به گزارش اطلاعات آنلاین به نقل از نیوزویک، لیو پنگیو، سخنگوی سفارت چین در واشنگتن دی سی، پیش از این گفته بود: «برنامههای توسعه آینده ناوهای هواپیمابر چین به طور جامع بر اساس نیازهای دفاع ملی بررسی خواهد شد.»
او افزود که توسعه و بهبود نظامی این قدرت شرق آسیا متوجه هیچ شخص ثالثی نیست.
چین در راستای هدف بلندپروازانه ساخت نیروهای مسلح «در سطح جهانی» تا سال ۲۰۴۹، در حال نوسازی سریع نظامی است. پکن با بیش از ۳۷۰ کشتی، از جمله سه ناو هواپیمابر، بزرگترین نیروی دریایی جهان را از نظر تعداد بدنه دارد. با این حال، ناوگان ناوهای هواپیمابر آن بسیار عقبتر از رقیب اصلی خود، ایالات متحده، است که با ۱۱ ناو، بزرگترین ناو هواپیمابر جهان را در اختیار دارد.
نیروی دریایی ارتش آزادیبخش خلق چین (PLAN) تا اواخر سال ۲۰۲۵، سه ناو هواپیمابر را در خدمت دارد که نشاندهنده تکامل سریع از یک نیروی متمرکز بر آموزش به یک نیروی دریایی با جاهطلبیهای رو به رشد در آبهای آزاد است.
این ناوگان در حال حاضر شامل لیائونینگ، که در سال ۲۰۱۲ به بهرهبرداری رسید؛ شاندونگ، که در سال ۲۰۱۹ به بهرهبرداری رسید؛ و فوجیان، که رسماً در ۵ نوامبر ۲۰۲۵ به بهرهبرداری رسید، میشود.
پیشرفت از دو ناو اول به سومی، هم بلوغ فناوری و هم تغییر در هدف عملیاتی چین را نشان میدهد.
لیائونینگ، یک ناو هواپیمابر بازسازیشده شوروی سابق با نام تجاری نوع ۰۰۱، و شاندونگ، اولین ناو هواپیمابر نوع ۰۰۲ ساخت داخل، هر دو از رمپهای پرش با اسکی در پیکربندی STOBAR (برخاستن کوتاه اما بازیابی متوقفشده) استفاده میکنند.
این کشتیها عمدتاً از انواع جنگنده J-15 استفاده میکنند و به طور گسترده به عنوان سنگ بنایی ارزیابی شدهاند - که برای آموزش خدمه هوایی، خدمه عرشه و فرماندهان در عملیات ناو هواپیمابر مفید است تا برای نمایش قدرت پایدار.
بهرهبرداری از فوجیان نشان دهنده یک جهش کیفی است.
فوجیان که از نوع ۰۰۳ تعیین شده است، اولین ناو هواپیمابر چین است که به سیستم CATOBAR (برخاستن با کمک منجنیق اما بازیابی متوقف شده) با استفاده از فناوری پرتاب الکترومغناطیسی مجهز شده است. این پیکربندی امکان پرتاب هواپیماهای سنگینتر و توانمندتر از آنچه عرشههای پرش اسکی اجازه میدهند را فراهم میکند و نقشهای بالقوه بال هوایی ناو هواپیمابر را به طور قابل توجهی گسترش میدهد.
طبق ارزیابیهای دفاعی، انتظار میرود فوجیان هواپیماهایی مانند جنگنده رادارگریز J-35، J-15T ارتقا یافته و هواپیمای هشدار و کنترل زودهنگام هوابرد (AEW&C) KJ-600 را عملیاتی کند.
به طور خاص، گنجاندن هواپیماهای AEW&C بال ثابت، آگاهی موقعیتی و فرماندهی و کنترل را بسیار فراتر از قابلیتهای سیستمهای مبتنی بر هلیکوپتر مورد استفاده در ناوهای هواپیمابر قبلی افزایش میدهد.
