اتوبوس گمشده مرز میان واقعیت و سینما
اتوبوس گمشده، یک تریلر سینمایی محصول سال ۲۰۲۵ آمریکا بر اساس داستانی واقعی از یکی از مهیب‌ترین آتش‌سوزی‌های جنگلی ایالت کالیفرنیای آمریکا در سال ۲۰۱۸ است.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
حمیدرضا کاظمی‌پور
اتوبوس گمشده، یک تریلر سینمایی محصول سال ۲۰۲۵ آمریکا بر اساس داستانی واقعی از یکی از مهیب‌ترین آتش‌سوزی‌های جنگلی ایالت کالیفرنیای آمریکا در سال ۲۰۱۸ است.
اساسا نکته مهم و قابل توجه قبل از پرداختن به ساختار و محتوای اثر، واقعی‌بودن داستان فیلم است که این امر اگرچه جذابیت‌هایی با خود به همراه دارد، اما دست نویسنده و فیلم‌ساز را نیز تا حدود زیادی بسته نگه می‌دارد؛ چراکه فیلم‌ساز دیگر نمی‌تواند چندان دخل و تصرفی در ماجرا به عمل آورد و بی‌شک باید به قصه اصلی فیلم وفادار بماند.
البته توجه داشته باشیم که قصه گم‌شدن یک اتوبوس پر از دانش‌آموز در دل یک آتش‌سوزی مهیب، به اندازه کافی از بار دراماتیک بالایی برخوردار است و اگر نویسنده بتواند یک روایت درست از ماجرا ارائه دهد، فیلم‌نامه دیگر چندان به شاخ و برگ اضافی نیاز ندارد.
مهم‌ترین نکته در اتوبوس گمشده بی‌شک روایت مستندگونه فیلم است که کارگردان تا حد بسیار زیادی توانسته است این باورپذیری از فضا و موقعیت فیلم را بهخوبی در مخاطب ایجاد کند، به گونه‌ای که انگار تماشاگر شاهد یک بازسازی سینمایی نیست.
حرکت دوربین (مشاهده‌محور)، اندازه نماها، ریتم و ضرباهنگ تدوین به‌ویژه از یک‌سوم ابتدایی فیلم به بعد به اندازه‌ای است که عمق بحران را برای مخاطب به تصویر بکشد و او را با خود همراه کند.
این باورپذیری در حرکت دوربین، در بازی بازیگران فیلم نیز بهخوبی مشهود است. به گونه‌ای که در لحظاتی از فیلم به‌ویژه در سکانس‌های تلاش آتش‌نشانان و مسئولین شهری برای مهارکردن آتش، مخاطب به کل فراموش می‌کند که با یک اثر سینمایی روبه‌روست و انگار که وقایع را به شکل کاملا مستند دنبال می‌کند و بی‌شک این بزرگ‌ترین برگ برنده فیلم اتوبوس گمشده است. اگرچه فیلم مقدمه‌اش کمی طولانی‌تر از حد معمول است و کمی دیر موتورش روشن می‌شود.
بدون تردید سکانس متوقف‌شدن اتوبوس و محبوس‌بودن دانش‌آموزان در جاده‌ای میان آتش یکی از نقاط عطف و باشکوه این فیلم است؛ سکانسی که فیلم‌ساز بهخوبی توانسته ضمن اینکه نفس‌ها را در سینه حبس و سکوتی مهیب ایجاد کند، یک پیوند و ارتباط عاطفی شدید نیز با مخاطب خود برقرار کرده و چند قدم بیشتر به عمق زندگی کاراکترهای اصلی فیلم نزدیک شود.
کاهش ناگهانی صداها، ترک‌خوردن چوب‌های در حال سوختن از دوردست، لرزش ملایم دوربین، نماهای بسته از چهره‌های وحشت‌زده کودکان، واکنش‌های انسانی کاراکترها، فضاسازی محدود داخل اتوبوس، همه و همه انگار با یک چیدمان دقیق و حساب‌شده دست به دست هم داده‌اند تا این سکانس به درخشان‌ترین صحنه فیلم تبدیل شود.
البته هرچه این سکانس بهخوبی برای مخاطب باورپذیر می‌شود، در سکانس بعدی و عبور اتوبوس از جاده پر از آتش، فیلم‌ساز درگیر قهرمان‌سازی کاذب و اکشن فیلم‌های هالیوودی می‌شود که شیرینی سکانس قبل را نیز با خود از کام می‌برد و راننده اتوبوس همچون یک ابرقهرمان و سوپرمن با سرعت دانش‌آموزان را از کام مرگ نجات می‌دهد.
اتوبوس گمشده در کنار همه نقاط ضعف و قدرتی که در خود دارد، با یک بازی شاهکار روبه‌روست؛ بازی «مک‌کانهی» در نقش راننده اتوبوس و پدری که با ناکامی‌های بسیاری در زندگی شخصی خود مواجه بوده، یکی دیگر از برگ‌های برنده فیلم است و مک‌کانهی توانسته با یک بازی به دور از اغراق و غلوآمیز آرام‌آرام با مخاطب خود ارتباط برقرار کند و تا حد زیادی بار فیلم را به دوش بکشد.
آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.
