به گزارش اطلاعات آنلاین به نقل از دیلی مترو، ایلان ماسک میگوید اگر ماموریتهای اولیه خوب پیش بروند، فرود انسان روی مریخ میتواند از سال ۲۰۲۹ آغاز شود، هرچند به گفته خودش ۲۰۳۱ محتملتر است.
اما حتی اگر انسان روی مریخ فرود بیاید، آیا ساخت یک تمدن خودکفا ممکن است؟
«زک واینراسمیت»، نویسنده و فضانورد میگوید: «اگر بازه زمانی را خیلی طولانی در نظر بگیریم، هیچ قانون فیزیکی یا شیمیایی وجود ندارد که زندگی انسان روی مریخ را کاملا غیرممکن کند.»
به گفته او، ساکنان مریخ ناچار خواهند بود در زیستگاههای بسیار مهندسی شده زندگی کنند؛ مثلا تونلها یا غارهای زیرزمینی تحت فشار. بیشتر زمان آنها در پناهگاههای شلوغ خواهد گذشت، چون سطح مریخ به شدت غیرقابل سکونت است.
گلخانههایی با نور LED برای تولید آب آشامیدنی و کشت غذا ضروری خواهد بود. همچنین محلی برای فرود موشکها لازم است، چون این پایگاه بهطور کامل به زمین وابسته خواهد بود؛ از تامین غذا گرفته تا قطعات الکترونیکی و ریزتراشهها.
به بیان ساده، زمین را نمیتوان پشت سر گذاشت. اگر پایگاه مریخی با کمبود غذا روبرو شود، فقط ارسال سفارش سه دقیقه زمان میبرد، اما تحویل آن به دلیل همراستایی مدار زمین و مریخ، ممکن است تا دو سال طول بکشد. هزینه هم سرسامآور است؛ پرتاب تنها یک کیلوگرم بار به فضا میتواند هزاران پوند خرج داشته باشد.
«ایان کرافورد»، استاد علوم سیارهای و زیستاخترشناسی دانشگاه بیرکبک لندن، میگوید اگرچه هزینه ساختوساز را میتوان محاسبه کرد، اما شکل زندگی انسان روی مریخ هنوز پر از ابهام است.
فضانوردان در مسیر سفر ماهها در شرایط ریزگرانش خواهند بود که باعث تضعیف عضلات و استخوانها میشود. هنوز مشخص نیست بدن انسان پس از رسیدن به مریخ و زندگی در گرانش کمتر چه واکنشی نشان میدهد.
کرافورد معتقد است ساخت یک پایگاه دائمی روی ماه میتواند تمرینی برای مریخ باشد. او میگوید: «ماه بهترین مکان برای یادگیری حفظ جان انسان در محیطی خصمانه است.» به باور او، شاید تا ۵۰ سال دیگر، مریخ تنها میزبان یک پایگاه علمی کوچک شبیه ایستگاههای تحقیقاتی جنوبگان باشد، با حدود دوازده نفر ساکن.
