داده شده یا در حال معرفی هستند.
به فیسبوک یورونیوز فارسی بپیوندید
یکی از اولویتهای اصلی، ارتش بوده و در همین زمینه، خودروهای زرهی پیادهنظام «پومه» بیشتری تحویل داده شدهاند. این خودروها ساخت شرکتهای آلمانی «کندیاس دویچلند» و «راینمتال لندسسیستمز» هستند.
با این حال، همه سامانههای تسلیحاتی ارتش در آلمان تولید نمیشوند. همانطور که یورونیوز در سپتامبر گزارش داد، بیشتر قراردادهای تدارکاتی به تولیدکنندگان اروپایی واگذار میشود و تنها حدود ۸٪ از آمریکا خریداری میشود.
سقف توانمندیهای داخلی آلمان برای تولید تجهیزات نظامی
سامانههای تسلیحاتی که در آلمان تولید نمیشوند شامل جنگندههای اف-۳۵، هواپیمای شناسایی دریایی پی-۸ای پوزیدون برای نیروی دریایی و موشکهای کروز تاماهاوک از آمریکا هستند.
اما آلمان اقلامی را هم از داخل اروپا میخرد، مانند جایگزینی تپانچه پی۸ با سیزد پی۱۳ چک.
ارتش علاوه بر سامانههای پدافند آلمانی مانند ایریس-تی، سامانه پدافند موشکی «کمان ۳» را خریداری کرده که با مشارکت آمریکا و اسرائیل توسعه یافته است.
این سامانهها اهمیت بسیار زیادی برای ارتش دارند، مانند جنگنده اف-۳۵ که به دلیل فناوریهای بسیار پیچیده و محرمانه، نمیتواند خارج از آمریکا تولید شود.
علاوه بر این، به دلیل نیاز به امکانات تولید تخصصی، قوانین صادراتی مانند «ایتار» (مقررات بینالمللی صادرات و نقل و انتقال سلاح آمریکا) و ملاحظات راهبردی، تولید این جنگنده در خارج از آمریکا ممکن نیست.
این بحث قبلا مطرح شده است که آیا جنگندههای اروپایی مانند سوئدی گریپن میتوانند جایگزین اف-۳۵ شوند یا نه.
اما حتی این کار هم آسان نیست، چون گزارشها حاکی از آن است که مدل اف-۳۵ای، همان مدلی که آلمان نیز دریافت خواهد کرد، برای حمل بمب هستهای بی۶۱-۱۲ آمریکا تأیید شده است.
این بدان معناست که این جنگنده قادر به حمل تسلیحات متعارف و هستهای است و به عنوان پلتفرم جانشین بالقوه برای هواپیماهای قدیمی دارای قابلیت هستهای مانند تورنادو در چارچوب برنامه اشتراکگذاری هستهای ناتو در نظر گرفته میشود.
گزینه دیگر، پروژه مشترک فرانسه-آلمان-اسپانیا تحت عنوان «افسیایسی» یا «سامانه هوایی جنگی آینده» بود که هدف آن بازتعریف «نبرد هوایی آینده» و حفظ استقلال از شرکای غیراروپایی است.
با این حال، پروژه در مرحلهای دشوار قرار دارد. اگرچه سه کشور از نظر سیاسی به آن متعهد هستند، مناقشات صنعتی مستمر، به ویژه میان ایرباس و داسو اوییشن درباره نقش رهبری و سهم کار در نسل بعدی جنگنده، پیشرفت را به تأخیر انداخته است.
هدف افسیایسی تولید یک جنگنده منفرد نیست، بلکه ایجاد یک «سامانه شبکهای» است که شامل یک جنگنده سرنشیندار، پهپادهای همراه بدون سرنشین و یک سامانه ابری دیجیتال رزمی میشود.
