به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد، دولت زمانیکه بودجه را مینویسد، باید نرخی را که برای دلار در نظر گرفته، مشخص کند.
به این عدد که دولت در نظر میگیرد، «نرخ ارز مبنای بودجه» میگویند. نکته اینجاست که این نرخ، قیمت واقعی دلار در بازار نیست، صرفا یک عدد حسابداری است که برای محاسبه درآمدها و هزینههای دولت در نظر گرفته میشود.
چرا دلار وارد بودجه میشود؟
نرخ دلاری که دولت برای بودجه در نظر میگیرد، یک عدد فرضی است. دولت نفت میفروشد و به جای آن دلار میگیرد.
برای واردات کالا هم نیازمند دلار است. به همین دلیل برای محاسبه دخل و خرج خود باید دلار را به تومان تبدیل کند.
این دلار، همان نرخ بازار نیست، دلار بودجهای است که معمولا کمتر از بازار آزاد در نظر گرفته میشود اما نسبت به سالهای قبل، بیشتر است.
یکی از دلایلی که دولت، دلار بودجه را پایینتر یا به نوعی خوشبینانه در نظر میگیرد، این است که فشار روانی ایجاد نشود. به عبارت دیگر، نرخ دلار در بودجه میتواند پیام روانی به بازار ارسال کند. به همین دلیل، باید این فشار روانی را کنترل کرد.
مشکل دلار بودجهای چیست؟
اگر دلار واقعی، بالاتر از دلار بودجهای باشد، درآمدهای پیشبینیشده محقق نمیشوند و هزینهها بالا میروند.
حاصل این اتفاقات، کسری بودجه است. کسری بودجه هم همان معنای قرض و در برخی موارد چاپ پول را میدهد که میتواند به تورم هم منجر شود.
به صورت کلی، دلار بودجهای میتواند در رابطه با کالاهای وارداتی، داروها، مواد اولیه و انرژی و خوراک دام اهمیت و معنا پیدا کند.
دنیای اقتصاد در مجموعه ویدیوهای «یک دقیقه با بودجه» به بررسی بخشهایی از لایحه بودجه سال 1405 پرداخته و برخی از موارد مهم را زیر ذرهبین گذاشته است.
در این ویدیو به نرخ دلار در بودجه 1405 پرداخته شده است.
