رویای سوخته: هیولایی که نیمار می‌توانست باشد

به گزارش "ورزش سه"، نیمار در حالی وارد آخرین مقطع دوران حرفه‌ای فوتبالش می‌شود که همچنان مشتاق است نقشی محوری در تیم ملی برزیل و در جام جهانی ۲۰۲۶ ایفا کند. او برای رسیدن به این هدف نیاز دارد به ثبات بدنی برسد و به سطحی از بازی بازگردد که مدت‌هاست، عمدتاً به دلیل مصدومیت‌ها، در زمین دیده نشده است.

بیش از ۱۵ سال از اولین حضور حرفه‌ای او می‌گذرد و با وجود فهرستی رویایی از افتخارات، این پرسش همیشه باقی خواهد ماند: اگر او حرفه‌ای‌گری بیشتری داشت و کمی خوش‌شانس‌تر بود، تا چه اندازه می‌توانست اوج بگیرد؟ این ستاره برزیلیِ اهل سانتوس در کارنامه‌اش ۳۰ عنوان قهرمانی دارد، افتخاراتی به بزرگی کوپا لیبرتادورس، لیگ قهرمانان اروپا با بارسلونا و مدال طلای المپیک ریو ۲۰۱۶. 

در سطح فردی نیز دو بار به‌ عنوان بهترین بازیکن سال آمریکای جنوبی انتخاب شد و جایزه پوشکاش بهترین گل سال ۲۰۱۱ را به دست آورد. ویترینی از جام‌ها که کمتر کسی می‌تواند با آن برابری کند. با این حال، در کنار این لحظات درخشان، نیمار همیشه با حاشیه‌هایی خارج از زمین مواجه بوده که مسیر او در بالاترین سطح فوتبال را زیر سوال برده است، از مشکلات جسمانی مرموز هم‌زمان با تولد خواهرش گرفته است تا مهمانی‌های متعدد در طول فصل، چه در بارسلونا و چه بعدها در پاریس.

از بارسلونا تا پاریس

انتقال او به پایتخت فرانسه نقطه عطفی دیگر در دوران حرفه‌ای‌ فوتبالش بود. نیمار بارسلونا را ترک کرد و مثلث «MSN» را از هم پاشید که شادی‌های فراوانی به نوکمپ هدیه داده بود. او به دنبال باشگاهی رفت که بتواند در آن نقش رهبر را بر عهده بگیرد اما با وجود حفظ سطحی واقعاً بالا از نظر فنی، ثباتش را از دست داد.

مصدومیت‌های پیاپی گریبانش را گرفت و در پنج فصلی که در پاری‌ سن‌ ژرمن حضور داشت، هرگز بیش از ۲۲ مسابقه در یک فصل لیگ یک فرانسه به میدان نرفت. علاوه بر این، با وجود آمار خوب در لیگ قهرمانان اروپا نتوانست تیمش را به قله این قاره برساند، چرا که در اغلب موارد ناکام ماندند، به‌ جز فینالی که در سال ۲۰۲۰ در آن شکست خوردند.

اگرچه جدایی از بارسلونا مسیر حرفه‌ای او را تعریف کرد، تصمیمش برای انتقال به عربستان سعودی در ۳۱ سالگی نیز جاه‌ طلبی‌های این شماره ۱۰ را به شکلی دیگر نشان داد. تصمیمی که بیشتر از تمایل به ماندن در بالاترین سطح فوتبال، به امضای قراردادی چند میلیون دلاری شباهت داشت. با این حال، در این ماجرا الهلال بیشترین آسیب را دید. آنها در طول یک سال و نیم تقریباً نیمار را در زمین ندیدند و تنها راه‌ حل ممکن، جدایی فوری او از این باشگاه بود.

جام جهانی، هدفی کاملا روشن

در سال ۲۰۲۵، نیمار بخش قابل توجهی از مسابقات را به دلیل مصدومیت از دست داد. علاوه بر این، سانتوس تا هفته پایانی در آستانه سقوط قرار داشت و شماره ۱۰ این تیم سه بازی پایانی را با مصدومیت مینیسک به میدان رفت و نقش مهمی در بقای تیمش ایفا کرد. او حالا پس از انجام عمل جراحی تلاش خواهد کرد در آغاز سال ۲۰۲۶ به ثبات برسد تا بتواند دعوت آنچلوتی را که به‌ شدت در انتظارش است، به دست آورد.

نیمار هرگز سبک بازی شاد و سرزنده‌ای را که از روزهای اول حضورش در سانتوس نشان می‌داد، از دست نداده اما بدنش تاوان سنگینی پرداخته است. گاهی این موضوع به بدشانسی‌هایی مانند مصدومیتی که در جام جهانی ۲۰۱۴ دچارش شد بازمی‌گردد اما در بسیاری از مواقع، نتیجه مصدومیت‌های عضلانی پرتعداد بوده است که احتمالاً ریشه در نبود ثبات در تمرین، رژیم غذایی یا استراحت داشته‌اند. حالا در شرایطی که قصد دارد تمام توانش را برای بازگشت به بهترین فرم به کار بگیرد، این احتمال وجود دارد که دیگر خیلی دیر شده باشد.