طعمه مرگآفرین مذاکره
آنچه امروز با عنوان «مذاکره» در حال بازتولید در فضای سیاسی و رسانهای است، نه یک ابتکار دیپلماتیک صادقانه، بلکه مقدمه و پیششرط حملهای بهمراتب بزرگتر، سهمگینتر و پیچیدهتر از جنگ ۱۲روزه خواهد بود.
خلاصه خبر
این حملهای که در حجم، شدت، گستره جغرافیایی، نوع تسلیحات، میزان تخریب زیرساختی، عملیات ترور و کشتار انسانی هیچ نسبتی با درگیریهای پیشین نخواهد داشت.تجربه تاریخی آمریکا و اسرائیل نشان داده است که هیچ جنگ بزرگی بدون یک «فاز فریب» آغاز نشده؛ فازی که مأموریت آن نه کاهش تنش، بلکه بیحسسازی، زمانخری، شناسایی ضعفها، شکستن انسجام داخلی و ایجاد دوگانگی در محاسبات طرف مقابل است.در این چارچوب، «گشودن یک روزنه کوچک به نام مذاکره» دقیقاً همان طعمهای است که برای فعالسازی تله طراحی شده؛ طعمهای که با واژههای جذاب، وعدههای مبهم و ژستهای دیپلماتیک تزئین میشود، اما در عمق خود چیزی جز فریب راهبردی نیست.
طعمه مرگ!
خطر اصلی آنجاست که الیگارشی اقتصادی ـ سیاسی و بخشهایی از دولت و بیرون از دولت، با ولع بقا، سود و فرار از هزینههای تقابل واقعی، آماده بلعیدن این طعمه مرگ هستند. این طیف، مذاکره را نه بهمثابه ابزار ملی، بلکه بهعنوان مسکن موقت برای حفظ موقعیت خود میبیند؛ حتی اگر بهای آن، تضعیف قدرت بازدارندگی و باز کردن درهای کشور به روی سناریوی جنگ بعدی باشد.اگر ایران در دام این تله مرگ بیفتد، پیامد آن نه «کاهش تهدید»، بلکه فراخواندن بلا بهصورت برنامهریزیشده خواهد بود؛ چرا که طرف مقابل، پس از اطمینان از تخلیه نسبی ظرفیتهای دفاعی، اختلافات داخلی و اختلال در محاسبات تصمیمگیران، ضربه نهایی را در زمانی و با ابعادی وارد میکند که امکان پاسخ مؤثر به حداقل رسیده باشد.
این حرفها از روی هیجان نیست
این همان فریب بزرگ است:مذاکرهای که نقش «پیشدرآمد جنگ» را بازی میکند، نه جایگزین آن.لبخندی دیپلماتیک که پشت آن، نقشهای برای جنگی ویرانگرتر پنهان شده است.این هشدار را باید جدی گرفت و به یاد سپرد.نه از سر هیجان، بلکه بر اساس الگوی تکرارشونده رفتار آمریکا و اسرائیل در دهههای گذشته.نادیدهگرفتن این الگو، نه سادهانگاری، بلکه خطای راهبردی پرهزینه خواهد بود.این هشدار را امروز، به یادگار داشته باشید.#فریب_بزرگ#مذاکره#طعمه#تله_مرگ#جنگ_بعدی#جنگ_۱۲_روزه#آمریکا#اسرائیل
16:07 - 10 دی 1404
نظرات کاربران








