به گزارش نیویورک‌تایمز، جرقه اصلی این موج جدید خشم، ترور کارلوس مانزو، شهردار محبوبی بود که به‌دلیل مواضع سرسختانه‌اش علیه کارتل‌ها و الگوبرداری از رئیس‌جمهور السالوادور، به «بوکله مکزیکی» شهرت یافته بود. معترضان با حمل بنرهایی یاد او را گرامی داشتند و او را قهرمانی ملی خواندند که قربانی تلاش برای ایجاد امنیت شد. دولت شینبائوم این تظاهرات را یک کمپین «پولی و سازمان‌یافته» از سوی مخالفان توصیف کرد؛ اما شرکت‌کنندگان در راهپیمایی، ناامنی، اخاذی و بی‌عدالتی را دلایل اصلی حضور خود عنوان کردند. (دنیای‌اقتصاد پیش از این در گزارش‌های «شورش نسل زد علیه فساد» که به پرو اختصاص داشت و در تاریخ سه‌شنبه ۱ مهرماه ۱۴۰۴ منتشر شد و نیز «مراکش در آتش» در ۱۲ مهرماه ۱۴۰۴ به نمونه‌ای از تظاهرات نسل زد اشاره کرده بود.)
درگیری‌ها در پایتخت زمانی به اوج رسید که معترضان تلاش کردند موانع فلزی اطراف کاخ ملی را تخریب کنند. پلیس با استفاده از گاز اشک‌آور به مقابله با معترضان پرداخت. به گفته مقامات، در این خشونت‌ها حدود ۱۰۰افسر پلیس مجروح و ۲۰نفر از معترضان دستگیر شدند. با وجود محبوبیت نسبی رئیس‌جمهور، این رویدادها نشانه آشکاری از سرخوردگی عمیق و گسترده در جامعه مکزیک است؛ جامعه‌ای که احساس می‌کند با وجود وعده‌ها، همچنان در چنگال قدرتمند خشونت و فساد گرفتار است.
