ناصر ایمانی، فعال سیاسی اصولگرا در گفتگو با «اطلاعات آنلاین» درباره حرف و حدیث هایی که این روزها راجع به استیضاح تعدادی از وزیران دولت پزشکیان مطرح می شود، اظهار داشت: دولت با یکسری از وزرا و معاونینی که خودِ رییس جمهور گزینش کرد، در حال اداره امور است. سئوال این است، پزشکیان در این ۱۸ ماه به نتیجه نرسیده که از بین وزیران و معاونین برخی ناکارآمد بوده اند؟ مگر چنین چیزی ممکن است؟ مگر همه وزیران در طول یکسال و نیم می توانند ادعا کنند، عملکردشان خوب و توام با نتایج مثبت بوده است؟
این چهره اصولگرا در ادامه گفت: یعنی پزشکیان به این نتیجه نرسیده که «یک نفر» باید به دلیل ناتوانی از قطار دولت پیاده شود؟ آنهم در شرایطی که تعداد زیادی از اعضای کابینه اولین تجربه مدیریت در سطح کلان را تجربه می کنند. بنابراین وقتی پزشکیان مصرانه زیر بار تغییر نمی رود، افکار عمومی چه برداشتی می کند و آیا برای مجلسی ها چاره ای جز استیضاح می ماند؟
او افزود: مردم به روشنی می بینند، مشکلات جدی داریم که وزیران مربوطه نمی توانند در حل آنها موثر باشند. بنابراین اینکه پزشکیان بخواهد با همین دست فرمان کار را ادامه بدهد، چه نتیجه ای خواهد داشت؟ آیا مردم کل نظام حکمرانی را به کوتاهی متهم نمی کنند؟ رییس جمهور اگر دست به تغییر مدیران ضعیف بزند، این تلقی در افکارعمومی به وجود می آید که رییس جمهوری مقتدر و کاردان داریم. اما الان به نوعی ناامید می شوند و با خودشان می گویند «ظاهرا قرار نیست، مشکلات مان کم شود»!
وی توضیح داد: به مخالفان استیضاح باید گفت، وقتی مردم با انواع محدودیت ها و گرانی ها زندگی شان سخت می گذرد، از نمایندگان مجلس توقع میرود با بهره گیری از ابزار استیضاح از ادامه ناکارآمدی ها جلوگیری کنند. نمایندگان مجلس اتفاقا به خاطر شرایط مجلس خیلی از استیضاح های امضاء شده را به جریان نیانداخته اند تا خودِ آقای رییس جمهور دست به تغییر بزند. چون در اینصورت موجی از امیدواری به اصلاح به جامعه تزریق می شود و همچنین تقابلی بین دو قوه مجریه و مقننه به وجود نمی آید. فقط کافی است، پزشکیان فقط یک وزیر ناموفق را عوض می کرد تا این حاشیه ها بر سر ابزار قانونی نماینده های مجلس به وجود نمی آمد.
ایمانی در پایان یادآور شد: وقتی مردم را درگیر ابتدایی ترین مایحتاج خود می بینیم، نه باید سراغ تسویه حساب سیاسی برویم و نه باید از حمایت و همراهی بی جا به بهانه هم سلیقه بودن حمایت کنیم. چرا که بحران تمام نمی شود، مگر با این شرط که همه ارکان نظام حکمرانی بنا را بر منطق مداری و واقع بینی بگذارند تا مقدمات فعالیت کارشناسی شده و در نتیجه کاهش مشکلات فراهم شود.
