به گزارش ایسنا، صنعت شناورسازی در جهان یکی از پایه‌های راهبردی اقتصاد دریا محور به شمار می‌رود؛ صنعتی که کشورها برای توسعه تجارت دریایی، حمل‌ونقل ایمن، بهره‌گیری از منابع دریایی و حضور مؤثر در بازارهای منطقه‌ای و بین‌المللی ناگزیر از سرمایه‌گذاری در آن هستند.
در سال‌های اخیر برخی شرکت‌های ایرانی نیز با تکیه بر توان مهندسی داخلی، اقدام به طراحی و ساخت انواع شناورهای کوچک و خدماتی کرده‌اند، اما نبود بازار داخلی پایدار، ناهماهنگی در استانداردها و فقدان نگاه یکپارچه به زنجیره اقتصاد دریایی باعث شده بسیاری از این محصولات، با وجود توان فنی قابل قبول، خریداری در داخل کشور نداشته باشند. این شکاف میان توان تولید و تقاضا، اکنون به یکی از چالش‌های اصلی صنعت دریایی ایران تبدیل شده و ضرورت بازنگری در سیاست‌های ملی، توسعه فناوری و ساماندهی بازار را بیش از گذشته آشکار می‌کند.
در همین زمینه، دکتر مهدی خراسانچی، دبیر برنامه ملی توسعه اقتصاد دریا محور در گفت‌وگو با ایسنا به تبیین رویکردهای تازه این برنامه و ضرورت تمرکز بر ساخت شناورهای کوچک و متوسط پرداخته است.
دکتر مهدی خراسانچی در گفت‌وگو با ایسنا در پاسخ به این سؤال که شرکت‌های فعال در حوزه شناورسازی چگونه در حمایت برنامه ملی توسعه اقتصاد دریا محور قرار می‌گیرند، گفت: اولویت ما طراحی و ساخت شناورهای کوچک و متوسط سایز است.
وی با بیان اینکه از نظر من ساخت شناورهای اقیانوس‌پیما مسیر مناسبی برای ما نیست، تصریح کرد: هیچ‌یک از Shipyardها (کارخانه‌ها/کارگاه‌های کشتی‌سازی) در مقیاس‌های بزرگ، متوسط و کوچک، با یکدیگر یا با سایر بخش‌ها دچار موازی‌کاری نیستند.
خراسانچی ادامه داد: یک کشور زمانی در صنعت کشتی‌سازی موفق محسوب می‌شود که بخش قابل توجهی از زنجیره ساخت را در اختیار داشته باشد یا به آن دسترسی پیدا کند. وقتی قرار است یک تانکر ساخته شود، نیاز به موتورهایی با قدرت ۱۷ تا ۱۸ هزار اسب وجود دارد؛ چنین موتورهایی را نمی‌توان به کشور وارد کرد و تولید آنها نیز برای تیراژ محدود، توجیه اقتصادی ندارد.
به گفته وی در دنیا تنها دو تا سه شرکت هستند که این نوع موتور را تولید می‌کنند.
دبیر برنامه ملی اقتصاد دریا محور معاونت علمی ریاست‌جمهوری با تاکید بر اینکه بازار بزرگ ما در ایران بازار شناورهای کوچک سایز است، خاطر نشان کرد: طبق آمارها در یک دهه گذشته حدود ۱۰ هزار موتور در بازه ۶۰۰ تا ۱۴۰۰ اسب بخار وارد ایران شده است که در این حجم تقاضا، توجیه ایجاد تمرکز و سرمایه‌گذاری در این بخش را دارد، اما برای نیاز سالانه چند دستگاه موتور بزرگ، چنین توجیهی وجود ندارد.
خراسانچی با تاکید بر اینکه از این رو تمرکز ما بر ساخت شناورهای کوچک سایز است، یادآور شد: نیاز ما بر ساخت لنج‌ها است؛ ما به لنج‌های خود می‌گوییم «نیسان آبی» دریا؛ چون هیچ بهره‌وری در مصرف انرژی ندارند. وقتی از سازنده می‌پرسیم شناور شانزدهمی که می‌سازی چه تفاوتی با شناور اول دارد، پاسخ می‌دهد: هیچ. حتی سفارش‌دهنده به سازنده می‌گوید موتور بزرگ‌تر بگذار تا سهمیه سوخت بیشتری دریافت کند. با این رویکرد، نمی‌توان انتظار ایجاد بازار در کشورهای حوزه خلیج فارس داشت؛ چرا که در این کشورها، سوخت ترجیحی ندارند.
وی تأکید کرد: به عنوان مثال شناورسازهای کشوری مانند ترکیه شناورهای کوچک در استاندارهای اروپا برای پشتیبانی مزارع ماهی، تاکسی دریایی، خدمات مزارع بادی یا حتی گشت‌های ساحلی را می‌سازند و این توانمندی در ایران وجود دارد، اما نیازمند ارتقای فناوری هستیم.
خراسانچی با اشاره به ضرورت توجه به تولید شناورهای الکتریکی، اظهار کرد: در سال ۲۰۲۳، سهم شناورهای LNGسوز موجود در دنیا پنج درصد بود، اما در سبد سفارش جهانی، این سهم به حدود ۳۵ درصد رسیده است. این نشان می‌دهد که کشتی‌داران جهان فهمیده‌اند که باید به سمت سوخت‌های جایگزین، سوخت‌های پاک‌تر و سازگارتر با مقررات سختگیرانه محیط زیستی حرکت کنند. شناورهای الکتریکی نیز یکی از گزینه‌های جدی آینده هستند.
انتهای پیام
