جعفر پناهی: پیام تسلیت وزیر ارشاد برای بیضایی، اعتراف به جنایت فرهنگی جمهوری اسلامی است

پناهی تاکید کرد که پیام تسلیت وزیر نه نشانه‌ی احترام و بزرگداشت است و نه پاسداشت واقعی هنرمند، بلکه اعترافی است به سیاست‌های فرهنگی جمهوری اسلامی که بیضایی را از ایران تبعید کرد. او نوشت: «بهرام بیضایی مهاجر نبود؛ تبعیدی بود. نه با حکم دادگاه، بلکه با فشار ممتد، تحقیر سیستماتیک، سانسور خفه‌کننده و بستن تمام راه‌های کار و نفس کشیدن.»

این کارگردان افزود که جمهوری اسلامی با سیاست‌های خود، سال‌ها اجازه‌ی تدریس، فعالیت و انتشار آثار بیضایی را نداد و نهایتاً او را «ذره‌ذره از وطنش بیرون کرد». پناهی ادامه داد: «اگر بیضایی «سرمایه‌ی ملی» بود، چرا در کشور خودش غریبه شد؟ چرا صحنه‌ی تئاتر از او گرفته شد؟ چرا دانشگاه از او پاک شد؟ چرا تنها جایی که توانست آزادانه فکر کند و کار کند، هزاران کیلومتر دورتر از ایران بود؟»

او در پایان تاکید کرد که پیام تسلیت زمانی معنا دارد که دست‌های امضا کننده به خون آلوده نباشد و افزود: «بهرام بیضایی را مرگ از ما نگرفت، جمهوری اسلامی از ما گرفت و تاریخ این تناقض شرم‌آور را فراموش نخواهد کرد: حذف در حیات و ستایش پس از فقدان.»