ابوالقاسم قاسمزاده - روزنامه اطلاعات: به تاریخ اسرائیل و دولت صهیونیستی آن اگر نگاهی داشته باشید، در سیر تاریخی اسرائیل دولتی با نهادهای گوناگون دیده میشود. دو نهاد، اصلیترین بخشهای آن است، یکی، ارتش و دوم، مجلس نمایندگان. در این ساختار رئیس جمهوری، نهاد تشریفاتی و نه اجرایی دیده شده است. در هیئت دولت، براساس قانون اساسی اسرائیل، نخست وزیر مدیر اجرایی این رژیم است و دو نهاد مجلس و دولت که در رأس آن نخست وزیر قرار دارد، در تصمیمگیریهای اساسی تعیین کنندهاند.
برای اسرائیل و دولتهای شکل گرفته در آن، نگاه مجموعه دولتهای غربی به خصوص سه دولت مهم آن در اروپا، یعنی انگلیس، فرانسه و آلمان بسیار تعیین کنندهاست، اما جایگاه «کاخ سفید» و اینکه از دوحزب حاکم در آمریکا، دمکراتها یا جمهوریخواهان سکاندار کاخ سفید و ریاست جمهوری باشند، دورنمای چهارسالهای از سیاست آمریکا را برای اسرائیلیها رقم میزند. بسیاری بر این باورند که رئیس دولت اسرائیل باید رأی اکثریت سازمان صهیونیستی «ایپک» در نیویورک را داشته باشد تا به این سمت برسد.
نتانیاهو اکنون از حمایت کامل حزب جمهوریخواه در آمریکا و رأس آن، «ترامپ» رئیس جمهور کنونی، برخوردار است. تا آنجا که «ترامپ» در سخنرانی خود در «کنست»، (مجلس)، ضمن تجلیل از عملکرد «نتانیاهو» او را برجستهترین فرد برای ریاست دولت اسرائیل نامید. او در سخنرانی خود در دیدار رسمی از تل آویو و در مجلس این کشور به صراحت گفت: «نتانیاهو» شایستهترین اسرائیلی است که من کلید مدیریت را نه تنها برای اسرائیل بلکه برای سراسر منطقه به او سپردهام!»
«نتانیاهو» که نماینده حزب لیکود در مجلس و با تجربهای به نسبت طولانی از سیاستمداری در داخل اسرائیل است، اکنون در رأس هرم قدرت این رژیم قرار دارد.
اغلب تحلیلگران سیاسی دیدار نتانیاهو با ترامپ در واشنگتن را اگر چه در صدر اخبار خود نداشتند، اما به جای نتانیاهو ترامپ درباره ایران سخن گفت. ترامپ در این سخنان به شیوه گفتاریاش هم هویج را نشان داد و هم چماق را! و در چند جمله کوتاه نیز بیان کرد که ما برای هر دو راه آمادهایم!
دیدار «نتانیاهو» با ترامپ در کاخ سفید نشان داد که «ترامپ» برای کشورهای خاورمیانه یک نگاه اصلی دارد و آن «چپاول» دلارهای نفتی آن هم با حجم بزرگ از جیب دولتهای عربی منطقه است. همانطور که ترامپ در سفر خود به منطقه و دیدار با دولت سعودی و امارات دلارهای نفتی آنها را در خورجین خود ریخت و رفت.
دیدار ترامپ با نتانیاهو در کاخ سفید از نگاه رسانههای خبری آمریکا، بیشتر تعارف بود تا خبری جدید و یا راه کار مشخص برای عبور از خاورمیانه بحران زده. «نتانیاهو» نیز از نگاه نویسنده محک، یک سیاستمدار سوخته است که تاریخ مصرف او هم برای اسرائیلیها و به ویژه در نهاد حائز اهمیت در نیویورک، یعنی«ایپک» سازمان صهیونیستی در آمریکا، مهرهایی است که دیگر ابتکار عمل جدیدی برای ادامه مدیریت در خاورمیانه ندارد.
شهروندان اسرائیلی نیز خواهان کنارهگیری او از قدرتاند. ترامپ در این مرحله نمیخواهد، «نتانیاهو» همچنان «مزاحم» او باشد. خاورمیانه اما همچنان در تلاطم باقی میماند و مهمترین بحران آن نسلکشی فلسطینیان است که همچنان از سوی دولت و ارتش اسرائیل ادامه دارد. در شرایط کنونی همچون گذشته در منطقه به ویژه در اسرائیل و همچنین در اروپا و آمریکا دولتمردان و سیاستمداران در حالت انتظار به سر میبرند.
آن هم در حالی که «ترامپ» در بحرانی به نام «ونزوئلا» و «مادورو» گرفتار شده است. محاصره نظامی «ونزوئلا» و مصادره نفت دولت ونزوئلا از سوی ارتش آمریکا به دستور ترامپ، اگرچه شوک خبری شد اما تا اینجا هیچ تغییر اساسی ایجاد نکرده است و «ترامپ» در انتظار است که تابآوری «مادورو» رئیس دولت «ونزوئلا» تا کجا و چه مدت ادامهدار میشود. «ترامپ» بار دیگر در افکار عمومی جهان و به خصوص در داخل آمریکا نشان داده است که تنها «قلدری» را میفهمد و به اجرا میگذارد! بدون آن که عواقب آن را محاسبه دقیق کند!
