مهندسی تروریسم با پروژه آمریکایی احیای داعش در عراق
انتقال سازمانیافته عناصر داعش از اردوگاه الهول در سوریه به استان نینوا در عراق، با حمایت و پوشش آمریکایی، پرسشهای جدی درباره اهداف پنهان این اقدام برانگیخته است.
خلاصه خبر
گروه تحلیل بینالملل: درحالی که اردوگاه الهول در سوریه به یک بنبست انسانی بدل شده است، شواهد میدانی و تحلیلهای راهبردی حکایت از یک «پروژه مهندسیشده» توسط ایالاتمتحده دارد. انتقال هزاران نفر از افراطیترین عناصر تروریستی، تحت پوشش خانوادههای داعش، از شمال شرق سوریه به استان نینوا و بهویژه حومه موصل، فراتر از یک اقدام ساده برای بازگرداندن اتباع است.گزارشهای مرکز پژوهشهای «الهدف» و تحلیلگران عراقی مانند «عباس العرداوی» و «صباح العکیلی»، این اقدام را بخشی از یک راهبرد کلان برای ایجاد «کمربند ناامنی هدایتشده» در مناطق سنینشین عراق میدانند؛ راهبردی که میتواند زمینه را برای بازگشت داعش تحت نظارت غیرمستقیم واشنگتن فراهم کند.نقش محوری آمریکا: انتقال تحتنظارت و فشار سیاسیبرخلاف ادعاهای بشردوستانه، نقش ایالاتمتحده در تخلیه اردوگاه الهول و انتقال عناصر به عراق، عملیاتی و آمرانه است:اهرم فشار بر بغداد: واشنگتن با بهرهگیری از نفوذ خود بر سیستم بانکی و حمایتهای نظامی، بغىاى را وادار کرده تا با وجود مخالفتهای شدید نهادهای اطلاعاتی داخلی، پذیرای افرادی شود که سالها در افراطیترین محیط (الهول) آموزش دیدهاند.پشتیبانی لجستیک و اطلاعاتی: بر اساس گزارشهای میدانی خبرگزاری سانا و فرماندهی عملیات حشد الشعبی، انتقال این عناصر با اسکورت سنگین هوایی انجام میگیرد. بالگردهای ائتلاف موسوم به ضد داعش به رهبری آمریکا، روند جابهجایی از اردوگاه الهولِ تحت کنترل نیروهای دموکراتیک سوریه (قسد) به عمق بیابانهای غربی عراق را پشتیبانی و هدایت میکنند؛ اقدامی که به باور تحلیلگران، بخشی از پروژه بازسازی هستههای تروریستی و مدیریت هدفمند ناامنی در مناطق مرزی است.
استقرار عمدی در نینوا و موصل: چرا مناطق سنینشین؟یکی از چالشبرانگیزترین بخشهای این گزارشها، تمرکز انتقالها بر استان نینوا و مرکز آن، موصل است. این انتخاب تصادفی نیست و اهداف چندگانهای را دنبال میکند:الف) بازتولید بحران هویت: موصل که زخمخوردهترین شهر از اشغال داعش است، اکنون میزبان کسانی میشود که مروجان همان تفکر بودهاند. این اقدام عمداً به شکافهای اجتماعی دامن میزند و صلح محلی را ناممکن میسازد.ب) ایجاد پایگاه اجتماعی اجباری: با اسکان خانوادههای داعش در حومه مناطق سنینشین، واشنگتن به دنبال ایجاد یک «اقلیت وابسته» است که بهدلیل طرد شدن از سوی جامعه، چارهای جز همکاری با پروژههای امنیتی آمریکا و بقایای داعش برای حفظ جان خود ندارند.ج) تضعیف نفوذ حاکمیت و تثبیت اشغالگری: استقرار این عناصر در استانهای سنینشین، بهصورت سیستماتیک به تشدید تنشها و بحرانهای اجتماعی میان این مناطق و دولت مرکزی میانجامد. این شکافهای امنیتی و سیاسی، اقتدار بغداد در شمال و غرب عراق را با چالش مواجه کرده و در نهایت به تضعیف حاکمیت ملی منجر میشود. دقیقاً در همین نقطه است که واشنگتن از این وضعیت بهعنوان «اهرم راهبردی» برای تداوم حضور نظامی خود در عراق بهره میگیرد. در سطحی کلانتر، استمرار این تنشها میتواند بار دیگر زمزمه تشکیل اقلیم سنی یا همان پروژه تقسیم عراق به سه واحد سیاسی را احیا کند.
