سعید رجبی فروتن: کمترین تاثیر کاهش اعتبارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در قانون بودجه سال آینده، در عدم حمایت از تولیدات فرهنگی و هنری خود را نشان خواهد داد.
کاستن از بودجه بزرگترین دستگاه سیاستگذار و حمایتی کشور در بخش فرهنگ و هنر، معنایی جز این ندارد که تولیدات بخش خصوصی آن هم در تنگنای اقتصادی موجود، کم شمار خواهد بود و حمایتهای دولتی سیر نزولی به خود خواهد گرفت.
کاهش تولیدات بخش خصوصی یعنی فرصتهای کمتر اشتغال برای عوامل هنری و فنی، محروم ماندن از تسهیلات حمایتی و در مجموع کوچکتر شدن سفره همه کسانی که در عرصه فرهنگ و هنر ایران ارتزاق میکنند.
تولیدات اختصاصی نهادهای حکومتی هر قدر هم زیاد و پرشمار باشد، نمیتواند جای خالی اندیشهها و سلایق متنوع و متکثر هنرمندان مستقل را پرکند.
اگر جز این بود رسانه بزرگ صداوسیما و دهها شبکه آن میتوانستند همه نیازها و مصارف هنری و رسانهای مخاطب را تامین کنند تا نیازی به رسانههای دیگری نباشد اما در واقعیت در کنار تلویزیون، سکوهای متعددی در کار تولید سریال و انواع برنامههای سرگرم کننده هستند تا مخاطب از رسانههای داخلی گریزان نشوند و نیاز خود را در سبد آثار داخلی جستجو کنند.
در حال حاضر دهها هزار نفر در زنجیره تولید تا پخش و انتشار محتواهای دیداری و شنیداری فعالیت میکنند. تشکلهای تخصصی به عنوان رابط و واسط بین دولت و فعالان فرهنگی و هنری هشدارهای لازم را در زمینه بیتوجهی به تضعیف نقش حمایتگری وزارت ارشاد دادهاند اما ظاهراً نهادهای پرقدرت و ذینفوذ در جذب بودجه و اعتبار موفقیت بیشتری داشتهاند.
به این خاطر وزارت ارشاد به عنوان حامی هنرهای تئاتر، تجسمی، موسیقی، سینما و بازیهای رایانهای باید توانایی مالی لازم را برای سنگین کردن کفه تولیدات غیردولتی داشته باشد و بستر آزادی خلاقیت و چندصدایی را در عرصه فرهنگ و هنر فراهم کند.
این کارشناس فرهنگی در ادامه یادداشت خود آورده است: از سوی دیگر با گذشت چند دهه از راهاندازی مجتمعهای فرهنگی و هنری ادارات ارشاد در سراسر کشور، بازسازی و تجهیز مجدد آنها برای اجراهای صحنهای اعم از موسیقی و نمایش، نمایشگاههای تجسمی و برگزاری جشنوارهها و رویدادهای متنوع فرهنگی ضرورتی حیاتی به شمار میرود و باید در قالب یک پروژه ملی مانع از فرسودگی و استهلاک سرمایهگذاریهای صورت گرفته شد.
رد کلیات بودجه از سوی کمیسیون تلفیق مجلس، فرصتی است تا مقامات برنامهریز به گونهای عمل کنند تا مانع از گسترش بیکاری در جامعه بزرگ فرهنگ و هنر کشور به خاطر نبود تسهیلات مالی و توقف حمایتهای دولتی در قالب عقد مشارکت، پرداختهای بلاعوض، اهدای جوایز نفیس، پوششهای بیمهای و نظایر آن شود.
