خبرگزاری مهر - مجله مهر: روز ولادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها، پروانههای سبز روی ستونها و دیوارهای حسینیه امام خمینی، جایی که رهبر انقلاب با زنان دیدار میکرد، چشم همه را خیره کرد. این پروانهها نمادی از ایستادگی، معصومیت و شکوفاییاند که پشت آنها داستانی واقعی از مقاومت و شهادت نهفته است.
هر شخصی به این پروانهها نگاه میکرد، واکنشش این بود «یکی از آن پروانهها را به من هم میدهی؟» پروانههایی که ترکیبی نادر از ایستادگی و معصومیت بودند و حس امید و انگیزه را منتقل میکردند.
اما این پروانهها صرفاً جنبه دکوراتیو نداشتند. سرآغازشان برمیگردد به روزهای دوم و سوم جنگ ۱۲ روزه، وقتی ماشین امداد هلالاحمر هدف حمله رژیم اسرائیل قرار گرفت و دو امدادگر جان خود را از دست دادند. پس از آن، همان ماشین امداد به میدان هفتتیر منتقل شد و از دل آن اتفاق برای ساخت یادمان ایده پروانهها شکل گرفت؛ یادمانی برای حفظ خاطره شهدا و مقاومت مردم.
در آن روزهای پرآشوب، پارکها، بیمارستانها و مهدکودکها هدف حمله رژیم اسرائیل قرار میگرفت و از دل همین فضاها یادمانی ساخته شد تا یاد شهدای بیگناه زنده بماند. یکی از این یادمانها، تابی در جعبه شیشهای ۴ در ۴ متر قرار گرفت و درختی در میان آن رویید و پروانهها بهجای برگها روی آن نشستند. رنگهای سبز، سفید و قرمز پروانهها و شفاف بودن آنها حس رشد و پاکی را منتقل میکرد.
با گذشت زمان، پروانهها در قلب تاب آرام گرفتند و پروازشان پیوندی شد میان گذشته و حال. پروانهها شدند یادآور ایستادگی و شکوفایی و پرواز آرام آنها، روایتگر ادامه مسیر مقاومت و امید شد و یادآوری میکند که شکوفایی انقلاب ریشه در خون شهدای ما دارد.
