ستار هاشمی، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات ایران می‌گوید فیلترینگ اینترنت در ایران به یک «مسئله ضد امنیتی» تبدیل شده است.

او همچنین گفته است: «کیفیت اینترنت آسیب دیده چرا که محدودسازی صرفا چند پلتفرم مطرح نیست.»

وزیر ارتباطات که در جمع گروهی از فعالان دانش‌بنیان صحبت می‌کرد گفته است که با محدود شدن بعضی از دسترسی‌ها، کیفیت کلی اینترنت در ایران کاهش یافته است.

او گفته است: «اینترنت برای کسب وکار‌ها مانند اکسیژن است ما باید شرایط را برگردانیم تا این شرکت‌ها بتوانند نفس بکشند و فعالیت کنند.»

آقای هاشمی در بخشی دیگر از اظهارات خود به تجارت پرسود فیلترشکن‌ها اشاره کرده است.

او گفت: «اقتصاد فیلترشکن فروش‌ها به بازار مکاره تبدیل شده است، و این منابعی که در این بازار صرف شده عددش از اعتبارات یک وزارتخانه بیشتر است.»

آقای هاشمی پیشتر آلودگی شبکه ارتباطی ایران را یکی از آسیب‌های استفاده از فیلترشکن‌ها عنوان کرده بود که «به شدت شبکه را دچار مشکل کرده است.»

در حالی که بسیاری در ایران خواهان استفاده از اینترنت آزاد هستند، رهبر جمهوری اسلامی بارها از مدیریت فضای مجازی در ایران انتقاد کرده است.

او در فروردین‌ماه ۱۴۰۰ در یک سخنرانی عمومی گفت «افتخار ندارد که ما می‌گوییم فضای مجازی کشور ما آزاد است و باید آن را مدیریت کرد.»

ایران به استناد گزارش سازمان‌های فعال در حوزه حقوق دیجیتال، یکی از پایین‌ترین رتبه‌ها را در شاخص آزادی اینترنت در جهان دارد.

اعمال فیلترینگ گسترده، نظارت دولتی و قطع ارتباطات در زمان بحران‌ها در این کشور از جمله دلایل این رتبه‌بندی منفی عنوان شده‌اند.

در شرایطی که دسترسی به اینترنت در ایران بیش از پیش محدود شده، برخی کاربران به‌دنبال جایگزین‌هایی مانند اینترنت ماهواره‌ای (مانند استارلینک) هستند.

به غیر از تجارت پرسود وی‌پی‌ان‌ها در ایران، اخیرا استفاده از اینترنت سفید هم خبرساز شد، خطوط تلفن همراهی که اینترنت بدون فیلتر دارد و اکنون در بازارهای ایران با قیمت «گزاف» معامله می‌شود.

موضوع اختصاص «سیم کارت‌های سفید» به طیف گسترده‌ای از مسئولان، مقام‌های دولتی و حتی فعالان رسانه‌ای خبرساز شده بود.

تابستان امسال تصویب آیین‌نامه‌ای در شورای عالی فضای مجازی ایران، بار دیگر نگرانی‌ها درباره اجرای سیاست «اینترنت طبقاتی» را افزایش داد؛ مدلی که دسترسی به اینترنت را برای برخی اقشار جامعه آزادتر و برای دیگران محدودتر تعریف می‌کند.

«اینترنت طبقاتی» به سیاستی اشاره دارد که در آن، سطح دسترسی کاربران به اینترنت بسته به شغل، وابستگی نهادی یا موقعیت اجتماعی‌شان تعیین می‌شود.

این سیاست از دید منتقدان، مغایر اصل برابری در دسترسی به اطلاعات است و می‌تواند ناقض حقوق شهروندی باشد. در مقابل، برخی از مسئولان و کارشناسان حامی این رویکرد، آن را ابزاری برای مدیریت تخصصی زیرساخت‌ها و حمایت از مشاغل حیاتی می‌دانند.