به گزارش همشهری آنلاین، دکتر میثم محمدی، رئیس انجمن علمی کاردرمانی ایران درباره استفاده از مدالیتههای فیزیکی در حرفه کاردرمانی (Occupational Therapy) در یادداشتی به اهمیت حرکت در مسیر تیمهای توانبخشی چند رشتهای تاکید کرد و درباره ارائه خدمات در این حوزه نکاتی را یادآور شد.
۱. تکیه بر مرجعیت علمی و استانداردهای جهانی
کاردرمانی یک رشته مستقل و مبتنی بر شواهد است. طبق بیانیههای رسمی فدراسیون جهانی کاردرمانی (WFOT) و سازمانهای معتبری نظیر AOTA استفاده از عوامل فیزیکی (Physical Agent Modalities) به عنوان پیشنیاز یا مکمل برای آمادهسازی بیمار جهت انجام فعالیتهای هدفمند، بخشی جداییناپذیر از دامنه تعریف شده این رشته (Scope of Practice) در سطح جهان است. نفی این موضوع، نادیده گرفتن بدیهیات علمی و پیشرفتهای نوین این رشته در تراز بینالمللی است.
۲. حقوق بیمار و یکپارچگی درمان
بیماری که برای بازتوانی عملکردی به کاردرمانگر مراجعه میکند، حق دارد طبق پروتکلهای روز دنیا، تمام مداخلات لازم (از جمله مدیریت درد و کاهش التهاب از طریق مدالیتهها) را در یک پکیج درمانی واحد دریافت کند. ارجاع مداوم بیمار بین کلینیکهای مختلف برای اقداماتی که در سرفصل آموزشی کاردرمانی وجود دارد، نه تنها اتلاف وقت و هزینه بیمار است، بلکه زنجیره درمان را گسسته و کیفیت خروجی را کاهش میدهد.
۳. صلاحیت آموزشی و قانونی
سرفصلهای آموزشی مقاطع مختلف کاردرمانی در ایران، مصوب وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به وضوح شامل واحدهای درسی مرتبط با مدالیتههای درمانی است. بنابراین، استفاده از این ابزارها توسط کاردرمانگران دارای شماره نظام پزشکی، امری کاملاً قانونی و بر پایه صلاحیتهای اکتسابی در دوران تحصیل است.
۴. گذار از انحصارطلبی به همکاری بینرشتهای
دنیای مدرن سلامت از «انحصارطلبی صنفی» به سمت «تیمهای توانبخشی چندرشتهای» حرکت کرده است. مدالیتههای فیزیکی صرفاً ابزار هستند، نه مالکیت مطلق یک رشته خاص. همانطور که استفاده از تکنیکهای دستی (Manual Techniques) یا ورزشدرمانی در انحصار یک رشته نیست، مدالیتهها نیز بر اساس هدف درمانی هر رشته، مورد استفاده قرار میگیرند.
