یک نوزاد، جاذبه توریستی روستای ایتالیایی شد
در روستایی کوچک در ایتالیا که سالها رو به فراموشی رفته بود، خبری تازه باعث افزایش توجه گردشگران و رسانهها شده است.
خلاصه خبر
گروه فرهنگ خبرگزای فارس: یک روستای باستانی در ایتالیا پس از سالها دوباره میزبان گردشگران شده است؛ نه بهدلیل جاذبههای تاریخیاش، بلکه بهخاطر «لارا»، نخستین نوزادی که پس از ۳۰ سال در این روستا به دنیا آمده است. مادر لارا میگوید «افرادی که حتی نمیدانستند این روستا وجود دارد، فقط به این دلیل که درباره لارا شنیده بودند، به اینجا آمدهاند.» تولد لارا جمعیت این روستا را به ۲۰ نفر رساند. روزنامه گاردین درباره آن گفته «تعداد گربهها همچنان بسیار بیشتر از جمعیت انسانها در این روستاست.» طبق آمار رسمی ISTAT (مؤسسه آمار ملی ایتالیا) شمار تولدها در ایتالیا در سال ۲۰۲۴ به ۳۷۰ هزار نوزاد رسید که پایینترین سطح ثبتشده از زمان اتحاد این کشور در سال ۱۸۶۱ است. این رقم با کاهش ۲.۶ درصدی نسبت به سال قبل، شانزدهمین سال پیاپی افت تولد را نشان میدهد و نرخ باروری را به ۱.۱۸ فرزند به ازای هر زن رسانده است.
جوزپینا پیروتزی، شهردار محلی این منطقه، میگوید این روستا از کاهش شدید جمعیت رنج میبرد که با از دست دادن بسیاری از سالمندان، بدون هیچ گونه جابجایی نسلی، تشدید شده است و ورود لارا نمادی از امید است. پِروزی که چند خانه آن طرفتر از لارای کوچک زندگی میکند، نیز در مصاحبه با رسانهها گفته است «از ترابوکو ۴۲ساله و شریک زندگیاش، پائولو بوسی ۵۶ ساله، برای تشکیل خانواده و تولد لارا سپاسگزار است» و امیدوار است که این موضوع الهامبخش دیگران برای انجام همین کار باشد.
در جهان امروز، در کنار عوامل اقتصادی، نوعی فرهنگ تازه در حال گسترش است که فرزندآوری را نه یک ضرورت اجتماعی، بلکه انتخابی پرهزینه و حتی نامطلوب میبیند. آنتیناتالیسم یا تولدستیزی، یکی از نمودهای فکری این فضاست؛ دیدگاهی که تولد انسان جدید را بهدلیل گریزناپذیری رنج در زندگی، غیراخلاقی تلقی میکند. این نگاه، همراه با فردگرایی و نگرانی از آینده، به کاهش تمایل به فرزندآوری در بسیاری از جوامع دامن زده است.
دیوید بناتار، رئیس رشته فلسفه دانشگاه کیپ تاون، در آفریقای جنوبی، معتقد است زندگی آنقدر بد است که ارزش زنده بودن ندارد و بهترین کاری که بشریت میتواند کند این است که به تولید مثل پایان دهد تا نسل انسان از سطح کره زمین به کلی محو شود. او در کتاب خود به نام «هرگز نبودن، بهتر است» مینویسد متولد شدن یک بدشانسی وحشتناک است. اما محمدسعیدیآریا، کارشناس مذهبی، این نتیجهگیری را محصول نگاهی پوچگرایانه و جداشده از معنا میداند، نگاهی که رنج را میبیند اما ثمره آن را حذف میکند و میگوید رنج جزء جداییناپذیر زندگی معنادار است؛ همانگونه که کار، مسئولیت و محبت بدون زحمت معنا ندارد. وقتی خدا و معنا از زندگی کنار گذاشته میشود، پیوند میان زحمت و نتیجه قطع میشود و انسان به این نتیجه میرسد که «نبودن بهتر از بودن است»؛ نتیجهای که نه کشف فلسفی، بلکه پیامد مستقیم بیخدایی و پوچگرایی است.
16:20 - 10 دی 1404
نظرات کاربران








