یادداشت مهمان - سمیرا افتخاری؛ فیلم «احمد» به کارگردانی امیرعباس ربیعی، نه تنها داستان یکی از وقایع مهم تاریخی ایران را روایت میکند، بلکه نقطه عطفی برای بازیگرانش نیز محسوب میشود. تینو صالحی، توماج دانش بهزادی و ساره رشیدی هر یک مسیر حرفهای متفاوتی را طی کردهاند؛ از صحنههای تئاتر گرفته تا تلویزیون و پروژههای سینمایی و اکنون این سه چهره در نقشهای محوری و مکمل «احمد» به تصویر کشیده شدهاند. در این یادداشت، تلاش کردیم پرونده کاری و مسیر رسیدن آنها به این پروژه را بررسی کنیم.
تینو صالحی؛ از صحنه تئاتر تا نقش محوری «احمد»
تینو صالحی فعالیت حرفهای خود را از تئاتر آغاز کرد و تحصیلات رسمی در رشته بازیگری دارد. او از سال ۱۳۸۲ ابتدا با حضور در پروژههای کوتاه و نمایشهای صحنهای، تجربه و مهارتهای بازیگری خود را در نقشهای کوتاه و بلند، دستیاری، کارگردانی و طراحی صحنه محک زد.
در همان دهه ۸۰ او حضور در «مختارنامه» و پس از آن سریال «زمین انسانها» را پذیرفت تا در نهایت حضورش در سینما با فیلم «عصبانی نیستم» رضا درمیشیان (۱۳۹۲) آغاز شد.
صالحی در این سالها گزیده کار کرد و چهار سال بعد به سراغ فیلم «چهارراه استانبول» ساخته مصطفی کیایی رفت. او در واقع استاد بازی در نقشهای مکمل است. همانطور که در «چپ، راست» و «ساعت ۶ صبح» در نقش مکمل حضور یافت و خوش درخشید.
بازیگری که در ادامه حضورش در عرصه تصویر بازی در «میدان سرخ»، «خوب، بد، جلف» و «دل» را نیز پشت سر گذاشت و بازی در نقشهای جدی تا کمدی را تجربه کرد. صالحی در اواخر دهه ۹۰ با حضور در نمایش «چه کسی جوجه تیغی را کشت» در کنار بهرام افشاری چنان خوش درخشید که نگاهها به سمت او چرخید؛ بازپرسی که بازیگر نمایش را سوال پیچ میکند، گاهی گیر میافتد و گاهی با او همراه میشود.
این مسیر نشان میدهد صالحی گرچه در ابتدا در نقشهای مکمل ظاهر میشد، اما تواناییهای او در کنار پروژههای مختلف باعث شد به تدریج دیده شود امیرعباس ربیعی برای ساخت فیلم «احمد» به سراغ او برود تا در نهایت از قالب نقشهای مکمل خارج شده و به نقش اصلی فیلم برسد. آن هم در نقش شهید احمد کاظمی؛ نقشی که از نظر احساسی و نمایشی سنگین است و نیازمند ترکیب مهارت بازیگری، حضور بدنی و باورپذیری در نقش یک شخصیت واقعی تاریخی. این تجربه نه تنها نقطه عطفی در مسیر حرفهای او محسوب میشود، بلکه شانس دیده شدن و تثبیت نام او در سینمای ایران را فراهم میکند.
او در «احمد» هرآنچه در چنته داشت، استفاده کرد تا از پس نقشی سنگین که به او محول شده بود برآید. هرچند در جشنواره بازی او از دید داوران دور ماند اما صالحی همه خود را صرف این نقش کرد تا بتواند تصویری ماندنی از احمد کاظمی بر پرده نقرهای به جای بگذارد.
توماج دانش بهزادی؛ یک تئاتری حرفهای در قاب سینما
توماج دانش بهزادی، بیش از یک دهه در صحنههای حرفهای فعالیت داشته و بهعنوان بازیگر، کارگردان و مدرس تئاتر شناخته میشود. او از کرمان آمده و تحصیلات رسمی در رشته تئاتر دارد. آثار متعدد او در صحنههای نمایشی و اجرای نمایشهای جدی، تجربهای متمرکز و حرفهای برای او فراهم کرده است.
