از ترامپ تا ممدانی؛ وقتی آمریکایی‌ها از سرمایه‌داری روی‌گردان شدند
در کمتر از یک سال، مردم آمریکا از انتخاب چهره‌ای شدیدا سرمایه‌دار به عنوان رئیس‌جمهوری، به سراغ شخصی با وعده‌هایی نزدیک به کمونیست‌ها را رفتند.
خلاصه خبر
از ترامپ تا ممدانی؛ وقتی آمریکایی‌ها از سرمایه‌داری روی‌گردان شدند
در کمتر از یک سال، مردم آمریکا از انتخاب چهره‌ای شدیدا سرمایه‌دار به عنوان رئیس‌جمهوری، به سراغ شخصی با وعده‌هایی نزدیک به کمونیست‌ها را رفتند.
گروه تحلیل بین‌الملل: نشستن زهران ممدانی بر صندلی شهرداری ثروتمندترین شهر جهان، واکنش‌های متعددی در پی داشت. برخی به مهاجر بودن او پرداختند و برخی دیگر به دینش تأکید کردند. اما مهم‌تر از این سوال که «ممدانی کیست»، این است که «چرا نیویورکی‌ها، شخصی مخالف جریان اصلی حاکمیت آمریکا و سرمایه‌داری را، انتخاب کردند؟
1. نیویورک، میزبان ثروتمندترین و فقیرترین آمریکایی‌ها
بر اساس نمودار زیر، میزان تولید ناخالص(GDP) نیویورک در سال 2024، حدود 2.3 تریلیون دلار بوده و این نمودار از دهه 90 میلادی تاکنون، روندی کاملا صعودی داشته است. اگر نیویورک یک کشور مستقل بود، با این حجم از GDP، رتبه هشتم اقتصاد جهان را به خود اختصاص می‌داد.
با وجود چنین قدرت اقتصادی بزرگی، یکی از وعده‌های ممدانی برای شهردار شدن، این بود که اتوبوس را رایگان خواهد کرد. سوال این است که چرا چنین وعده کوچکی که حتی در کشورهای توسعه‌نیافته هم جذاب نیست، توانست رأی مردم این شهر را به خود جلب کند؟
به گزارش نیویورک‌تایمز، دانشگاه کلمبیا در گزارشی به بررسی وضعیت فقر و محرومیت در شهر نیویورک پرداخت. طبق این گزارش، در سال 2023، نرخ فقر به 25 درصد رسیده است. یعنی در شهر نیویورک، از هر 4 نفر، 1 نفر فقیر است. این میزان تقریبا دو برابر میانگین نرخ فقر در آمریکاست.
جمعیت شهر نیویورک، بیش از 8 میلیون نفر است. طبق گزارش دانشگاه کلمبیا، بیش از 2 میلیون نفر فقیر هستند که 420 هزار نفر از آن‌ها را کودکان تشکیل می‌دهند و در تأمین حداقل‌های زندگی مثل غذا و دارو، دچار بحران هستند. این آمار تا سال جاری رو به رشد بود.
لازم به ذکر است که 6 میلیون دیگر، لزوماً زندگی مرفه ندارند و صرفاً می‌توان گفت که فقیر مطلق نیستند. ۵۸ درصد از نیویورکی‌ها، در خانواده‌هایی زندگی می‌کنند که درآمدشان زیر خط فقر است.
در کنار این جمعیت، بخش کوچکی از جامعه نیویورک، توسط میلیاردرها تشکیل می‌شود. نتیجه این اختلاف طبقاتی عجیب، در انتخابات شهرداری نمایان شد و مردم کسی را انتخاب کردند که وعده کاهش اجاره مسکن و راه‌اندازی فروشگاه‌های دولتی ارزان‌قیمت را می‌داد. ممدانی همچنین وعده داده بود که مالیات را برای ثروتمندان افزایش خواهد داد.
نیویورک به‌عنوان بزرگ‌ترین شهر اقتصادی دنیا، نماد اصلی سرمایه‌داری غربی است. اساس ایالات‌متحده در حوزه اقتصادی، بر نظریه‌های سرمایه‌داری و بازار آزاد بنا شده است. اما اکنون نیویورک به دست کسی افتاده که به قول ترامپ، «وعده‌های کمونیستی» می‌دهد.
آمریکا برای دهه‌ها، توان نظامی و اقتصادی خود شرکایش را برای یک هدف خرج کرد و آن جلوگیری از گسترش کمونیسم بود. اما حالا نیویورک شاهد جذب مردم به وعده‌هایی با ریشه‌های ضد سرمایه‌داری و نزدیک به کمونیسم است. این موضوع، زنگ خطر بزرگی را برای جریان سرمایه‌داری به صدا درآورد.
