فسادهای بههمپیوسته
همصدایان با دشمنان ایران در جنگ و تحریم نمیتوانند مدعی حقوق ملت باشند
خلاصه خبر
فساد سیاسی سر از فساد اقتصادی درمیآورد، فساد اقتصادی به فساد فکری میزند، فساد فکری منشأ فساد اجتماعی میشود و ... سعید جلیلی در جلسۀ 127 حکمت سیاسی، از مبارزه با فسادهای بههم پیوسته گفت؛ از مبارزه با فساد اقتصادی. جلیلی در جلسۀ پیش گفته بود خدا به فساد مهلت نمیدهد و تازیانههای او در کمین مفسدان است. سنت الهی است که برخی در برابر برخی دیگر بایستند تا مباد فساد بگسترد. وقتی خدا از جنگافروزی و فساد یهود سخن میگوید، این بشارت را هم میدهد که آن را خاموش میکند، چون خدا فاسدان را دوست ندارد، یعنی اجازه هم نمیدهد هر غلطی بخواهند بکند: «كُلَّما أَوقَدوا نارًا لِلحَربِ أَطفَأَهَا اللَّهُ ۚ وَيَسعَونَ فِي الأَرضِ فَسادًا ۚ وَاللَّهُ لا يُحِبُّ المُفسِدينَ» البته خدا آتش آن جنگی را خاموش میکند که دعوا سر حق باشد. جلیلی از هستیشناسی فساد گفت. علامه طباطبایی در المیزان میگوید عالم به هم پیوسته است؛ از این رو فساد در یک نقطه بقیه را هم به هم میزند. همین، ریشۀ «فسادهای به هم پیوسته» است: فساد سیاسی فساد اقتصادی میآورد، یک فساد اقتصادی منشأ یک فساد فکری میشود، فساد فکری منجر به فساد اجتماعی میشود و ... . همین است که نباید با فساد ولو نقطهای ولو کوچک به بهانۀ تجربهکردن، کنار آمد. همین است که نباید از «زیادهخواهان» پیروی کرد، آنها که فساد میآورند و اصلاح نمیکنند: « فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطيعونِ وَلا تُطيعوا أَمرَ المُسرِفينَ الَّذينَ يُفسِدونَ فِي الأَرضِ وَلا يُصلِحونَ»
مبنای فساد اقتصادی زیادهخواهی است. آن جا که به هوای سود و نفع بیشتر انسان زمین را از تعادل خارج میکند. قرآن بارها از مبارزه با فساد اقتصادی سخن گفته است: «وَيا قَومِ أَوفُوا المِكيالَ وَالميزانَ بِالقِسطِ ۖ وَلا تَبخَسُوا النّاسَ أَشياءَهُم وَلا تَعثَوا فِي الأَرضِ مُفسِدينَ» فقط کشتار نیست که فساد است، ناچیز کردن اموال مردم هم فساد است: «وَلا تَبخَسُوا النّاسَ أَشياءَهُم» تعبیر « أَوفُوا المِكيالَ وَالميزانَ بِالقِسطِ» به مناسباتی اشاره دارد که به تمام و کمال عدالت و قسط در آن برقرار است، درست نقطۀ مقابل فساد که خروج از اعتدال است. اینجاست که شعیب به قومش میگوید: «بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيرٌ لَكُم» جلیلی از تکلیف قرآن در مبارزه با فساد گفت. صدمه به اقتصاد بحث سنگینی است. خیلی از دعواها در قرآن اقتصادی است. چه آنجا که مثل آیۀ قبل شعیب در برابر قوم خود میایستد، چه آنجا که به قارون میگوید با آنچه خدا به تو داده پی آخرت باشد و در پی فساد مباش: « وَابتَغِ فيما آتاكَ اللَّهُ الدّارَ الآخِرَةَ... وَلا تَبغِ الفَسادَ فِي الأَرضِ» حال، عدهای، همصدا با همانها که با بیشترین فشار اقتصادی بیشترین فسادها را با «َبخَسُوا النّاسَ أَشياءَهُم» در زمین مرتکب شدهاند و با آشکارترین شکل فساد در همین جنگ به کشتار مردم ایران دست آلودهاند، مدعی حقوق ملت ایران شدهاند!
قرآن از بزک و زبانریزی فاسدان میگوید؛ موقع حرف زدن طوری سخن میگویند که توجهات را جلب میکنند: « وَمِنَ النّاسِ مَن يُعجِبُكَ قَولُهُ فِي الحَياةِ الدُّنيا» اما تا دور میشوند، آمادهاند با سلاحهای کشتار جمعی هر گیاه و زیندهای را از بین ببرند و نسل کشی کنند: «وَإِذا تَوَلّىٰ سَعىٰ فِي الأَرضِ لِيُفسِدَ فيها وَيُهلِكَ الحَرثَ وَالنَّسلَ» فساد فکری نیز به کمک فاسدان میآید تا وضعیت را به نفع فاسدان بزک کند. منشأ فسادهای اجتماعی و فحشا، همین فساد فکری است. چه با توجیه، چه با تردید. تردید، فساد فتنه را همین سلاح تردید توجیه میکرد. با این ظاهرسازیها، خدا ولی فاسدان را بهتر میشناسد! « وَرَبُّكَ أَعلَمُ بِالمُفسِدينَ » جلیلی در انتها، در بحثی مفصل سراغ بودجه رفت؛ از یک بررسی مصداقی از «مسیر اصلاح» مناسبات ادارۀ کشور. اینکه چگونه در برنامۀ ریزی کشور جلوی فساد اقتصادی را گرفت و اجازه ندهیم فرایندها و روندهایی شکل بگیرد که به آنچه مردم قرار است همه از آن منتفع شوند لطمه بزند. بحث سعید جلیلی پیرامون برنامه و بودجه را در گزارش بعدی بخوانید
22:13 - 9 دی 1404
نظرات کاربران
