ذبیحالله مجاهد، سخنگوی رژیم طالبان، چهارشنبه ۱۰ دی ادعا کرد که تعداد نیروهای ارتش این گروه به ۱۸۱ هزار و ۸۴ نفر و شمار نیروهای پلیس این رژیم به ۱۰۰ هزار و ۳۰۰ نفر رسیده است و تمام این نیروها تحت آموزشهای نظامی لازم قرار گرفتهاند.
او در حسابش در شبکه اجتماعی ایکس نوشت که نیروهای پلیس در بخشهای امنیتی، جنایی، مرزی، لجستیک و سایر بخشها آموزش دیدهاند، اما اعلام نکرد تعداد نیروهای استخبارات (اطلاعات) رژیم طالبان که شماری آنها نیروهای انتحاریاند، چند نفر است. با وجود این، رسیدن تعداد نیروهای ارتش و پلیس طالبان به بیش از ۲۸۰ هزار نفر همچنان مبالغهآمیز به نظر میرسد، زیرا ظرفیت پایگاهها و قرارگاههای طالبان اینقدر نیست که بتوانند ظرف چهار سال و نیمی که از حاکمیت مجددشان بر افغانستان میگذرد، این تعداد نیرو را آموزش داده باشند.
از طرفی بخش بزرگی از نیروهای طالبان که در دوران نظام جمهوریت با آن مبارزه میکردند، هم آموزش نظامی ندیده بودند و با به دست آوردن یک سلاح، یا زمانی که طالبان سلاحی در اختیارشان میگذاشتند، به میدانهای جنگ فرستاده میشدند. شمار افرادی که سواد خواندن و نوشتن نداشتند، نیز زیاد بود، با این حال اینک طالبان در آخرین روزهای سال ۲۰۲۵، ادعای داشتن این تعداد نیروی آموزشدیده را مطرح کردهاند.
در دوران نظام جمهوریت، ادعا میشد که شمار نیروهای ارتش و پلیس افغانستان به حدود ۳۰۰ هزار نفر رسیده است. این در حالی بود که بخش عمدهای از این نیروها آموزشهای نظامی را در پایگاههای نظامی و مراکز آموزشی پلیس و ارتش سپری کرده بودند. با این حال در آن زمان نیز بخشی از این افراد تنها روی کاغذ وجود داشتند که به آنها «سرباز خیالی» گفته میشد. در ماههای آخر نظام جمهوریت، هم بخشی از نظامیان حکومتی به دلیل پیشروی طالبان، پستهای خود را ترک کردند که این موضوع نگرانیهای جدی ایجاد کرد.
رسیدن شمار نیروهای نظامی به رقم ۳۰۰ هزار نفر در دوران جمهوریت، هرچند شماری از آنها خیالی بودند، هزینههای سنگینی هم در پی داشت و این آمریکا و ناتو بودند که هزینه آموزش، تدارکات و پرداخت حقوق آنان را تامین میکردند.
اینک رژیم طالبان به دلیل تحریمهای آمریکا و غرب، در وضعیتی است که هیچ کشوری حاضر نیست به طور مستقیم از نظر مالی، نظامی و لجستیکی از آنها حمایت کند. از این رو، داشتن نیروی ارتش و پلیس بیش از ۲۸۰ هزار نفری اغراقآمیز به نظر میرسد.
رژیم طالبان در حالی چنین ادعایی را مطرح میکند که ملا هبتالله آخندزاده، رهبر طالبان، چند ماه پیش به دلیل کمبود بودجه، دستور داد ۲۰ درصد نیروهای اداری وزارتهای دفاع، داخله و سازمان استخبارات تعدیل شوند. طالبان هم ابتدا افرادی را که در دوران جنگ با حکومت پیشین افغانستان سابقه همکاری با این گروه را نداشتند، از کار برکنار کردند و سپس به سراغ نیروهایی رفتند که مدتزمان عضویتشان در این گروه کمتر از بقیه بود.
تمایل مردم هم برای پیوستن به صفوف ارتش و پلیس طالبان اندک است، زیرا این گروه در دوران جنگ با حکومت پیشین افغانستان، برای هدف قرار دادن نظامیان آمریکایی، ناتو و همپیمانان افغان آنها حملات انفجاری، انتحاری و مسلحانه انجام میداد که بخشی از این عملیاتها در مناطق مسکونی اجرا میشد.
البته چهار سال و نیم گذشته شماری از شهروندان افغانستان به دلیل فقر و گرسنگی، ناچار شدند برای استخدام به وزارت دفاع و داخله طالبان بپیوندند، اما شمار این افراد زیاد نیست.
رژیم طالبان پس از امضای توافقنامه دوحه با آمریکا در فوریه ۲۰۲۰ و در ادامه جنگ و خشونت در افغانستان، روی کار آمد و هیچ اعتقادی به برگزاری انتخابات و سهیم کردن مردم در انتخاب سرنوشت سیاسیشان ندارد. بحران مشروعیت داخلی و بینالمللی طالبان نیز سبب شده است که مردم افغانستان حکومت طالبان را مشروع و قانونی ندانند و به همین دلیل برای پیوستن به ساختارهای دفاعی و امنیتی این گروه هم تمایلی نداشته باشند.
