بازگشت ستاره همیشه مصدوم رئال: امید به شانس سوم!

به گزارش "ورزش سه"، سومین بار شاید بخت با او یار باشد. یا دستکم این همان امیدی است که در والدبباس وجود دارد. مندی امروز بعدازظهر دوباره به تمرینات گروهی برمی‌گردد. برنامه کلی همین است. او به‌ تدریج شدت تمریناتش را افزایش خواهد داد و مقصد را عربستان در نظر گرفته است: هدفش این است که برای سوپرجام در ۲۰۰ درصد آمادگی باشد.

جمله‌ای که با توجه به تجربیات گذشته، باید با احتیاط به آن نگریست. احتیاط، کنترل، آرامش. چون مندی به بازیکنی ناپایدار از نظر مصدومیت تبدیل شده و مستعد عود دوباره آسیب‌ها است. سابقه پزشکی‌اش از قبل این را نشان می‌داد اما حالا بیش از هر زمان دیگری این خطر وجود دارد. همین است که این پرسش را مطرح می‌کند: سومین بار خوش‌یمن خواهد بود؟

این همان سوال مهم است. اما سومین بار همین حالا هم از راه رسیده است. تنها پنج روز پس از بازگشتش در آتن، دوباره مصدوم شد: پارگی همسترینگ پای راست. یک عقب‌گرد دیگر، یک بار دیگر راهی درمانگاه شد. داستانی که پایان ندارد. تشخیص: سه هفته دوری. یعنی خداحافظی با بازگشت تا سال ۲۰۲۶. این دوره سپری شده و روند ریکاوری‌اش عالی بوده است، بدون هیچ پسرفتی. مندی بهبود یافته و حالا فقط باید ریتم رقابتی‌اش را احیا کند. کار کوچکی نیست اما چالش کمتری نسبت به قبل محسوب می‌شود.

عکسبرداری از یک تونل

نوری کم‌سو در انتهای تونل دیده می‌شود: او به دلیل مصدومیت ۳۷ مسابقه از ۴۶ بازی اخیر را از دست داده است (۸۰ درصد). این آمار واقعاً تکان‌دهنده است: در ۲۹۲ روز گذشته فقط ۱۰۱ دقیقه بازی کرده است! به‌ صورت ملموس‌تر: از زمان دربی مادرید در متروپولیتانو. از آن زمان، مندی تنها دو مسابقه انجام داده است. فقط ۱۰۱ دقیقه.

این نتیجه یک کابوس است. همه‌ چیز ۲۹۲ روز پیش در متروپولیتانو آغاز شد: پارگی همسترینگ پای چپ. پارگی‌ای قابل‌ توجه که در دقیقه ۸۳ و هنگام یک استارت رخ داد. زمان بازگشت حدود یک ماه بعد اعلام شد اما در نهایت پنج هفته و نیم طول کشید. او ۹ بازی را از دست داد (دیدار برگشت کوپا دل‌ ری، هر دو تقابل با آرسنال و شش بازی لیگ). در ۲۶ آوریل در لاکارتوخا بازگشت. خودش را به آب‌ و آتش زد تا در فینال کوپا دل‌ ری بازی کند و در دقیقه ۱۱ با یک ضربه دچار پارگی تاندون عضله چهارسر ران پای راست شد. مصدومیتی جدی که با جراحی و انزوای اجتماعی همراه شد.

از همین‌ جا مصیبت واقعی مندی آغاز شد. او تا ۲۶ نوامبر و در آتن دوباره بازی نکرد. ۲۱۴ روز غیبت، تقریباً ۳۱ هفته. دقیقاً هفت ماه. اما احساس کلی شگفت‌انگیز بود. او سریع، مستحکم و بااعتماد به‌ نفس به نظر می‌رسید. این حس را منتقل می‌کرد که شاید بحث درباره پست دفاع چپ بیش از آنچه تصور می‌شد، باز است. و پنج روز بعد... یک مصدومیت دیگر که پارگی همسترینگ پای راست بود.

مندی پیش از بازی مقابل سویا با توپ تمرین کرد و حتی در فهرست تیم قرار گرفت اما آن دعوت بیشتر یک ژست بود و البته ضرورتی ناشی از افزایش مصدومان، تا این که چیزی کاملاً عملی باشد. ایده این است که امروز بعدازظهر به تمرینات گروهی برگردد و به‌ تدریج آمادگی‌اش را بالا ببرد. همه این‌ها با نگاه به عربستان انجام می‌شود. هدف، رسیدن به صددرصد آمادگی برای سوپرجام اسپانیاست: نیمه‌ نهایی هشتم ژانویه مقابل اتلتیکو مادرید (و در صورت صعود، فینال فرضی ۱۱ ژانویه برابر بارسا یا اتلتیک).

آینده‌ای نامطمئن

مندی برای کریسمس بازمی‌گردد. با امید به این که سومین بار خوش‌یمن باشد. این که پس از فقط ۱۱ دقیقه بازی بعد از مصدومیت متروپولیتانو و ۹۰ دقیقه پس از مصدومیت لاکارتوخا، این بار بازگشتش دائمی باشد. او برمی‌گردد در حالی که می‌داند وضعیتش شکننده است: با وجود قراردادی تا ۲۰۲۷ که باشگاه تا امروز آن را اعلام نکرده است، مدیران آماده شنیدن پیشنهادها هستند. اگر می‌خواهد بماند باید قانع‌شان کند. اول، این که بی‌ثباتی مصدومیت‌هایش به گذشته تعلق دارد و دوم، این که هنوز همان بازیکن است. این که هنوز مندی است، همان دفاع کناری که دو لیگ قهرمانان را فتح کرد.