چند نکته درباره مستند ترانه

مستند «ترانه»، ساخته پگاه‌ آهنگرانی، روایتی از سه سال گذشته و‌ اتفاقاتی‌ است که برای «‌ترانه علیدوستی»، یکی از بزرگ‌ترین و‌ مهم‌ترین زنان سینمای ایران، رخ داده است. مستندی که در کمتر از ۴۸ ساعت، ۲۴ میلیون بار در اینستاگرام و‌ 1.5 میلیون بار در یوتیوب دیده شده است. میلیون‌ها بار در تلگرام ارسال شده است.

خلاصه خبر

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

مستند «ترانه»، ساخته پگاه‌ آهنگرانی، روایتی از سه سال گذشته و‌ اتفاقاتی‌ است که برای «‌ترانه علیدوستی»، یکی از بزرگ‌ترین و‌ مهم‌ترین زنان سینمای ایران، رخ داده است. مستندی که در کمتر از ۴۸ ساعت، ۲۴ میلیون بار در اینستاگرام و‌ 1.5 میلیون بار در یوتیوب دیده شده است. میلیون‌ها بار در تلگرام ارسال  شده است.

مردم و‌ مخاطبان در شبکه‌های اجتماعی نظرات خود را بیان کردند. این مستند بار دیگر دو‌قطبی‌شدن فضا را یادآوری کرد؛ یک سمت تحسین شجاعت و بیان روایت واقعی و سمت دیگر، تخریب به خاطر گذشته سیاسی و حامیان فعلی.

تخریب، وجه مشترک تندروها در این میان است؛ چه تندروهای داخلی، چه تندروهای اپوزیسیون خارج از کشور. از سویی دیگر، بسیاری از مردم و فعالان اجتماعی، این فیلم را  تحسین کرده‌اند‌.

اما پرسش اصلی این است که چه چیزی در این مستند ۵۰‌دقیقه‌ای بود که چنین مورد استقبال قرار گرفت و بسیاری را به واکنش واداشت؟ تفکر و اندیشه، کنش و تصمیم، خنده و گریه، اشک و شادی، مرور خاطرات سه‌ساله یکی از بزرگ‌ترین بازیگران ایرانی که در آثار مهم سینمای ایران نقشی اساسی ایفا کرده، در این فیلم مستند روایت شده است. آنچه مستند «ترانه » را چنین پرطرفدار کرده است، روایت صمیمی او جلوی دوربین دوست بیست‌و‌چندساله‌اش «پگاه آهنگرانی» است. او‌ همان اول می‌گوید اینجا خودم هستم و نقش  ایفا نمی‌کنم. 

از سویی این مستند اشاره داشت به بازتاب یک انتخاب؛ اینکه یک تصمیم چگونه می‌تواند روند زندگی «‌ترانه علیدوستی» را تغییر دهد. هرچند او تأکید کرد من خودم را آماده کرده بودم،‌ اما بیماری خودایمنی غیر‌منتظره او را دچار شوک کرده بود. سبب شد تا او برای روییدن دوباره پوست و بازگشتن چهره‌اش یک سال از منظر عمومی غایب باشد. دست‌های او اما هنوز تحت‌ تأثیر این بیماری مهلک و ماندگار است‌.

این مستند چندین پرسش را پاسخ داد و در عین حال روایت چند سال از زندگی یک چهره مشهور را بازگو کرد‌. روایتی که شبیه بسیاری از مردم بود. «‌ترانه علیدوستی» در این فیلم بی‌تردید یکی از مردم است. کارگردان این مستند هم البته پگاه آهنگرانی است که خود از بازیگران نسل جادویی سینمای ایران است. او از سال‌ها دوستی خود با ترانه می‌گوید و اینکه چه افتخار بزرگی برایش بود که این مستند را ساخته است. تواضع و فروتنی که در کمتر سینماگری نسبت به همکار خود شاهد هستیم. شاید بتوان گفت همه اینها در کنار هم و چندین دلیل دیگر سبب شده که این مستند چنین بازتابی داشته باشد.

 

آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.

نظرات کاربران
ارسال به صورت ناشناس
اخبار داغ