2. تحولات سیاسی، از انتخاب ترامپ تا انتخاب ممدانی
ممدانی در حالی شهردار نیویورک شد که جریان سرمایه‌داری، تمام تلاش خود را برای شهردار نشدن او به کار بست. به گزارش ان‌پی‌آر، ثروتمندان این شهر، 40 میلیون دلار برای کمپین «ضد ممدانی» هزینه کردند. اما درنهایت شکست خوردند.
کمتر از یک سال پیش، دونالد ترامپ به‌عنوان چهره‌ای جمهوری‌خواه و شدیداً سرمایه‌دار، رئیس‌جمهور آمریکا شد. اگر از رویکرد جریان شناسی سیاسی به این موضوع توجه کنیم، باید گفت که ممدانی نه‌تنها جمهوری‌خواه، بلکه حتی دموکرات هم نیست. او حتی در طیف ترقی‌خواه‌ها قرار نمی‌گیرد و در بهترین حالت، به‌عنوان یک سوسیال‌دموکرات تعریف می‌شود. به‌عبارتی‌دیگر، ممدانی یکی از دورترین چهره‌های سیاسی از طیف دولت حاکم در ایالات‌متحده است.
حرکت مردم آمریکا به سمت ممدانی، به‌نوعی رأی اعتراضی به حاکمیت بود. این تکه پازل را باید در کنار اعتراضات 7 میلیونی آمریکایی‌ها با شعار «نه به پادشاه» دید که چندی پیش در سراسر آمریکا شکل گرفت.
3. داستان مهاجران و بی‌خانمان‌ها
یکی از اقدامات ترامپ که در سطح جهانی سروصدای زیادی به پا کرد، اخراج مهاجران از ایالات‌متحده بود. این سیاست رئیس‌جمهور آمریکا که بر رویکرد سرمایه‌داری بنا شده، اعتراض‌های مختلفی را در پی داشت. ممدانی به‌عنوان چهره‌ای مهاجر شناخته می‌شود. انتخاب چنین شخصی در اوج رویکرد سرمایه‌داری دولت، نشانه‌ای دیگر از شکست‌های این رویکرد است.
در کنار این موضوع، باید به مسئله بی‌خانمان‌های آمریکا که جمعیت قابل‌توجهی دارند، پرداخت. ترامپ با همان رویکرد سرمایه‌داری، تصمیم گرفت برای اخراج بی‌خانمان‌ها، نه از پلیس فدرال، بلکه از گارد ملی استفاده کند. اما حالا در شهر نیویورک، مردم به سراغ کسی رفته‌اند که وعده کاهش اجاره‌بها و تأمین مسکن را به مردم و بی‌خانمان‌ها می‌دهد.
4. چه کسی ضد ترامپ‌تر است؟
شاید گمان کنید که رقیب ممدانی در انتخابات شهرداری نیویورک، چهره‌ای جمهوری‌خواه و از حامیان سیاست‌های ترامپ بود. اما «اندرو کومو»، رقیب اصلی ممدانی، چهره‌ای دموکرات با سوابق دیرینه در حوزه شهری بود. او حدود یک دهه بر صندلی فرمانداری نیویورک نشت و دادستانی این شهر در کنار وزارت مسکن و توسعه شهری، بخشی از کارنامه‌اش را تشکیل می‌دهد. کومو از چهره‌هایی بود که باسیاست‌های ترامپ همراه نبود و رئیس‌جمهور آمریکا از ناچاری از کومو حمایت کرد. به‌عبارتی‌دیگر، انتخابات شهرداری نیویورک، رقابت بر سر این بود که «چه کسی ضد ترامپ‌تر» و «ضد سرمایه‌داری‌تر» است.
5. صهیونیست‌ها و شهردار
شاید ممدانی سیاست‌مداری شدیدا حامی فلسطین یا ضد صهیونیسم نباشد. اما او حداقل در مقام بیان، مدعی شده بود که اگر شهردار نیویورک شود و نتانیاهو به این شهر سفر کند، او را طبق حکم دادگاه لاهه، دستگیر خواهد کرد.
در تاریخ ایالات‌متحده، رسیدن به یک پست حاکمیتی بدون حمایت مستقیم صهیونیست‌ها، عملا غیرممکن بود یا به‌ندرت رخ می‌داد. اما اکنون باوجودآنکه جریان سرمایه‌دار نزدیک به صهیونیسم از حامیان مالی و سیاسی رقیب ممدانی بود، نتوانست مانع رای آوری او شود. این موضوع، دلیلی دیگر بر شکاف سیاسی میان مردم عادی و حاکمان آمریکاست.
17:34 - 20 آبان 1404
نظرات کاربران