دانش بهزادی در نمایشهای گوناگونی ایفای نقش کرده و علاوه بر این در فیلمهای کوتاه بسیاری نیز حضور یافته است، اما ایفای نقش در فیلم بلند مستند «خط باریک قرمز» به کارگردانی فرزاد خوشدست پله پرش او به دنیای جدی سینما شد. دانش بهزادی که از تئاتر و دراماتورژی، به سینمای کوتاه و مستند راه یافته است، حالا در پی این سالها حضور و آشنایی با تینو صالحی در فیلم سینمایی «احمد» همراه میشود و در قالب کاراکتر رهنما در نقطه مقابل احمد کاظمی قرار میگیرد. کاراکتری خشک و درچارچوب که قرار است فقط براساس ریاضیات و الگوریتمها پیش برود اما با همراهی و شناخت احمد کاظمی کم کم نرم میشود و به اصل احساسی خود باز میگردد. این بده بستان و همکاریهای متعددی که توماج دانش بهزادی با تینو صالحی در این فیلم دارند، قطعا از عقبه همان بازیها و همکاریهای تئاتری برخواسته و امیرعباس ربیعی از آن به نفع کار خود بهره گرفته است.
ساره رشید؛ از استندآپ تا درام سینمایی
اما ساره رشیدی مسیر متفاوتی داشته است. او که گرافیک خوانده است کار خود را از تئاتر نوجوانان و جوانان در شیراز آغاز کرد و سپس وارد تلویزیون شد. حضور در برنامههای طنز و استندآپ کمدی مانند «خندانندهشو» او را به چهرهای شناختهشده در رسانههای تصویری تبدیل کرد. در واقع سال ۹۷ برای او آغاز راه تصویر و سینما بود، چرا که پس از اجرایش در «خندوانه»، با مجید صالحی در «زیرنظر» همکاری کرد و پس از آن در سریال «روزی روزگاری مریخ» حضور یافت اما چهره متفاوت او در «احمد» نگاهها را به خود خیره کرد. بازی او در نقش دکتر صدر چنان با اقتدار و مادرانه و ظریف بود که او را نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن در جشنواره چهل و دوم فیلم فجر کرد تا در نهایت دیپلم افتخار را از آن خود کند. رشیدی همواره به دنبال تجربههای جدیتر در سینما بوده و «احمد» فرصتی فراهم کرد تا در نقشهای حادثهای و دراماتیک ظاهر شود. نقش او در این فیلم نه تنها متفاوت از کارهای قبلیاش است، بلکه نشاندهنده انعطافپذیری و استعداد او در بازیگری جدی است و نوید حضور بازیگری جوان و با استعداد را در سینمای ایران میدهد.
مسیر مشترک و نتیجه نهایی
هر سه بازیگر مسیر متفاوتی را طی کردهاند؛ صالحی از مسیر کلاسیک تئاتر و فیلمهای مکمل، به نقش محوری رسید. دانشبهزادی از تئاتر وارد سینما شد و تجربهای تازه کسب کرد و رشیدی، از تلویزیون و استندآپ کمدی، توانست وارد دنیای جدی سینما شود. حضور آنها در فیلم «احمد» نه تنها تواناییهای فردیشان را نشان میدهد، بلکه ترکیب مهارتها و تجربههای مختلف باعث شده اثر، هم از نظر بازیگری و هم از نظر روایت تاریخی، قابلتوجه باشد.
این ترکیب مسیرها نشان میدهد که مسیر حرفهای بازیگران ایرانی، هرچند متفاوت، میتواند در پروژههای مهم و ملی همگرایی پیدا کند و فرصتهای تازهای برای ظهور استعدادهای مختلف ایجاد کند. «احمد» ساخته امیرعباس ربیعی نمونهای موفق از این همگرایی است و پرونده کاری این سه بازیگر اکنون نقطه عطفی در مسیر حرفهایشان محسوب میشود.
