همشهری آنلاین - سیدسروش طباطباییپور: به همین دلیل، جشن کریسمس در این کشور یکی از طولانیترین و خاصترین جشنها در سراسر جهان است و میلیونها نفر را درگیر خود میکند. یکی از خاصترین برنامههای این جشن در شهر سن فرناندو اتفاق میافتد و هزاران نفر در این روزها شاهد روشن شدن فانوسهای عظیمالجثهای هستند که تا ۶ متر ارتفاع دارند و آسمان شب را نورباران میکنند. این نمایش خیرهکننده از نور، با تصاویری مذهبی و جشنگونه و همراهی موسیقی فیلیپینی و سرودهای کریسمس، بخشی از جشنواره سالانه «فانوسهای غولپیکر» است.
بیشتر بخوانید:
گاوبازی کنیایی، متمدنتر از گاوبازی اسپانیایی
این جشنواره که هر سال در اواسط دسامبر برگزار میشود، فرصتی برای نمایش صنعت سنتی فانوسسازی در این منطقه نیز هست؛ صنعتی که بیش از ۱۰۰ سال در این منطقه قدمت دارد. کارل کیوا، طراح ۳۱ ساله محلی، میگوید ساخت هر فانوس غولپیکر نیازمند تلاش ۳ماهه یک تیم ۲۰ نفره است و او این کار را نوعی «وظیفه مذهبی» برای خود میداند. نیاکان او نخستین فانوس را برای جشنواره سال ۱۹۰۸ ساختند؛ جشنوارهای که تنها در دوران جنگ و همهگیری کرونا متوقف شده بود.
فانوسهای عظیمی که برای رقابت در جشنواره ارائه میشوند، از ۱۲ هزار لامپ ۵۰ واتی و ۱۵کیلومتر کابل برق ساخته میشوند. وزن این سازهها گاه به یک تُن میرسد و هزینه ساخت آنها تا حدود ۱۷ هزار دلار برآورد میشود.
نسخههای کوچکتر این فانوسها نیز توسط صنعتگران محلی ساخته میشوند و در سراسر کشور بر تیرهای چراغ برق، ساختمانهای اداری و خانهها نصب میشوند. کیوا که نسل ششم از فانوسسازان پیشگام سن فرناندو است، میگوید: «علاوه بر جنبه مذهبی، به ادامه سنت خانوادگیمان که شادیبخشیدن به مردم در کریسمس است افتخار میکنم.»
ادمار دیوید، طراح دیگر نیز میگوید شرکتش سالانه هزاران فانوس میفروشد، حتی به فیلیپینیهای مهاجر. او میگوید: «فانوسها شادی، نور و امید میآورند. بدون آنها زندگی غمانگیز است.»
این سنت از راهپیماییهای شبانهای که راهبان اسپانیایی در دوران استعمار برگزار میکردند، ریشه گرفته است. دانشآموزی ۱۶ ساله به نام ریا هیپولیتو میگوید: «این جشن واقعاً زیباست و نشان میدهد که جامعه ما چقدر در معنا بخشیدن به کریسمس نقش دارد.»
در پشت صحنه، تیمهایی با چرخاندن بشکههای فلزی بزرگ به نام «روتور» جلوههای نوری چرخان ایجاد میکنند. آتشنشانان نیز برای ایمنی در محل حضور دارند، چرا که جرقههایی از برخی فانوسها به هوا میپاشد. فلورانته پاریلا، طراح ۵۵ ساله این فانوسها میگوید: «تقریباً همه فانوسسازها با هم فامیل یا دوست هستند.» با این حال، او نگران آینده است: «جوانان علاقهای نشان نمیدهند. شاید ما آخرین نسل این هنر باشیم.»
