رقابت برای انتخابات ریاستجمهوری ۲۰۲۸ آمریکا عملا آغاز شده است. هرچند سازمان ترامپ همچنان کالاهایی با عنوان «ترامپ ۲۰۲۸» را عرضه میکند، دونالد ترامپ بهصراحت اعلام کرده است که بهدلیل محدودیتهای قانون اساسی نامزد نخواهد شد. نشریه پولیتیکو نگاهی به چهرههای سیاسی هر دو حزب داشته است که از هماکنون برای تثبیت موقعیتشان در انتخابات مقدماتی فعال شدهاند و از انتشار کتاب، حضور رسانهای، پادکستها، موضعگیری در مورد سیاستگذاریها و درگیریهای درونحزبی برای جلب توجه افکار عمومی استفاده میکنند.
جمهوریخواهان
در اردوگاه جمهوریخواهان رقابت برای دوران پساترامپ آغاز شده است. با وجود نقش محوری ترامپ در سیاست حزب، عدم نامزدیاش در انتخابات ۲۰۲۸ فضا را برای تحرک زودهنگام چهرههای جمهوریخواه باز کرده است.
جیدی ونس، معاون رئیسجمهوری، برجستهترین چهره جمهوریخواه در این مرحله است. ونس در تمام نظرسنجیهای انتخابات مقدماتی جمهوریخواهان در سال ۲۰۲۵ پیشتاز بوده و اغلب نزدیک به ۵۰ درصد حمایت داشته است. حمایت علنی برخی فعالان محافظهکار نیز موقعیت او را تقویت کرده است.
ونس در عین حال با چالش معمول معاونان رئيسجمهوری مواجه است، اینکه در سایه رئیسجمهوری هویتی متمایز پیدا کند. ترامپ گاه با مطرح کردن همزمان نام ونس و روبیو از وزن سیاسی ونس کاسته است. با این حال، ونس با اظهارنظرهای تند و جنجالی تلاش کرده است الگوی تبلیغاتی ترامپ را دنبال کند.
مارکو روبیو، وزیر خارجه، مسیری متفاوت پیموده است. او در گذشته منتقد سرسخت ترامپ بود اما پس از بازگشت ترامپ به قدرت، به یکی از وفادارترین چهرههای حزب تبدیل شد. پذیرش وزارت خارجه جایگاهش را تقویت کرده و ترامپ نیز بهطور ضمنی از آینده سیاسی او سخن گفته است، هرچند گزارشها حاکی از تمایل روبیو به حمایت از ونس در انتخابات ۲۰۲۸ است. با این حال، اختلافنظرها درباره سیاست خارجی «اول آمریکا»، ناتو و جنگ اوکراین همچنان وجود دارد.
مارجری تیلور گرین پس از تیرگی رابطهاش با ترامپ، از کرسی مجلس نمایندگان استعفا داد. او پس از استعفا، فعالیت رسانهای گستردهای را آغاز کرد و میان «ماگا» (عظمت را به آمریکا بازگردانیم) و «اول آمریکا» تمایز قائل شد و تاکید کرد که خود را نماینده «اول آمریکا» مستقل از ترامپ میداند.
اسپنسر کاکس، فرماندار یوتا، با تاکید بر مدنیت سیاسی و کاهش قطبیسازی، تصویری متفاوت از جمهوریخواهان ارائه داد. واکنش او به ترور چارلی کرک، انتقاد از نقش رسانههای اجتماعی و قرارداد کتاب درباره کاهش شکاف سیاسی جایگاهی متمایز برایش ایجاد کرد، هرچند او بارها اعلام کرده است قصد نامزدی ندارد.
تد کروز نیز با دفاع صریح از اسرائیل و حمله به چهرههایی مانند تاکر کارلسن، تلاش کرده است حزب را به سمت سیاست خارجی تهاجمیتر سوق دهد. با وجود مخاطبان گسترده پادکست کروز، نظرسنجیها نشان میدهد حمایت رایدهندگان جمهوریخواه از او فاصله زیادی با چهرههایی مانند ونس دارد.
در مقابل، فرماندارانی مانند ران دسانتیس، برایان کمپ، سارا هاکبی سندرز و گلن یانگکین که زمانی گزینههای احتمالی ریاستجمهوری بودند، در سال ۲۰۲۵ یا با حاشیههای سیاسی و مالی مواجه شدند یا از صحنه ملی کنار رفتند.
دموکراتها
در میان دموکراتها، گاوین نیوسام، فرماندار کالیفرنیا، در سال ۲۰۲۵ بیش از دیگران در کانون توجه قرار گرفت. او با اقدامهایی که هم خشم و هم هیجان بخشهایی از حزب را برانگیخت، نامش را پررنگ نگه داشت. دعوت از چارلی کرک، فعال محافظهکار، به پادکستش و موافقت با منع حضور ورزشکاران تراجنسیتی در ورزش زنان واکنش منفی بخشی از دموکراتها را در پی داشت. سخنان نیوسام درباره اخراج اشتباه یک مهاجر در نقض آشکار حکم دادگاه و توصیه به پرهیز دموکراتها از تمرکز بر موضوع مهاجرت نیز جنجالی بود.