پیشینه کمکهای آمریکا به انتقال تروریستهااین نخستین بار نیست که ردپای واشنگتن در جابهجایی عناصر داعش دیده میشود. پیش از این نیز گزارشهای مستندی در اینباره منتشر شده بود:سقوط موصل در ۲۰۱۴: بسیاری از تحلیلگران استراتژیک عراق نظیر «عدنان الکنانی» و حتی چهرههای نظامی غربی همچون «مایکل فلین» رئیس سابق آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا (DIA)، تأکید میکنند حرکت کاروانهای داعش در سال ۲۰۱۴ تحت رصد ماهوارهای ائتلاف، نشاندهنده یک "چراغ سبز" یا دستکم راهبرد "مدیریت ناامنی" بوده است تا موازنه قدرت در بغداد و دمشق تغییر کند.فرار از باغوز و غویران: در مقاطع حساس نبرد، مراجعی نظیر کمیته امنیت و دفاع پارلمان عراق و فرماندهان میدانی حشد الشعبی، بارها مستنداتی از جابهجایی فرماندهان ارشد داعش توسط بالگردهای ائتلاف ارائه دادند. این گزارشها که توسط خبرگزاریهایی مانند السومریه و سانا نیز منتشر شده، حاکی از آن بود که این پروازها عمدتاً در مناطق بیابانی الانبار و صلاحالدین انجام شده تا با نجات هستههای مرکزی، موازنه قوا در میدان نبرد حفظ شود.پروژه «درهای باز» در الهول: آمریکا با جلوگیری از محاکمه عناصر بینالمللی داعش در سوریه، عملاً الهول را بهعنوان یک «ذخیره استراتژیک» برای روزهای مبادا حفظ کرده و اکنون در حال آزادسازی این ذخیره در خاک عراق است.
تحلیل پیامدها: احیای داعش تحتالحمایهاستقرار دوباره عناصر الهول در عراق، ریسکهای امنیتی را به سطح هشدار «قرمز» رسانده است:تشکیل «داعش نوین»: عناصر بازگشتی، دیگر یک گروه چریکی ساده نیستند. آنها تجربیات سالها نبرد با ارتشهای مختلف را دارند و حمایتهای پنهان لجستیکی آمریکا میتواند این افراد را به سرعت به یک نیروی عملیاتی تبدیل کند.بیثباتسازی مرز سوریه و عراق: با انتقال این عناصر به نینوا، عملاً کریدور مرزی میان دو کشور به یک منطقه تحت نفوذ هستههای داعش تبدیل میشود.جنگ مذهبی و فرقهگرایی: استقرار عمدی این افراد در مناطق سنی، تلاشی برای احیای دوقطبیهای فرقهگرا در عراق است.اگرچه تلاش آمریکا برای تبدیل نینوا به حیاط خلوتِ داعش، بدون پاسخ نخواهد ماند. فرماندهی حشدالشعبی و گروههای مقاومت با رصد دقیق جابهجاییهای هوایی ائتلاف، راهبرد «سد دفاعی نفوذناپذیر» را در دستور کار قرار دادهاند. نگاه راهبردی به آینده: بازگشت به سناریوی مدیریت بحراناستراتژی آمریکا در سال ۲۰۲۵ از «جنگ با تروریسم» به «مدیریت تروریسم» تغییر یافته است. واشنگتن با انتقال عناصر الهول، در حال ایجاد یک «توازن وحشت» در عراق است.اگر دولت عراق به سمت استقلال کامل و خروج نیروهای آمریکایی حرکت کند، هستههای مستقر در نینوا و موصل بلافاصله فعال شده و موجی از عملیاتهای انتحاری و ناامنی را به راه میاندازند تا نیاز به حضور آمریکا را دوباره تداوم بخشند.
نتیجهگیری نهاییگزارشهای یکسال اخیر پس از سقوط دمشق تاکنون نشان میدهد انتقال اتباع از اردوگاه الهول به عراق، نه یک فرآیند داوطلبانه یا بشردوستانه، بلکه یک عملیات پیچیده اطلاعاتی-نظامی توسط ایالاتمتحده است. استقرار عمدی این افراد در قلب مناطق سنینشین مانند موصل، با هدف بازسازی ساختار تشکیلاتی داعش و ایجاد یک کانون بحران دائمی صورت میگیرد. این اقدام، امنیت عراق را به سالهای سیاه ۲۰۱۴ بازمیگرداند و نشاندهنده این واقعیت تلخ است که از نظر واشنگتن، داعش تا زمانیکه در خدمت منافع ژئوپلیتیک آمریکا باشد، یک ابزار کارآمد است، نه یک دشمن برای نابودی.
با دنبال کردن صفحه تحلیل بینالملل، از بهروزترین تحلیلها در حوزه سیاست خارجی و روابط بینالملل، با خبر شوید.#الهول#داعش#حشد_الشعبی#عراق#سوریه#آمریکا#ایالات_متحده
13:49 - 10 دی 1404
نظرات کاربران