انتظار میرود اولین پرواز جنگنده جدید دستکم تا سال ۲۰۳۰ انجام شود و آمادگی عملیاتی آن احتمالا از سال ۲۰۴۰ خواهد بود. با این حال، مشخص نیست که آیا جدول زمانبندی و هزینهها تحققپذیر است یا نه.
ایجاد توازن میان منافع و فشارهای سیاسی
اگرچه تقریباً ۸۰٪ تجهیزات دفاعی در آلمان خریداری میشود، دستیابی به استقلال کامل در سطح سیاسی نیز دشوار است.
در جلسهای در ناتو در اوایل دسامبر، کریستوفر لاندو، معاون وزیر خارجه آمریکا، از کشورهای اروپایی به دلیل اولویت دادن به صنعت دفاعی خود نسبت به تأمینکنندگان آمریکایی انتقاد کرد.
او از اروپا خواست که هزینههای دفاعی خود را به ظرفیتهای عملیاتی تبدیل کند و هیچ شرکت آمریکایی را از بازار کنار نگذارند.
راهبرد امنیت ملی تازه منتشر شده آمریکا نیز تصریح میکند که این کشور «میخواهد در همه زمینهها، از امور نظامی تا تجارت، با او منصفانه رفتار شود.»
در این سند راهبرد کلان امنیتی آمده است: «ما دیگر تحمل رفتارهای یکطرفه، عدم توازن تجاری، روشهای اقتصادی چپاولگرانه و دیگر اقداماتی را که حسننیت تاریخی کشور ما را زیر سوال میبرد و به منافعمان آسیب میرساند، نداریم و توان پذیرش آنها را هم نداریم.»
بن هاجز، سرلشکر بازنشسته ارتش آمریکا، در مصاحبهای با یورونیوز گفت: « این که آلمان تجهیزات دفاعی خود را از کجا بخرد، باید ابتدا و بیش از هر چیز بر اساس این باشد که چه چیزی بیشترین توانمندی را به ارتش این کشور میدهد.»
با این حال، او اذعان میکند که سامانههایی وجود دارند که آلمان در حال حاضر قادر به تولید آنها نیست، یا تمایلی به تولیدشان ندارد.
دکتر کریستیان مولینگ، کارشناس امنیت نیز به روزنامه آلمانی بیلد گفت که تولید صرف در آلمان به دلیل محدودیتهای زمانی امکانپذیر نیست.
به گفته مولینگ، اگر تپانچه جدید برای استفاده نیروها در آلمان تولید میشد، نیاز به کارخانههای جدید، پیشپرداختهای دولتی و زمان داشت.
به اینستاگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
استانداردسازی توانمندیهای دفاعی اروپا
یکی دیگر از دلایل خرید از اروپا، تمایل به استانداردسازی بیشتر و بهبود همکاری میان نیروهای مسلح قاره است.
اتحادیه اروپا تدارکات دفاعی مشترک را ترویج میکند تا بازار پراکنده تجهیزات اروپایی استاندارد شود و خریدهای تکراری کاهش یابد. اگر چند ارتش از سامانههای یکسان یا سازگار استفاده کنند، عملیات مشترک بسیار آسانتر میشود.
بر این اساس، برنامههایی مانند «ادیرپا» یا «طرح تقویت صنعت دفاعی اروپا با خرید مشترک تجهیزات» (EDIRPA) و «اِدیپ» یا «برنامه صنعت دفاعی اروپا» (EDIP) قصد دارند کشورهای عضو را به توقف خریدهای ملی منفرد و سرمایهگذاری مشترک تشویق کنند.
هدف، صنعت دفاعی اروپایی هماهنگتر و در اختیار داشتن سامانههای همگن از نظر فنی است.
طبق راهبرد اتحادیه اروپا، این امر در بلندمدت نه تنها بهرهوری و همبستگی را تقویت میکند، بلکه یکپارچگی نظامی اروپا و توانایی دفاع مشترک را نیز افزایش میدهد.