در مقابل، بخشی از پایگاه حزب از راهبرد تهاجمی نیوسام در رسانههای اجتماعی استقبال کرد. او همچنین وارد نبرد بازترسیم حوزههای انتخاباتی شد و موفق شد رایدهندگان کالیفرنیا را به تعلیق کمیسیون مستقل و ترسیم مجدد خطوط بهنفع دموکراتها قانع کند. این اقدامها جایگاه نیوسام را بهعنوان چهره تهاجمی اصلی حزب تثبیت کرد. نظرسنجیها نشان میدهد حمایت از او از سطح تکرقمی به دو رقمی رسیده و در چند نظرسنجی معتبر پیشتاز است.
کامالا هریس، معاون پیشین رئیسجمهوری، سالی پرکار را پشت سر گذاشت. او خاطرات کارزار انتخاباتی ۲۰۲۴ را با عنوان «۱۰۷ روز» منتشر کرد که به پرفروشترین کتاب نیویورک تایمز تبدیل شد و بیش از ۶۰۰ هزار نسخه فروش رفت. با این حال، جایگاه هریس در نظرسنجیهای انتخابات مقدماتی ۲۰۲۸ تضعیف شد و میانگین حمایتیاش از حدود ۲۷ درصد به ۲۱ درصد کاهش پیدا کرد.
این افت به تمرکز هریس بر گذشته و بازخوانی شکست ۲۰۲۴ نسبت داده میشود. او در کتابش به تنشهایی با جو بایدن اشاره کرده و از خستگی رئیسجمهوری صحبت کرده است. او همچنین با انتقاد از روند انتخاب معاون، جاش شاپیرو و پیت بوتیجج را هدف قرار داد که واکنش تند آنها را در پی داشت. سخنان هریس در کمیته ملی دموکراتها مبنی بر اینکه «هر دو حزب در جلب اعتماد عمومی شکست خوردهاند» نیز موجب نارضایتی بخشی از حزب شد.
پیت بوتیجج، وزیر سابق ترابری، در سال ۲۰۲۵ فعالیت محدودی داشت. او با حضور در نشستهای ایالتی و پادکستهای متمایل به راست، تلاش کرد تواناییاش در گفتوگو با رایدهندگان محافظهکار را نشان دهد. بوتیجج، پس از ترک دولت، به میشیگان نقل مکان کرد و از نامزدی برای مناصب ایالتی خودداری کرد، اما ضعف اصلیاشــ نبود پایگاه حمایتی میان رایدهندگان سیاهپوست و لاتینتبارــ برطرف نشد. در یک نظرسنجی، هیچ رایدهنده سیاهپوستی از او حمایت نکرد و حمایت لاتینتباران نیز بسیار محدود بود.
الکساندریا اوکاسیوـکورتز در سال ۲۰۲۵ به ترمیم روابط درونحزبی ادامه داد. او برای نخستین بار حق عضویت بازوی انتخاباتی مجلس نمایندگان را پرداخت، در مجمع ملی دموکراتها از کامالا هریس تمامقد حمایت کرد و برای نامزد میانهرو فرمانداری ویرجینیا کمک مالی جمعآوری کرد. او همچنین در کنار برنی سندرز در تور «مبارزه با الیگارشی» حضور داشت. با توجه به احتمال عدم نامزدی مجدد سندرز و نبود رقیب سوسیالیست واجد شرایط، در صورت ورود او به گود رقابت، مسیر بهنسبت مستقلی خواهد داشت.
رو کانا، نماینده کنگره، با همکاری جمهوریخواهان ناراضی موفق شد طرحی برای الزام وزارت دادگستری به انتشار اسناد مرتبط با پرونده جفری اپستین را از مسیر قانونی بگذراند و امضای ترامپ را بگیرد. این اقدام بهعنوان نمونهای از موفقیت دوحزبی در کارنامه او ثبت شد.
در سنا، چهرههایی مانند کوری بوکر، مارک کلی، الیسا اسلاتکین، روبن گایگو و کریس مورفی عمدتا به اقدامهای نمادین روی آوردند. بوکر با طولانیترین نطق تاریخ سنا جلب توجه کرد. برخی سناتورها با پیامهای ویدیویی یا ارائه طرحهای مهاجرتی خبرساز شدند، اما رای آنها به لوایح جنجالیــ از جمله قانون بازداشت اجباری مهاجران و قانون درباره استیبلکوینهاــ میتواند در آینده به چالش سیاسی تبدیل شود. جان فترمن نیز با انتقادهای داخلی و افت محبوبیت مواجه شد.
بین فرمانداران دموکرات، چهرههایی مانند جیبی پریتزکر، جاش شاپیرو، تیم والز، اندی بشیر، وس مور و گرچن ویتمر هر یک مقاطعی از توجه رسانهای داشتند، اما غیر از نیوسام هیچکدام جهش قابلتوجهی در نظرسنجیها نداشتند. دو فرماندار تازهمنتخب، میکی شریل در نیوجرسی و ابیگیل اسپنبرگر در ویرجینیا، نیز بهعنوان گزینههای احتمالی مطرح شدهاند.
